Toen ik in Amerika opgroeide in het middenwesten, heb ik altijd mensen het woord begraven horen uitspreken alsof het hetzelfde klonk als het woord bes.
Sinds ik zoveel heb opgemerkt jaren geleden heb ik het woord “begraven” altijd uitgesproken zoals het is gespeld en ik denk dat het moet worden uitgesproken, maar het lijkt erop dat niemand anders dit woord uitspreekt zoals ik.
Als een man wat bessen moet begraven, zou het “vreemd klinken als je beide woorden uitspreekt die hetzelfde klinken met de” lucht “in plaats van” ur “-geluid.
Vraag (en)
Mijn excuses voor de gecorreleerde deelvragen
Ik ben benieuwd wat de geschiedenis achter dit woord en de uitspraak ervan in Amerika is en waarom zoveel mensen het zo klinken op een andere manier dan ik doe op basis van de spelling ervan?
- Misschien is het uitspreken van begraven dat klinkt alsof iemand zegt bes gepast of gepast, en ik zeg het verkeerd in de veronderstelling dat dit het juiste is manier om het uit te spreken?
Opmerkingen
- Spelling en uitspraak correleren alleen in het Engels, en vaak niet goed, bijv. kolonel , victuals . Wat u ” ongepast ” noemt, is waarschijnlijk ” juist ” aan anderen. Zie ook Noord-Amerikaanse Engelse dialecten .
- Opgroeien in het oosten, ” begraven ” en ” berry ” zijn ook voor mij identiek. Ik heb nog nooit iemand ” begraven ” horen uitspreken als ” burr-ee “.
- Een Noord-Iers accent zou bury kunnen uitspreken als ” burry “. Maar dan zou het op dezelfde manier bes uitspreken. (Wat me verbaast aan deze vraag is: ” ik doe X maar niemand anders doet het. Waarom hebben ze het allemaal mis als ik ‘ heb ik besloten dat ik ‘ gelijk heb? ” Ik vraag me af of er ‘ een betere manier is om stel de vraag.)
- Als je in Bury, Engeland woont, ‘ spreek je het waarschijnlijk uit ” Burry ” in plaats van ” Berry ” – ik werkte daar en moest uit de gewoonte om ” Berry ” te zeggen.
- @MagicallyDelicous: Ten eerste, burr-ee is niet de manier waarop iemand die ik ‘ ooit uitspraken heb gehoord begraven ; het ‘ s sposta een homofoon zijn voor bes en rijmen met zeer , zoals opgemerkt. Ten tweede komt de uitspraak eerst en komt de spelling – indien aanwezig – later. Ten derde staat de Engelse spelling niet ‘ voor de juiste Engelse uitspraak; het ‘ is een zeer goed spellingsysteem voor Middelengels, voor het laatst gesproken rond 1550. Modern Engels, niet zozeer. Dus je moet het idee opgeven dat spelling primair is; spelling is eigenlijk gewoon willekeurig, en lastig om te onthouden. Sorry daarvoor.
Antwoord
Deze vraag is gebaseerd op een paar misvattingen.
“Correct” is geen duidelijk gedefinieerd concept voor uitspraak. Maar voor zover we kunnen spreken van correcte uitspraak van Engelse woorden, is het absoluut geen kwestie van dingen uit te spreken zoals ze worden gespeld . Mensen vinden het over het algemeen gepast om uitspraken te gebruiken die veel worden gebruikt en niet worden geassocieerd met bepaalde gestigmatiseerde sociale groepen, zoals sprekers uit de lagere klassen of sprekers van gestigmatiseerde dialecten van minderheden.
Er zijn veel woorden met een spelling die niet overeenkomt met een veelgebruikte uitspraak. Het woord vriend wordt bijvoorbeeld gespeld met “ie”, net als het woord duivel , maar / friːnd / (“freend”) is geen veelgebruikte uitspraak in modern Engels (Ik heb geen idee of deze uitspraak in een of ander obscuur dialect voorkomt), dus het wordt niet als correct beschouwd. De correcte uitspraak van vriend wordt in plaats daarvan beschouwd als / frɛnd / (“frend”). We kunnen dus zien dat het idee van “correcte uitspraak” niet alleen op spelling kan worden gebaseerd. Er zijn andere factoren die van invloed zijn op wat als “correct” wordt beschouwd.
De uitspraak die zou worden verwacht voor “begraven” als het een volledig normale spelling had, zou eigenlijk / bjʊəri / zijn, omdat er maar één R na de U (vergelijk fury, jury en bureau ).
Maar “begraven” heeft geen volledig regelmatige spelling. De spelling is eerder gebaseerd op rare details van zijn historische ontwikkeling.Zie de volgende opmerking van de Etymonline-vermelding voor “bury” :
The Old Engels – y – was een kort “oo” -geluid, zoals modern Frans – u -. Onder normale omstandigheden veranderde het in modern Engels – i – (in bridge, kiss, listen, sister , etc.), maar in begraven en een paar andere woorden ( vrolijk, knell ) behield het een Kentish-wijziging in ” e “die plaatsvond in de late Oud-Engelse periode. In de West Midlands bleef het Oudengelse -y- geluid klinken, enigszins gewijzigd in de loop van de tijd, waardoor de standaard moderne uitspraak van blush, veel, church .
De mensen in de commentaren die zeggen te hebben gehoord begraven uitgesproken als rijm met furry in een Amerikaans accent heeft misschien iemand gehoord met de “ Merry – Murray fusie “. Een spreker met dit accent zou ook berry en ferry rijmen met furry .
Opmerkingen
- Wauw … heilige koe … en meer dan een jaar later hebben we een technisch correct antwoord … tenminste denk ik, maar dat zijn zeker veel goede details. Hoewel ik niet ‘ geloof dat ik ‘ m van de Philadelphia English dialect, om de een of andere reden spreek ik het voor dit specifieke woord nog steeds zo uit, zoals ” begraaf ” zoals in ” schiet op ” en niemand probeert me ooit te corrigeren, maar als ik anderen hoor zeggen dat het ” is berry ” uitspraak valt het me altijd op om de een of andere reden. Ik neem aan dat ‘ iets persoonlijks is, maar heel erg bedankt, ongeacht je geweldige antwoord.
- Iets anders dat grappig is ‘ heb gemerkt met mensen uit Gary Indiana in het bijzonder van degenen die ik ‘ heb horen praten met bepaalde woorden, zoals ” daar ” sommige mensen spreken het uit als ” thur ” maar de enige mensen die ik ‘ ik heb persoonlijk zo horen praten uit de omgeving van Gary Indiana …. lol
- @Facebook: Interessant. Met een woord als ” daar “, is het misschien moeilijk te zeggen of de verandering in de uitspraak van de klinker is gebaseerd op een algemene toepasselijke klankverandering, of een reductie die voornamelijk van toepassing is op dat ene woord.