“ zou ” of “ moeten veronderstellen ”?

Verondersteld is een veel voorkomende zin, zoals in: je “mag hier niet komen . Het betekent” je mag hier niet komen “,” het is niet de bedoeling dat je hier komt “. Gebruik * veronderstel dat in deze zin zou door de meest ontwikkelde sprekers als verkeerd worden beschouwd. De oorzaak van deze algemene weglating van de d is waarschijnlijk dat dt hetzelfde klinkt als t , zodat er geen verschil in uitspraak tussen verondersteld en * veronderstellen .

Iets veronderstellen betekent iets aannemen . Bij gebruik in een passieve constructie, gebruik je een vorm van het werkwoord zijn plus het voltooid deelwoord van veronderstellen , dat wordt verondersteld . Verondersteld worden betekent geacht worden, verplicht te zijn . Je kunt zien dat het werkwoord een iets andere betekenis krijgt in de passieve stem dan wat zou normaal gesproken verwacht.

Comme nts

• Goede uitleg. +1
• Het is sposta slecht om het te spellen zonder alle stille letters omdat je ' zeven jaar pech zult hebben.
• Het ' is altijd sposta in spraak. Orthografie is niet relevant.
• @JohnLawler, Cerberus: ik denk niet dat ' het ' s een " absoluut " (niet veel als het om taalgebruik gaat! 🙂 maar ik heb het gevoel dat ik sposta is veel nauwer verbonden met deontische contexten. Het probleem is dat ik in de war raak als ik die gedachte toepas op de eerste opmerking van John ', die elementen van beide zintuigen lijkt te bevatten (zoals bij Jij ' drink dit opnieuw ' omdat het ' s sposta goed voor je is ). Alles wat ik hier zeker weet, is dat de opmerking van John ' in mijn oren geluid een beetje vreemd zou klinken met volledig gearticuleerde zou moeten , maar dat zou perfect in orde zijn met je (Cerberus) laatste opmerking.
• @JohnLawler: naar mijn " innerlijke grammaticus ", taal wordt verondersteld aangeboren te zijn impliceert sterk dat mensen denken het vermogen om taal te gebruiken is iets waarmee mensen worden geboren , terwijl Taal is sposta be aangeboren riekt meer naar Mensen moeten taal gebruiken op een manier die hen natuurlijk lijkt . Misschien is innate niet ' t het beste woord om " op beide zintuigen te belichten ", maar je begrijpt wat ik bedoel.

De oorspronkelijke betekenis van “veronderstel” is epistemisch : “denk” of “veronderstel”.

Maar verschillende modale werkwoorden, zoals ” moet “, zowel deontische (” je moet gaan “=” je moet gaan “) en epistemische (” je moet zijn “=” Ik concludeer dat je bent “) betekenissen hebben.

Alleen in het passieve: “stel dat” een deontische betekenis heeft gekregen.

Tegenwoordig neemt “veronderstel” bijna altijd een sententieel complement (“ik veronderstel dat …”), maar in ouder of formeler Engels kan het een direct object en een epistemisch infinitief complement nemen “Ik veronderstelde dat hij te zijn … “.

Dus” Hij moest gaan “is het passieve van een constructie die nu nogal beperkt is, in de epistemische betekenis van” Men dacht dat hij ging “. Maar in de gespecialiseerde deontische zin heeft de constructie het overleefd.

De uitdrukking " zou ", wanneer gebruikt om te beschrijven wat iemand zou moeten doen, wordt altijd gespeld als " verondersteld " en gaat altijd met een formulier van het werkwoord " te zijn " (bijv. " zij zijn verondersteld X te doen ", " Ik ben niet zou moeten doen Y ").

Historisch is het ontstaan als een passieve versie van het werkwoord veronderstellen, wat in deze context betekent " verwacht ". Het " veronderstelde " deel is daarom in oorsprong een voltooid deelwoord, daarom heeft het de " -ed " achtervoegsel.

Maar in modern Engels gedraagt deze uitdrukking zich niet echt als een gewone passieve versie van om te veronderstellen. Ten eerste denk ik dat iedereen het anders uitspreekt: " stel dat " is / səˈpoʊz /, eindigend op voiced / z /, terwijl " " is / səˈpoʊstə / of / səˈpoʊstu / (of, zoals vermeld in de commentaren, / ˈspoʊstə /), met stemloze / s / na de / oʊ /. Dit soort fonetische stem assimilatie tussen woorden is onvoorspelbaar en niet gebruikelijk in het Engels; dus ik denk dat " moet worden verondersteld " moet worden geclassificeerd als een vaste uitdrukking met enigszins onderscheiden van het gewone werkwoord " stel ", net zoals " geboren worden " is enigszins afgescheiden van het gewone werkwoord " dragen ".

We zien dezelfde verstemming van oorspronkelijk stemhebbende fricatieven in bepaalde andere werkwoorden die gespecialiseerde betekenissen hebben ontwikkeld in vaste uitdrukkingen die het woord " tot ":

• " moeten " / " moet ": normaal, " heeft " eindigt op / v / en " heeft " eindigt op / z /, maar " moet " heeft / f / en " moet " has / s /. (Maar " moest " een stemhebbend / d / foneem behouden, wat geen fricatief is.) Dit is alleen van toepassing op " moet " als een vaste uitdrukking met een specifieke, speciale betekenis; het komt niet “voor als het woord " " of " " komt toevallig voor " tot ", zoals in " Ze zal alles geven wat ze heeft om kanker te bestrijden. "
• " gebruikt om " betekent " deed ooit " heeft / s /, ook al heeft het gewone werkwoord " gebruik " heeft / z /.