In het algemeen, wanneer een bijvoeglijk naamwoord is afgeleid van een eigennaam, heeft het bijvoeglijk naamwoord ook een hoofdletter, dus Googleable , Mancunian , British en Shavian . (Daarentegen krijgen werkwoorden geen hoofdletters, vandaar naar google en naar hoover .) Om de een of andere reden is bijbels echter een uitzondering. Het woord Bijbel zelf kan gebruikt worden als een normaal zelfstandig naamwoord ( de vissersbijbel , of een bijbel voor koks ), maar bijbelse verwijst duidelijk naar het eigennaamgebruik van Bible , en toch krijgt het geen hoofdletter. Waarom is dit?
(In feite geeft een minderheid van woordenboeken een hoofdletter, maar dat gebruik is zeldzaam in mijn ervaring.)
Opmerkingen
- Dat kan deel van het antwoord zijn .
- Oké, het lijkt erop dat opmerkingen hier naar een antwoord neigen. Heeft iemand zin om het zo op te schrijven?
- Waarom is de Bijbel het enige boek in de lades van het nachtkastje van hotels? Ik vermoed een link.
- Ik vind ‘ die term niet leuk ” juist bijvoeglijk naamwoord “. Hoe zit het met ” bijvoeglijk naamwoord met hoofdletter “? De term ” eigennaam ” heeft een grammaticale betekenis – normaal gesproken hebben eigennamen een unieke verwijzing (en dat zouden ze ook doen als ze ‘ t hoofdletter). Maar bijvoeglijke naamwoorden en werkwoorden ‘ verwijzen niet, dus hebben ze geen ‘ t recht op de kwalificatie ” juist “. Spelling is geen grammatica.
- Congres-congres, Bijbel-bijbels.
Antwoord
Het lijkt erop dat de centrale veronderstelling in uw vraag twijfelachtig is. Snailboat, FumbleFingers en Sven Yargs hebben het tegendeel gegeven.
Een bijvoeglijk naamwoord kan zijn hoofdlettergebruik wanneer het nieuwe betekenissen krijgt, zoals chauvinistisch. Bovendien kan een bijvoeglijk naamwoord na verloop van tijd zijn hoofdlettergebruik volgens afspraak verliezen, meestal wanneer het woord zijn oorspronkelijke verwijzing heeft overschaduwd, zoals gigantisch, quixotisch, titanisch of romeins in de term Romeinse cijfers.
FumbleFingers merkt op dat ten minste één hiervan waar is voor bijbels .
Waarom bijbels is geworden een van de juiste bijvoeglijke naamwoorden die zijn hoofdlettergebruik hebben verloren, de laatste opmerking tussen haakjes in uw vraag is een groot deel van het antwoord – het is acceptabel omdat het gewoonlijk wordt gedaan. (Mijn prescriptivistische neigingen slaan dit algemene feit zonder effect in de weg.) Misschien heeft de prevalentie van het woord en het boek zelf (waarnaar mijn opmerking in het nachtkastje in mijn hotelkamer verwijst) het proces van “onthoofding” vergemakkelijkt.
Antwoord
De bijbel – ook bekend als “de bijbel” – is de juiste titel van een specifiek boek; het heeft ook een generiek gebruik gekregen, wat betekent dat het een uitgebreide gebruikershandleiding of handboek is, in welk geval het niet met hoofdletters moet worden geschreven, bijvoorbeeld de bijbel van de investeerder. Het bijvoeglijk naamwoord voor verwijzingen naar de Bijbel was altijd met een hoofdletter geschreven – Bijbels – in overeenstemming met de standaardregels van het Engels (Italiaanse keuken, Shakespeariaanse tragedie, Homerische inspanning, et al), terwijl het bij gebruik als een bijvoeglijk naamwoord verwijst naar een handboek met uitgebreide kennis en mag niet met een hoofdletter worden geschreven: bijbels. Toen deze generieke toepassing gemeengoed werd, verloor Biblical zijn hoofdletter B door algemeen gebruik; het werd “algemeen gebruikelijk”. Taal is iets vloeiend, regels veranderen naarmate ze geaccepteerd worden. Een voorbeeld hiervan zijn bungelende deelwoorden. Het is nu nogal onhandig om te zeggen: “In welke kamer ga je?” in plaats van “In welke kamer ga je?” Op dezelfde manier is het onderscheid tussen Bijbels en Bijbels verloren gegaan, nu afhankelijk van de interpretatie en context van de lezer voor de duidelijkheid. Het is nauwkeuriger en nog steeds acceptabel om het met een hoofdletter te schrijven, maar niet langer gebruikelijk of vereist.
Answer
Woorden die vaak worden gebruikt en die diep geworteld zijn in de cultuur, hebben de neiging om hun juiste adjectiefstatus te verliezen. Net als in het geval van frites, is roman cijfers, jaloezieën, enz.
Answer
FumbleFingers is correct. Zoals je hebt opgemerkt, zijn er verschillende variaties op “The Bible “proper (ie de vissersbijbel enz.) Daarom zul je alleen hoofdletters aantreffen wanneer je naar het eigennaam verwijst, versus wanneer het woord bijbel alleen als zelfstandig naamwoord wordt gebruikt en er niet naar verwijst in zijn context plaats als The Holy Bible.
Reacties
- Ik denk niet ‘ niet dat ‘ s correct. Je zou verwachten dat bijbelse exegese over de bijbel met hoofdletter B gaat, maar het gebruikt overwegend zo kleine b.
- Je zou het beter kunnen doen dan Ik, maar aangezien je ‘ geen antwoord hebt ingediend, ga ik ‘ proberen, @TRiG
Antwoord
Een bijvoeglijk naamwoord is geen eigennaam. Eigennamen worden met een hoofdletter geschreven, werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden en andere woordsoorten niet. In religieuze kringen is het een eigennaam als het naar de Bijbel verwijst. Hetzelfde geldt voor de Schrift. Als u bijbelverzen of schriftteksten en verwijzingen enz. Opzoekt, worden de bijvoeglijke naamwoorden niet met een hoofdletter geschreven.