Waarom is “ garnaal ” het meervoud van “ garnaal ”? [gesloten]

Sommige woorden kunnen enkelvoud, meervoud of ontelbaar zijn, afhankelijk van hoe ze in een bepaalde context worden gebruikt. Dat is gewoon zoals het is. Er is echt geen grammaticale verklaring voor, hoewel er voor sommige woorden historische verklaringen kunnen zijn voor hoe hun meervoudsvormen worden gevormd.

Ik moet echter opmerken dat “garnaal” eigenlijk een van die woorden is waarbij de meervoudsvorm “garnaal” of “garnalen” kan zijn, afhankelijk van het dialect van de spreker.

garnaal ( telbaar en niet telbaar , meervoud garnaal of garnalen )

— bron: Wiktionary

Reacties

• Dus, waar is de ' reden '?
• @Kris Dat ' lijkt op ' Nou, is het antwoord op (6 + 7) 10 of 11? ' nadat de geadresseerde net heeft gezegd ' Noch '.
• Er is een gerelateerd artikel over algen / algen op de “Blauwgroene algen zijn / zijn aanwezig in het meer”? thread.
• Ik zeg garnalen, maar schapen
• Als AmE Midland-spreker is de enige keer dat ik ' ooit garnalen " verwees naar meervoudige korte mensen.

In het Engels hebben we massale zelfstandige naamwoorden zoals hout of rijst . Je kunt een zelfstandig naamwoord in de massa niet tellen door er een getal voor te zetten ( twee boeken ) of het meervoud te maken door een -s ( lampen ) toe te voegen . Om de hoeveelheid aan te geven, schrijft u de maateenheid vóór het massale zelfstandig naamwoord. Je zou bijvoorbeeld “twee koorden van hout” of “drie meter hout” of “twee pond rijst” schrijven.

Het lijkt erop dat de grammaticale redenen hiervoor onduidelijk zijn. Ik heb verschillende verklaringen gelezen over hoe het is, maar geen enkele geeft expliciet de reden waarom het zo is. Ik vond het volgende online op grammar.about.com :

Is er een conceptuele basis voor het grammaticale onderscheid tussen zelfstandige naamwoorden die tellen en zelfstandige naamwoorden in de massa? Een antwoord is dat dit grammaticale onderscheid in hoge mate semantisch ondoorzichtig en gewetenloos … In het algemeen leren mensen welke zelfstandige naamwoorden doorgaans worden gebruikt als zelfstandige naamwoorden en welke meestal worden gebruikt als zelfstandige naamwoorden zonder enig begrip van waarom deze verschillen in syntaxis optreden. Een ander antwoord is dat het grammaticale onderscheid tussen tellen en massale zelfstandige naamwoorden zijn in hoge mate conceptueel gebaseerd. Dat wil zeggen, wanneer sprekers telwoorden gebruiken om naar dingen te verwijzen, hebben ze impliciet iets in gedachten dat ze proberen te communiceren, wat gebruikelijk is bij alle toepassingen van telwoorden. het gebruik van massa zelfstandige naamwoorden.Een derde antwoord, en het antwoord dat ik voorstel, is dat het onderscheid tussen zelfstandige naamwoorden en telmassa in hoge mate conceptueel is gebaseerd, maar er zijn uitzonderingen. Sommige uitzonderingen lijken geen duidelijke verklaring te hebben, maar andere kunnen optreden vanwege concurrerende communicatieve functies van taal.

Hier “s Wikipedia” s take :

In het Engels (en in veel andere talen) is er een neiging tot zelfstandige naamwoorden die verwijzen naar vloeistoffen (water, sap), poeders (suiker, zand) of substanties (metaal, hout) voor gebruik in massasyntaxis, en voor zelfstandige naamwoorden die verwijzen naar objecten of mensen als telwoorden. Dit is geen vaste regel; massale zelfstandige naamwoorden zoals meubels en bestek, die gemakkelijker gekwantificeerde objecten vertegenwoordigen, tonen echter aan dat het onderscheid tussen massa en telling moet worden gezien als een eigenschap van de termen zelf, in plaats van als een eigenschap van hun referenties. Bijvoorbeeld, naar dezelfde set stoelen kan worden verwezen als “zeven stoelen” en als “meubels”; hoewel zowel stoel als meubilair naar hetzelfde verwijzen, is het eerste een telwoord en het tweede een massa-zelfstandig naamwoord. Het Middelengels massaal naamwoord pease is door morfologische heranalyse het count naamwoord erwt geworden.

Voor een andere illustratie van het principe dat het onderscheid tussen tellen en niet-tellen niet in een object ligt, maar eerder in de uitdrukking die verwijst naar denk maar aan de Engelse woorden “fruit” en “groenten”. De objecten die deze woorden beschrijven zijn, objectief gezien, vergelijkbaar (dat wil zeggen, het zijn allemaal eetbare plantendelen); toch is het woord fruit (meestal) niet-tellen, terwijl groenten een meervoudige telvorm is. kan zien dat het verschil zit in de taal, niet in de realiteit van de objecten. Ondertussen heeft Duits een algemeen woord voor “groenten” dat, net als Engels “fruit”, (meestal) niet telt: das Gemüse. Brits Engels heeft een slangwoord voor groenten dat op dezelfde manier werkt: veg [rijmt op edge].

In talen met een partitief hoofdlettergebruik is het onderscheid expliciet en verplicht. in het Fins, voeg je bij vettä, “Ik dronk (wat) water”, het woord vesi, “water”, is in het partitief hoofdlettergebruik. De verwante zin voeg je bij veden, “Ik dronk (het) water”, in plaats daarvan gebruikmakend van het accusatief, gaat ervan uit dat er een specifiek aftelbaar deel van het water was dat volledig werd gedronken.

Het werk van logici als Godehard Link en Manfred Krifka stelde vast dat de massa / het aantal kan een precieze, wiskundige definitie krijgen in termen van kwantisering en cumulativiteit.

Opmerkingen

• We ' hebben hier al veel van gehad, maar +1 voor het samenbrengen van alles.
• Twee koorden van hout, drie meubels, vier strengen van haar, maar twee van schapen? Drie hoe zit het met herten? Vier wat met vissen?
• @BlessedGeek: maar die zijn niet ' ontelbaar: we zeggen een schaap , twee schapen , en schapen zijn . Dat ' verschilt van water : we zeggen ' niet * een water * twee water of * water zijn (behalve in de zin " een glas water ", die een andere (telbare) betekenis van het woord heeft).
• Precies. Het antwoord mag dus geen verband leggen tussen hout, meubels of haar met schapen, vissen of herten.

De reden?

Als we het hebben over garnalen of vis in het enkelvoud, maar de referent is meervoudig, verwijzen we ernaar als een materiaal waarin de individuen niet zichtbaar of belangrijk zijn. Dit is dezelfde manier waarop we praten over papier of vlees, en aangezien er maar één materiaal is, is het enkelvoud. Dit is vaak het geval wanneer het ding waarnaar wordt verwezen op de een of andere manier nuttig voor ons is. Eten of drinken bijvoorbeeld.

Een voorbeeld hiervan is dat we spreken over een kasteel dat van steen wordt gebouwd, omdat we niet geïnteresseerd zijn in de individuele stenen, maar over een kruiwagen vol stenen die meegenomen naar het kasteel.

Het is echter niet duidelijk. Sommige mensen zullen praten over een kudde olifanten , anderen een kudde olifanten, en we hebben een kudde schapen maar een kudde koeien. Een verklaring hiervoor is dat schapen de neiging hebben om in één massa rond te rennen waarin de individuen verloren gaan (hetzelfde als vissen of garnalen) terwijl koeien zich als individuen verspreiden, maar dat zou de kudde olifanten niet verklaren.

Reacties

• Ik ken sommige mensen die (volkomen terecht) erop zouden wijzen dat dit het OP niet beantwoordt ' s vraag. Het geeft geen ' grammaticale ' reden (zoals p.s.w.g. en ZZMike kunnen worden afgeleid om aan te geven).Ik ' stem het echter op omdat ik denk dat het de ' vraag aanpakt achter de vraag ' beter dan die antwoorden – ik ' waardeer het als de gunst in de toekomst zou worden teruggegeven (de houding – de upvoting is veel minder belangrijk).
• In hoe is " we verwijzen ernaar als een materiaal waarin de individuen niet zichtbaar of belangrijk zijn [..] aangezien er maar één materiaal is dat enkelvoud is. " en " Een verklaring hiervoor is dat schapen de neiging hebben om rond te rennen in één massa waarin de individuen verloren gaan (hetzelfde als vissen of garnalen) terwijl koeien verspreid als individuen " geen grammaticale reden?
• Om dezelfde reden dat ' Kleurloze groene ideeën slapen woedend ' is niet ongrammaticaal. Grammatica kijkt puur naar de aanvaardbaarheid (vaak betwist) van de zinsstructuur enz., Niet of de feitelijke resulterende string dan zinvol is, noch hoe verschillende geaccepteerde structuren zich (of anderszins) verhouden tot de details van de beschreven situatie. Ik ' ben het ermee eens dat semantiek en syntaxis te vaak te ver uit elkaar worden gehouden.
• Wat betreft ' standpunt ' … Ik denk dat de gestelde vraag moet worden beantwoord. Wat is daar het probleem mee? Aangezien de meeste vragenstellers – en antwoordende – geen taalkundigen zijn, weersta ik ook de verleiding om het als excuus te gebruiken om te pronken met mijn taalkundige opleiding. Waar achtergrond nuttig zou zijn, prima, maar zelfs dan probeer ik het simpel te houden. Gebruik Ngram in plaats van COCA; vermijd links of verwijzingen naar obscure research papers; vermijd indien mogelijk onduidelijke technische termen. Dat soort dingen.
• Of ' kleurloze groene ideeën woedend slapen ' grammaticaal is, valt te betwisten. Misschien bedoelde je syntactisch correct te zeggen, maar omdat het semantisch faalt, hangt de grammaticaliteit af van hoe je grammatica definieert. Chomsky gebruikte de zin trouwens als een voorbeeld van een zin die nog nooit was uitgesproken – niet een die ' grammaticaal correct is ' maar onzin – dus je mist het punt daar een beetje. En waar, in mijn bericht, is er iets dat daarop lijkt?

Er is ook “vis” (enkelvoud) en “vis” (meervoud); “herten” en “herten”. Ik ben het eens met p.s.w.g. dat er geen grammaticale verklaring is, maar een van hoe woordvarianten worden gevormd.

Om het nog ingewikkelder te maken, is het meervoud ook “vissen”. In het Amerikaans-Engels is het “één vis, veel vis”.

Reacties

• Nee het ' is niet. vis n. mv. vis of vis · es (AHD). I ' Ik accepteer hun mening, aangezien ze beweren gebruik te hebben onderzocht.

De meest voorkomende meervoudsvorm van “garnaal” is toevallig hetzelfde als het enkelvoud. Net als de enkel- en meervoudsvormen van “jij”, “schapen”, “samoerai” en vele andere woorden.