Waarom staat de “ que ” in “ pienso que ” verplicht?

Er zijn verschillende gevallen:

U hoeft niet in alle gevallen que te plaatsen.

Pienso + infinitive wordt gebruikt om een activiteit uit te drukken die u wilt doen. Bijvoorbeeld: Pienso ir a la playa este fin de semana

In andere gevallen moet je het plaatsen, en in deze gevallen waarin u een mening geeft:

Pienso que + infinitive Bijvoorbeeld: Pienso que ir a la playa este fin de semana estaría bien .

Pienso que + sentece Bijvoorbeeld, Pienso que la playa es fantástica .

Denk dat pienso que is als een woordwoord in het Engels. Het is altijd zo, op dezelfde manier voor creo que , opino que , … en andere werkwoorden die een mening uiten. Zo niet, dan zal het heel raar klinken de gesprekspartner, alsof er iets ontbreekt. Je hebt deze connector nodig.

Het is grappig, want in Spanje laten we bij het imiteren van een Amerikaans-Indiaas accent dergelijke connectoren weg.

Opmerkingen

• Er is GEEN verschil tussen de gevallen die u ” Pienso que + infinitive ” en ” Pienso que + sente [n] ce “. BEIDE zijn gevallen van ” pensar ” (sense: creer / opinar) + een complementclausule geïntroduceerd door ” que “. De infinitief ” ir a la playa ” is slechts het onderwerp van de ondergeschikte clausule ” ir a la playa este fin de semana estar í a bien ” en is perfect parallel aan het onderwerp (= ” la playa “) van de complement clausule van je 2e. voorbeeld (= ” la playa es fant á stica “). Dan zijn ” pienso / creo que ” in GEEN ENKELE zin vergelijkbaar met Engelse woordwerkwoorden. Gewoon: ” pensar “, in DIE zin, ‘ selecteert / regelt ‘ ” que ” -complementen.

Het zal grammaticaal niet incorrect zijn als je de “que” verwijdert, maar het zal een iets andere betekenis hebben. “Pienso que” vertaalt naar “ik denk dat”, je zou op dezelfde manier kunnen zeggen, bijvoorbeeld “Pienso comerme ese pollo.”, Wat zich vertaalt naar “Ik denk (aan) het eten van die kip.”, In dit geval de “van “is weggelaten in het Spaans.

Reacties

• Een kanttekening: in het Castiliaans gebruiken we Pienso comerme ese pollo om zoiets als I'm definitely eating that chicken. De I think (of) eating that chicken (zoals in ” denken over “) vertaling zou Pienso en comerme ese pollo.

In het Engels wordt “dat” geïmpliceerd en daarom hoeft niet expliciet te verschijnen. Ik denk dat je gelijk hebt. In het Spaans kan het gewoon “t worden weggelaten;” que “als voegwoord kan nooit worden geïmpliceerd. Het moet altijd worden vermeld.

Opmerkingen

• ” Dan [dat] je gelijk hebt “. Bedoelde je ” I denk [dat] je gelijk hebt “?
• Ja, ik bedoelde denken. Ik zou mijn eigen werk meer moeten bewijzen, grammatica agent dat ik ben.
• De Engelse ‘ complementizer / subordinator ‘ ” die ” MOET ook verschijnen in bepaalde gevallen, vooral wanneer de ondergeschikte clausule het functies introduceert als het ONDERWERP van de hoofdzin (vgl. * Je hebt gelijk staat buiten discussie / Dat je gelijk hebt, staat buiten discussie).
• En, omgekeerd, in bepaalde gevallen ” dat ” MOET worden weggelaten, zelfs wanneer de clausule introduceert is de AANVULLING van ” think ” en vergelijkbare werkwoorden, hoewel ” dat ” is over het algemeen verplicht in dergelijke gevallen. Dat gebeurt wanneer het onderwerp van de ” dat ” -clausule met succes ‘ is geëxtraheerd ‘ in vragen en relatieve clausules, zoals in bijvoorbeeld ” Welke kandidaat denkt u * dat __ waarschijnlijk zal winnen? ” of ” De kandidaat waarvan ik denk * dat __ waarschijnlijk wordt gekozen, is een Republikein. ”

De reden is eigenlijk vrij simpel.

In het Spaans heb je woorden die zelfstandige naamwoorden, bijvoeglijke naamwoorden of bijwoorden zijn (bijvoorbeeld gato of negro of ahora ). Je hebt ook dingen die fungeren als zelfstandige naamwoorden, bijvoeglijke naamwoorden of bijwoorden, maar eigenlijk hele zinnen zijn.

De eenvoudigste hiervan zijn in het Spaans alleen bekend als locuciones of zinnen, en zijn meer idiomatisch van structuur.

Maar de recursieve aard van taal stelt ons in staat volledige clausules (vol met hun eigen onafhankelijke werkwoorden, onderwerpen, objecten en aanvullingen) te gebruiken om de plaats in te nemen van een standaard zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord of bijwoord.

Neem een simpele zin als

(Mañana) viene el (gato) (neger).

De drie woorden tussen haakjes kunnen worden beschreven met een hele zin. Daarom kunnen we zeggen:

• gato : tiene cuatro patas y es pequeño y antipático
• neger : parece ébano
• mañana : cuando salga el sol

In het geval van mañana, merk op dat het moeilijk is uit te drukken zonder een relatief voornaamwoord op te nemen Dat is normaal voor bijwoordelijke. Laten we beginnen met het vervangen van mañana door die zin:

• Cuando salga el sol, viene el gato negro.

Laten we nu de neger . Bij het overschakelen naar nieuwe clausules vereist Spaans een soort relatief voornaamwoord. Met bijwoorden is het over het algemeen duidelijk (temporele zin: cuando, locatief: donde, enz.). Maar voor bijvoeglijke naamwoorden lijkt er misschien geen goede keuze te zijn. De standaard, zonder enig ander relatief voornaamwoord, is que . Dus we gebruiken dat om het begin van de nieuwe clausule aan te geven:

• Cuando salga el sol, viene el gato que parece ébano.

De Spaanse spreker kent dit als een bijvoeglijk naamwoord omdat de que komt waar een bijvoeglijk naamwoord zou worden verwacht en het onderwerp overeenkomt (als het zelfstandig naamwoord wordt opgevolgd, komen er meer complexe regels met voorzetsels in het spel) .

Met zelfstandige naamwoorden is dezelfde logica van toepassing. Als je een zelfstandig naamwoord zou verwachten, en je ziet / hoort que , weet je dat je moet wachten op een hele clausule voordat je het allemaal als een enkel zelfstandig naamwoord. Hoewel de zin nu nogal onhandig is, krijgen we ¹

• Cuando salga el sol, viene el que tiene cuatro pata y es pequeño y antipático que parece ébano .

Laten we nu zeggen dat ik het feit dat de kat zwart is. Hier moet ik de zin parece ébano niet als bijvoeglijk naamwoord maar als zelfstandig naamwoord gebruiken. Hier gebruiken we gewoon de que helemaal alleen, zonder enige demonstratie.

• Que parece ébano es obvio.

Het geheel zin hier is het onderwerp. Hoe hebben we de vormen voor het werkwoord en het bijvoeglijk naamwoord bepaald? Zinnen die op deze manier worden gebruikt, worden als onzijdig beschouwd. Onzijdige dingen zijn altijd enkelvoud, zelfs in combinatie met y , en zullen altijd een derde persoon zijn. Dus enkelvoud en derde persoon leiden ons naar es , en enkelvoud en onzijdig leiden tot obvio (onzijdige vormen van bijvoeglijke naamwoorden zijn in het Spaans identiek aan mannelijke vormen, behalve voor demonstratieven). / p>

Nu … Hoe is dit van toepassing op pienso que ?

Wat komt er normaal na pienso? Een zelfstandig naamwoord. (Pienso algo is zo eenvoudig als we kunnen krijgen).

Maar vaak denken we dingen die het beste kunnen worden beschreven met hun eigen volledige clausule. Wat denk je? Je denkt (iets doet iets). Dat stukje tussen Engelse haakjes is een clausule. Engels heeft verschillende manieren om het te construeren, afhankelijk van de context en het werkwoord, maar Spaans heeft mooi één manier: een volledige clausule gebruiken die als zelfstandig naamwoord functioneert.

Dus als je pienso algo zegt, kan die algo worden vervangen door onze zin, bijvoorbeeld dat de kat zwart is.

• Pienso algo .
• algo = el gato es negro

Maar vergeet niet dat we zeiden dat alle clausules die functioneren als een zelfstandig naamwoord / bijvoeglijk naamwoord / bijwoord een relatief voornaamwoord moeten hebben. Bij gebrek aan iets beters, gebruiken we de standaard que om de clausule te koppen:

• Pienso que el gato es negro.

Hoe kunnen we bewijzen dat we dit als zelfstandig naamwoord gebruiken? Laten we het formuleren als een vraag.

• ¿Piensas que el gato es negro?
  – Sí, pienso eso. – Sí, lo pienso.

Let op het aanwijzende en het lijdend voorwerp (enkelvoud en onzijdig). Die kunnen alleen zelfstandige naamwoorden – of naamwoord-clausules vervangen, wat we “hebben gebruikt.

^{1. Oké, technisch gezien is dit el que … wordt eigenlijk beschreven als gewoon weer een bijvoeglijk naamwoord. Meh. Ik denk dat het punt desalniettemin is gemaakt.}

(Batterij loopt leeg op laptop, plaats dit voordat ik het verlies)

Pienso que is een inleiding tot een ondergeschikte clausule, wat betekent dat er een echte volledige zin komt.

Pienso que los van het gat

Die vetgedrukte clausule kan op zichzelf staan als een zin, maar in dit geval het is ondergeschikt aan een werkwoord. Ik denk dat je dit een ondergeschikte verbale clausule zou noemen …?

Als je voorzetsels gebruikt, ben je niets ondergeschikt. Het gebruik van que is over het algemeen een dode weggeefactie van een ondergeschikte clausule. Ongeacht het werkwoord.

Me gusta que me das dinero.

Bebo alguna bebida que se llama ” Negra muerte ”

El jefe siempre hace que todos hagan su propio trabajo.

Creo que los cuellos de las jirafas son demasiados Largos.

In het Engels kun je zeggen: ik denk [dat] we naar blablabla gaan … Je moet het voornaamwoord [WE] als onderwerp gebruiken, maar in het Spaans is het niet verplicht. Dus om een onderwerp grammaticaal te markeren moet je que gebruiken.

Reacties

• De ” que ” is niet het onderwerp markeren. Realiseer je dat met ” que