Wat is de oorsprong van de zin “ Daar gaat de buurt ” en heeft het raciale connotaties?

Tegenwoordig kan de uitdrukking op een grapje worden gebruikt om de afkeuring uit te drukken van een nieuwkomer die precedent voor verandering in de sociale omgeving.

Ik zou echter willen waarschuwen dat het is ontstaan als een uiting van berusting en afkeuring van raciale minderheden die naar voorheen volledig blanke buurten trokken. De belangrijkste drijfveren voor de integratie van huisvesting in de VS zijn onder meer Shelley v. Kraemer , een zaak uit 1948 waarin het Hooggerechtshof van de VS oordeelde dat rassenconvenanten ongrondwettig waren; de Fair Housing Act van 1968, die discriminatie in huisvesting verbood; en door de rechtbank voorgeschreven desegregatie buslijnen die in de jaren zeventig begonnen.

Velen in de blanke meerderheid vonden integratie ongewenst, ofwel omdat ze dachten dat de nieuwkomers slechte buren zouden worden, ofwel omdat ze geloofden dat blanke onwil om in te leven geïntegreerde buurten zouden een daling van de vastgoedwaarde betekenen, en of beide. Als er een minderheidshuishouden zou intrekken, zouden andere snel volgen, en zou de buurt in verval raken.

Deze betekenis van de uitdrukking is nog lang niet vergeten. Zelfs als u van plan bent te verwijzen naar een ander kenmerk van een nieuwkomer, kan dit worden geïnterpreteerd als een aanduiding van zijn of haar ras, een fenomeen dat de basis vormt voor de hele South Park aflevering “ Hier komt de buurt . ”

Reacties

• Zeer interessant, bedankt. Het ‘ is een van die uitspraken die gemakkelijk te gebruiken is zonder te beseffen wat er wordt gezegd.
• +1 Uitstekend onderzoek. Alle referenties zouden ook zeer welkom moeten zijn.
• Eigenlijk gebruikte de Federal Housing Administration expliciet ras als een maatstaf voor ” wenselijkheid van de buurt ” dus de angst voor waardevermindering die @choster noemt, was heel reëel en werd afgedwongen door het federale beleid tot de Fair Housing Act. Zie en.wikipedia.org/wiki/Federal_Housing_Administration#Redlining
• De zin is, afhankelijk van de leeftijd, toegepast op niet-raciale minderheden zoals Duitsers, Ieren, Italianen of Oost-Europeanen, of door een van die groepen die zich aanmelden voor de volgende op de immigratieparade. Massamigratie van Afro-Amerikanen naar noordelijke steden en vervolgens buitenwijken is een relatief recent (20e-eeuws) iets, terwijl de spanning tussen ‘ us ‘ en ‘ deze vreemde nieuwe kerels ‘ komen veel voor en zijn ouder. ” Geen Ierse noodzaak van toepassing ” was vroeger een veel voorkomend verschijnsel.
• @Oldcat Het valt niet te ontkennen dat veel andere groepen ernstig werden gediscrimineerd, met name de Ieren, maar volgens de N-gram , neemt het gebruik van deze specifieke zin een scherpe stijging in vanaf het midden Jaren 60 tot midden jaren 70. Ik betwijfel ten zeerste of mensen uit die tijd schreven over The Irish Problem.

Het kan zeker zijn beide manieren gebruikt. Ik ben niet zeker van de oorsprong, maar het ngram staat stabiel op nul tot het begin van de jaren zestig .

Het lijkt te zijn ontstaan tijdens en vanwege de American Civil Rights Movement en desegregatie, dus ik denk dat het raciale connotaties heeft.

Zoals het antwoord van Choster aangeeft, ” Daar gaat de buurt ” intiem geassocieerd met raciale integratie van buurten in de Verenigde Staten in de jaren zestig, en met het verdwijnen van formele en informele aktebeperkingen en buurtconvenanten die de verkoop van huizen in bepaalde blanke buurten aan niet-blanken verbood.Wanneer – door individuele verzet tegen de beperking of het verbond of op een andere manier – een buurt niet langer alleen wit was, was het resultaat vaak witte vlucht en een aanzienlijke val in de waarde van huizen in de buurt. Dus ” Daar gaat de buurt. ”

Maar ” Daar gaat de buurt ” is in zekere zin een buitengewone slogan: hoewel het ongetwijfeld is ontstaan als een oprechte uiting van bezorgdheid (of spijt of afschuw) door een huiseigenaar die een nieuwkomer de buurt van de spreker zou de waarde van de huizen daar waarschijnlijk verlagen, het werd al snel een ironische clou – zo snel zelfs dat de eerste vier bevestigde keren dat de zin in een zoekopdracht op Google Boeken voorkomt – allemaal uit 1967 – duidelijk satirisch zijn .

Van AFL-CIO commissie voor politieke vorming, Memo van COPE (1967) [fragment]:

Sen Robert Kennedy heeft onlangs zijn Senaatskantoor verplaatst. Het grenst nu aan de kantoren van Dixiecrat John McClellan en Dixiegop Strom Thurmond. Zijn invasie van dit zuidelijke reservaat roept Washington op. line: ” Nou, daar gaat de buurt . ”

Van syndicated columnist Art Buchwald, Son of the Great Society (1967) [gecombineerde fragmenten ]:

Toen de vliegende schotels een paar weken geleden boven Ann Arbor, Michigan, werden waargenomen, was de eerste reactie van een van de bewoners: ” Verdomme, daar gaat de buurt . ”

Er is betrouwbaar gerapporteerd dat de inzittenden van alle vliegende schotels kleine groene mannetjes zijn, en dit werpt een serieus probleem op. Willen we dat onze kinderen naar school gaan met kleine groene kinderen? Wat gebeurt er met de waarde van onroerend goed als de kleine groene mensen in het blok gaan wonen? Zullen de groene mensen verantwoordelijk zijn voor een stijging van de criminaliteit? Deze vragen moeten worden beantwoord voordat er een massale invasie van hen plaatsvindt en we hebben een situatie waardoor Watts [de Watts-rellen van augustus 1965 in Los Angeles] eruitziet als een theekransje.

Van een recensie van ” Grappig, je ziet er niet uit of (hoe kun je zeggen De hele wereld is niet Joods als zelfs de naam van de zon Sol is?) ” (uitgebracht in 1966), in American Record Guide , volume 33, nummer 2 (1967) [gecombineerde fragmenten]:

Dus Paul Revere wekt een vrouwelijke burger op met zijn waarschuwing dat de Britten komen. ” Oy, ” zij reageert, ” daar gaat de buurt ! ” Zowel Revere als zijn ontstoken landgenoot, zie je, hebben forse Joodse accenten, zoals elke ander personage in deze reeks van would-be hil arious ” historische ” recreaties. De aflevering is vrij typerend voor de basishumor die je te wachten staat in deze laatste aanval op de gevoeligheden van een lolliefhebber. Maar je zult de plaat zelf moeten horen (een experiment dat ik niet aanbeveel) om te geloven dat het hopeloos is smaak.

Van een recensie van Pete Seeger, Waist Deep in the Big Muddy en Other Love Songs [uitgebracht op 1 augustus 1967], in Hi Fi / Stereo Review , volume 19 (1967) [gecombineerde fragmenten]:

Met een koor van vrienden en buren uit zijn geboorteplaats Beacon, NY, biedt hij een swingende behandeling van zijn eigen nummer ” Oh , Ja, ik “d Climb the Highest Mountain, ” evenals spirituals en traditionele volksmelodieën. In de loop van ” Seek and You Shall Find ” pauzeert hij voor een paar vermakelijke anekdotes, waaronder een over een Indiaan die Columbus hoort groet zijn stam in het Spaans en mompelt, ” Nou, daar gaat de buurt . ” Hij speelt een calypso-nummer op zijn banjo, biedt twee ontroerende ballades zonder begeleiding en sluit de show af met een goedbedoeld, zij het bathetisch nummer over het burgerrechtentrio dat is vermoord Mississippi.

Alle vier de unieke Google Books-overeenkomsten voor ” Daar gaat de buurt ” uit 1968 zijn ook grapjes.Meer recent gebruik van de slogan lijkt onder te verdelen in drie categorieën: humoristisch gebruik in een moppenomgeving, zoals in de voorbeelden uit 1967–1968; sarcastisch gebruik als een mening toegeschreven aan iemand anders; en gebruik op basis van catch-phrase-herkenning in weergavetype (hoofdstuktitels, subkoppen van secties en dergelijke), waarbij het punt de bekendheid van de zin is, die mogelijk alleen tangentieel relevant is voor wat er in de tekst gebeurt. Een voorbeeld van de eerste soort is Andrew Greeley, The Bishop Goes to the University: A Bishop Ryan Novel (2010):

” De helft van de Div School-studenten is katholiek en bijna de helft van de faculteit. ”

” Daar gaat de buurt . ”

Ze vond dat erg grappig.

Een voorbeeld van het tweede type komt voor in Evan Hughes, Literary Brooklyn: The Writers of Brooklyn and the Story of American City Life (2011):

Sommigen zien het unieke van het huidige Brooklyn als bedreigd of aan het afnemen. Telkens wanneer een Starbucks wordt geopend, een winkelketen of een andere makelaar in onroerend goed, hoor je het refrein: daar gaat de buurt . Een cultureel vitale buurt is een buurt waar veel mensen willen zijn, en een plek waar veel mensen willen zijn, en een plek waar veel mensen willen zijn is een plek die duurder is. Gentrificatie heeft de kosten ervan, en ze zijn ernstig.

Een voorbeeld van het derde type is deze hoofdstuktitel en ondertitel van Anna Soffee, Nerd Girl Rocks Paradise City: A True Story of Faking It in Hair Metal LA (2006):

[Hoofdstuk] 7. Daar gaat de buurt

De geur of Hairspray geeft plaats aan tienergeest

Gezien zijn geschiedenis, ” Daar gaat de buurt ” is altijd geladen geweest met raciale boventonen. Maar het is vanaf een zeer vroege datum ook geladen met het gewicht van ironisch en grappig gebruik. Geen van beide vormen van bagage is naar mijn mening goedaardig. Als je van plan bent om de slogan te gebruiken, houd er dan rekening mee dat deze een eigenaardig en gecompliceerd verleden heeft en dat het vandaag nog steeds geladen is.

Ik ben het eens met alles in het antwoord van choster, behalve het” oorspronkelijke “bit. Daar gaat de buurt zeker van de sneeuwkloon ( http://en.wikipedia.org/wiki/Snowclone ) ” Daar gaat X “, zoals in

Daar gaat ons plan.

Daar gaat het land (down the drain).

Daar gaat al ons geld.

Daar gaat zijn waardigheid.

etc.

Hoewel er niets racistisch of klassieks intrinsiek is in een buurt ” gaat ” (misschien is er net een overstroming overheen gespoeld), de connotatie van ” daar gaat de buurt ” is inderdaad racistisch en / of classistisch. Wees voorzichtig.

Opmerkingen