Wat juist is, “ jij en ik ” of “ jij en ik ”?

Dit is een e voorbeeld van hypercorrectie , waarbij moedertaalsprekers per ongeluk een fout maken in hun ijver om een andere fout te vermijden.

In dit geval is de fout die wordt vermeden de fout van het schrijven van ” jij en ik ” in onderwerpspositie, zoals in de volgende zin:

Jij en ik gaan naar de winkel.

Dit is formeel onjuist, hoewel het heel gebruikelijk is in hedendaagse Engels. Omdat hun is geleerd dat dit niet juist is, hypercorrectie en veranderen ” jij en ik ” in ” jij en ik ” in alle posities. Dat wil zeggen, ze leren ten onrechte de regel over wanneer ze ” jij en ik ” moeten gebruiken, en produceren dus zinnen als de volgende:

Jij en ik gaan naar de winkel. [Correct]

Hij “zal met jou en mij naar de winkel komen. [Onjuist]

Reacties

• Vuistregel: als jij het was, en jij ‘ zou zeggen ” ik “, en als er ‘ iemand anders is, is het ‘ s ” jij en ik “. Nogmaals, als het ‘ alleen jij is, en jij ‘ d zeg ” I ” dan wordt het ” John en ik “. bijv. ” kom je met mij ” wordt ” kom je met John en ik “. ” Ik ga naar de winkel ” wordt ” John en ik gaan naar de winkel “.
• Of gewoon dat veel native speakers ‘ niet vreselijk Engels spreken goed 🙂
• @DaveBoltman, per definitie spreken moedertaalsprekers perfect Engels, hoewel ze het misschien informeel spreken.
• @JSB ձոգչ – Engelse moedertaalsprekers maken veel fouten, of ze nu informeel spreken of wanneer ze hun best doen. Daarom kan de manier waarop moedertaalsprekers spreken, niet de definitie van de taal zijn. Mijn moeder en zus zijn / waren bijvoorbeeld allebei leraren Engels, dus we hebben waarschijnlijk geleerd om uitstekend Engels te spreken toen we opgroeiden. Toch maak ik vaak de fout die op deze pagina wordt besproken. Zie voor nog meer voorbeelden litreactor.com/columns/…
• @DaveBoltman dit is de kern van het onderscheid tussen descriptivisme en prescriptivisme. Op deze site neigen we naar ” verlicht descriptivisme “, dat wil zeggen dat we dingen die algemeen worden gebruikt door goed opgeleide sprekers, als correct accepteren. Het gebruik van schuine voornaamwoorden in onderwerpspositie met voegwoorden is wijdverbreid, hoewel het ‘ niet geschikt is voor formele situaties.

“Jij en ik” is het onderwerp. “Jij en ik” is het doel.

“Jij en ik haten Phil.” Phil haat jou en mij. “Phil wordt gehaat door jou en mij.” Deze zijn allemaal grammaticaal correct. (Geen belediging voor Phil.)

Het maakt me echt boos als mensen hypercorrect zijn omdat ze denken dat “jij en ik” altijd ongelijk hebben. “Phil haat jou en ik.” NEE! Dit baart zorgen.

De beste manier om erachter te komen of je jij en ik of jij en ik zou moeten gebruiken, is door jij en weg te halen en te kijken of de zin juist klinkt met alleen ik of ik .

“Ik haat Phil.” Klinkt goed. “Ik haat Phil.” Klinkt als een holbewoner die praat!

“Phil haat me.” Klinkt goed. “Phil haat ik.” Klinkt belachelijk!

Reacties

• Mooi uitgelegd. Hou echt van de manier waarop je het uitlegt. Bedankt.
• Eén ding: ” Jij en ik haten Phil ” klinkt ook vreselijk! Als je nadenkt over wat je ‘ zou zeggen zonder de ” jij en ” kunnen nuttig lijken , het is eigenlijk niet ‘ t, omdat de verschillende structuren betekenen dat de zaken anders worden toegewezen.
• Geen belediging genomen.

Ze zijn synoniem maar grammaticaal verschillend. Ze worden vaak door elkaar (onjuist) gebruikt door native speakers. Er is een eenvoudige manier om te bepalen welke u moet gebruiken, door de clausule voor te stellen zonder het “jij en” -gedeelte:

Voorbeeld : Jij en (ik / ik?) zouden meer tijd samen moeten doorbrengen
Stel je voor : “Ik zou …” (dit is duidelijk fout)
Stel je voor : “Ik zou …” (correct!)
Antwoord : Jij en Ik zou meer tijd samen moeten doorbrengen

Voorbeeld : hij had met je moeten praten en (I / me?) .
Stel je voor : “Hij had met me moeten praten” (correct!)
Stel je voor : “Hij had met mij moeten praten” (verkeerd)
Antwoord : Hij had met jou moeten praten en ik .

Reacties

• Ik denk dat je Stel je voor voorbeelden duidelijk goed of fout zijn voor Engelse moedertaalsprekers, en het is ‘ de truc die ik gebruik, b maar ik denk niet dat ‘ geen van beide duidelijk goed of fout is voor een niet-moedertaalspreker. Ik vermoed dat het leren van de subjectieve versus de objectieve gevallen, zoals uitgelegd door @PDG, eerder werkt als niets goed of fout klinkt vanwege een gebrek aan ervaring.
• @Matthew: Correct. De formele manier wordt gewoonlijk gebruikt bij niet-moedertaalsprekers, terwijl de mijn informele (bedrog) manier meestal wordt gebruikt bij moedertaalsprekers.
• ” Ik niet ‘ zie geen reden voor jou en X om elkaar te ontmoeten via Skype. ” Niet duidelijk het onderwerp of object.

Een alternatieve opvatting is dat “jij en ik” altijd oké waren totdat iemand in de 18e eeuw besloot dat Engels zou moeten zijn als Latijn en begon te leren dat je “ik” moet gebruiken als je “ego” in het Latijn zou gebruiken. Omdat de regel die sindsdien is geleerd, moeilijk te begrijpen is voor Engelssprekenden (aangezien grammaticale naamval in het Engels marginaal is), weten veel mensen niet waar ze deze moeten toepassen, vandaar de hypercorrectie. In feite laat hij in Joseph Emonds “1985 paper” A grammatically deviant prestige construction “zien dat er iets meer gecompliceerde voorbeelden zijn (die ik me niet kan herinneren) waar zelfs mensen die denken dat ze de regel wel kennen, vaak onzeker zijn. dat Engels met die regel geen mogelijke natuurlijke taal is, in die zin dat er niet genoeg informatie over een zaak beschikbaar is voor een Engelssprekend kind om de regel op te bouwen. Zijn bewering is dat de regel alleen bestaat meestal geleerd op school of gelijkwaardig.

Opmerkingen

• De paper is nu online beschikbaar op fine.me.uk/Emonds
• Ik denk dat het volgende kwalificeert als een ” iets gecompliceerder voorbeeld “: ” De leraar gaf een sticker aan degene die het het beste deed. ” ” I ” kan daar worden vervangen.

Er zijn drie manieren om “jij en ik” of “jij en ik” te gebruiken. Voor elk zal ik twee voorbeeldzinnen geven – de eerste met “jij en ik / ik” als onderwerp en de tweede met “jij en ik / ik” als object.

Stijl 1: Jij en ik hebben hem verslagen. Hij haat jou en mij .

Dit is normaal Engels zoals geleerd door veel kinderen, gevonden in proza en dialoog in werken van de beste auteurs, en onderwezen aan leerders van Engels als tweede taal. ik is natuurlijk het normale subject-voornaamwoord en me is het normale object-voornaamwoord.Maar in deze stijl is ik ook een nadrukkelijke variant van I die (naast andere toepassingen) wordt gebruikt wanneer meerdere zelfstandige naamwoorden of voornaamwoorden worden samengevoegd tot een enkel onderwerp of object. Dit is de meest correcte stijl in die zin dat het zo is hoe goed ontwikkelde normale mensen normaal gesproken spreken.

Ik vermoed dat er enige Franse invloed aan het werk was bij de vorming van dit grammaticale fenomeen, aangezien de afwisseling tussen Frans je (I) en moi (me) volgen zeer vergelijkbare patronen.

Stijl 2: Jij en ik zijn het boek aan het lezen. Hij volgt de cursus samen met jou en ik .

Dit is formeel Engels van hoge kwaliteit, zoals dat in het Engels wordt onderwezen sprekers die hun taal willen verbeteren om vooruit te komen in de samenleving. Het is de meest correcte stijl in die zin dat het het hoogste prestige heeft. Maar het is niet hoe mensen normaal gesproken spreken, en de meeste kinderen, zelfs in goed opgeleide gezinnen, leren deze stijl niet van nature.

Deze stijl is vergelijkbaar met hoe andere Germaanse talen van nature werken, en heel anders dan het Frans.

Stijl 3: Jij en ik moet naar het feest gaan. Ze wil jou ontmoeten en ik .

Dit is de hypercorrectie die logischerwijs ontstaat als iemand stijl 2 leert, maar dat niet doet ” Ik begrijp het echt verder dan “” jij en ik “is soms (hypergecorrigeerd naar: altijd) fout”. Hoe graag ik het ook moet toegeven, deze stijl komt zo vaak voor dat het aantoonbaar correct is. We kunnen dit zelfs rechtvaardigen door te argumenteren dat in stijl 1 de case-informatie verloren gaat wanneer twee onderwerpen of objecten worden samengevoegd, en het gebruik van subject case is vrij logisch, tenzij we specifiek willen dat de nadrukkelijke variant de eerste persoon benadrukt.

Dit patroon is anders elke andere taal die ik ken, althans onder degenen die onderscheid maken tussen subject- en object-naamval voor voornaamwoorden. In het bijzonder bestaat het niet in het Frans omdat Franstaligen niet wordt geleerd hun versie van stijl 1 als verkeerd te beschouwen, en dat is ook zo. t bestaat in het Duits omdat stijl 1 gewoon fout is in het Duits en elke native speaker Duits opgroeit met stijl 2. (Dus beide Franstaligen en Duitstaligen hebben geen reden voor dit soort hypercorrectie.)

Reacties

• Uitstekend antwoord, met één kleine uitzondering. ” Jij en ik hebben hem verslagen, ” kan door veel kinderen worden geleerd, maar niet allemaal. Ik kan persoonlijk getuigen van ten minste één grote uitgebreide familie waar deze constructie vrijwel ongehoord is. Als het überhaupt werd uitgesproken, zou het hetzelfde antwoord opleveren als ” Hij deed het, ” of ” Haar krijgt er een. ”
• Waar. Ik had dit deel overdreven. Ik denk dat het ‘ s nu is opgelost.
• Ik word, misschien enigszins dwaas, herinnerd aan het nummer Happy Together van de Turtles, waarvan de teksten luiden: Stel je voor jij en ik ik / ik denk dag en nacht aan je, het is ‘ alleen goed / om te denken aan het meisje van wie je houdt en houd haar stevig vast / zo gelukkig samen. // Ik en jij en jij en ik / Hoe ze de dobbelstenen ook gooien, het moest zo zijn / De enige voor mij ben jij, en jij voor mij / Zo gelukkig samen.

Om toe te voegen aan de vorige voorbeelden door kdt.

Het voornaamwoord “I” is in het subjectieve geval, terwijl het voornaamwoord “Me” in het objectieve geval is. Dus als je wilt vertellen dat je een actie hebt ondernomen, gebruik dan “I”

bijv. Mijn moeder en Ik gingen naar de markt.

Als je iets doet, maak dan de gebruik van “Ik”.

bijv Vijay bood je wat chocolaatjes aan en mij .

Reacties

• Als dit de regel was in het Engels, ” Mijn moeder en ik zijn blij dat ” correct zou zijn aangezien ” Ik ben blij dat ” correct is. Het is ” Mijn moeder en ik ” die in het subjectieve geval in de zin ” Mijn moeder en ik gingen naar de markt “. Dit zegt ons dus niet ‘ of de X ” I ” of ” mij ” te maken ” Mijn moeder en X ” subjectief. (Als we al wisten dat de X subjectief moest zijn, hadden we ‘ deze regel niet nodig. Als we ‘ niet wisten, zou dit regel vertelt het ons niet ‘.)

De juiste bewoording is ” tussen jullie en ik “. In dit korte artikel wordt goed uitgelegd waarom.

http://www.oxforddictionaries.com/words/between-you-and-me

In standaard Engels is het grammaticaal correct om tussen jou en mij te zeggen en onjuist om tussen jou en mij te zeggen. De reden hiervoor is dat een voorzetsel zoals tussen moet worden gevolgd door een objectief voornaamwoord (zoals ik, hij, haar en wij) in plaats van een subjectief voornaamwoord (zoals ik, hij, zij en wij). Zeggen tussen jou en mij is grammaticaal gelijk aan tussen hem en zij, of tussen wij, die beide duidelijk fout zijn.

Mensen maken deze fout omdat ze weten dat het niet juist is om te zeggen bijvoorbeeld John en ik gingen naar de winkels. Ze weten dat de juiste zin ‘John en ik gingen naar de winkels’ zou zijn. Maar ze gaan er dan ten onrechte van uit dat de woorden en ik in alle gevallen moeten worden vervangen door en ik.

Reacties

• Excuses. Ik heb het antwoord bewerkt om een citaat uit het artikel op te nemen.

Het hangt af van de context. Als een manier om te controleren wat correct is, verwijdert u u uit de zin en kijkt u of deze correct is.

Jij en ik ga naar de bioscoop.

Dat is correct, aangezien Ik ga naar de bioscoop correct is.

Laura komt met jou en mij naar de bioscoop.

Dat is correct , aangezien Laura met mij naar de bioscoop komt correct is.

Als algemene regel wordt ik als onderwerp gebruikt en ik als object.

Ik heb het gevoel dat een groot aantal leraren Engelse grammatica een slechte dienst hebben bewezen hun studenten jaren geleden toen ze hun studenten bijvoorbeeld leerden zeggen:

Mijn vriendin en ik gaan vrijdagavond naar een feestje.

Een leraar zou dan zeggen: ” Zet jezelf altijd op de tweede plaats, wat niet alleen correct is, maar ook ook het beleefde ding om te doen. Zet de andere persoon op de eerste plaats, en dan jezelf. ” Ik zeg, tot dusver zo goed.

Wat de leraar echter verzuimde te zeggen, is dat de ” echtgenote en ik ” constructie is alleen correct wanneer deze wordt gebruikt in het nominatieve geval , wanneer beide ” vriendin ” en ” ik ” zijn de onderwerpen van de zin. Het is echter niet correct wanneer de ” echtgenote en ik ” niet langer in de nominatief staan maar in het objectieve geval , zoals in de onderstaande zin:

Dick en Jane nemen mijn vriendin en me naar het feest op vrijdagavond.

In deze zin de ” ik ” wordt bezet door Dick en Jane. ” I ” ( en de vriendin) is het object van hun opname, en Dick en Jane zijn de proefpersonen die het nemen. Je zou niet “” zeggen dat Dick en Jane ik meenemen naar het feest , ” zou je? Nee, je “zou zeggen dat ze ” mij meenemen. ”

Natuurlijk, jezelf – ik – als laatste plaatsen in een lijst met mensen, of het nu 2 of 200 is, is correct en beleefd, maar alleen als alle mensen samen de onderwerpen van de zin, niet de objecten. Als jij en zij onderdanen zijn, plaats jezelf dan als laatste met behulp van de nominatieve I . Als aan de andere kant jij en zij objecten zijn, plaats jezelf dan als laatste met behulp van de doelstelling ik .

Een paar voorbeelden:

De huwelijksadviseur gaf mijn vrouw en mij goed advies.

Mijn vrouw en ik hadden veel baat bij het zien van een huwelijksadviseur.

Zou je willen gaan wandelen met Rachel en mij?

Rachel en ik zouden graag met je gaan wandelen, als je wilt.

Bewaar deze informatie nu alleen tussen jou en mij .

Je hebt gelijk als je zegt dat I moet worden gebruikt in de nominatief en me in de schuine of objectieve hoofdletter van het Engels, meestal als een object van de werkwoorduitdrukking, maar ook van een voorzetsel. Een geval waarin jij en ik is onjuist als het voornaamwoord het voorwerp is van het voorzetsel tussen .

“Alleen tussen jou en mij”.

* “Alleen tussen jou en mij”.

Overweeg ook:

“De tafel staat tussen de bank en hem . “

*” De tafel staat tussen de bank en hij. “

Alle normale regels met betrekking tot de nominatief worden hier vervangen door het voorzetsel. Mensen die in dit geval jij en ik gebruiken, na een schuin voorzetsel, generaliseren de regel dat je het zou moeten zeggen in plaats van jij en ik .

In standaard Engels is alleen tussen jou en mij acceptabel; tussen is een voorzetsel en neemt het objectieve hoofdlettergebruik ( ons , ik , hem , haar , hen ). Niettemin is tussen u en mij niet ongebruikelijk in niet-standaard varianten van het Engels. In het bijzonder kan het geheel passend zijn in dialoog, afhankelijk van de karakters die het gebruiken.

Schaamteloos overgenomen uit Grammar Girl na een zeer korte Google-zoekopdracht:

Tussen is een voorzetsel, net zoals aan, boven, boven en van voorzetsels zijn. Omdat voorzetsels meestal een relatie beschrijven of bezit tonen, handelen ze niet alleen; ze beantwoorden vaak vragen als Waar? en wanneer? Als ik bijvoorbeeld zei: “Bewaar dat geheim tussen jou en mij”, beschrijft tussendoor waar het geheim moet worden bewaard. Als ik zei: “Ik vertel je het geheim op 5 juli”, beschrijft ik wanneer het geheim onthuld zal worden.

Dus, in plaats van alleen te handelen, maken voorzetsels deel uit van voorzetsels. In dat voorbeeld zinnen, tussen jou en mij en op 5 juli zijn voorzetselzinnen. En het is gewoon een regel dat voornaamwoorden die volgen op voorzetsels in die zinnen altijd in het objectieve hoofdlettergebruik (1) staan. Als je het objectieve hoofdlettergebruik gebruikt, ben ik het juiste voornaamwoord, dus het juiste voorzetsel staat tussen jou en mij.

http://www.quickanddirtytips.com/education/grammar/between-you-and-me?page=1

De eenvoudigste manier om hiermee om te gaan (vind ik) is om het tweede object (in dit geval Mary) te verwijderen en vervolgens de zin om een enkel object te herwerken (in dit een betwiste eerste persoon enkelvoudig voornaamwoord) en te controleren wat werkt en dat te vervangen door je oorspronkelijke zin. Als die methode niet werkt, misschien omdat het onhandig klinkt, herformuleer dan de zin om de eerste persoon enkelvoud te isoleren, controleer en vervang deze.

Volgens die methode begon ik met een beetje meer syntactische structuur toevoegen:

Ik “ben alles vergeten over de deal die werd gesloten tussen Mary en mij / ik.

De toevoeging hier verandert niets aan de betekenis of grammatica, of invloed van het woord tussen maar geeft ons structuur om dit te doen:

Ik ben alles vergeten over de deal die werd gesloten inclusief mij / ik.

Dit testen, ik werkt duidelijk niet, dus ja ik is correct.

Je kunt dit controleren door Mary voor mij / ik uit te wisselen in het voorbeeld:

Ik ben vergeten alles over de deal tussen mij / ik en Mary.

Nogmaals, ik is het enige voornaamwoord dat past.

Ik dacht dat ik “een andere weergave zou posten, aangezien ik deze hier niet in een van de vorige antwoorden zie weergegeven .

Huddleston en Pullums Cambridge Grammar of the English Language (2002) verwerpt de beschrijving van “… and I” als een hypercorrectie. U kunt hier wat meer informatie over vinden in het antwoord van FE op een gerelateerde vraag (“ Tussen u en (” ik “of” ik “)? ” ) maar het is natuurlijk het beste om naar het boek zelf te kijken als u het in handen kunt krijgen.

Natuurlijk, vanuit een prescriptivistisch standpunt, wordt “tussen u en mij” duidelijk als onjuist beschouwd: dit staat los van de vraag of het juist is om het te omschrijven als een “hypercorrectie”.

Opmerkingen

• Verwerpen ze hypercorrectie ronduit? Ik herinner me vaag dat ze voorstellen dat ” tussen jou en mij ” gewoon heel gewoon is, zelfs in formele spraak zonder te proberen uit te leggen waar de variant vandaan kwam.
• Op een ander punt, aangezien je prescriptivisme ter sprake bracht, is dit geen ‘ prescriptivistische zombieregel ‘ zoals gesplitste infinitieven of voorzetseluitgangen die begonnen als de ‘ stijlvoorkeur van een auteur die veranderden in pedagogische regels. Het favoriete patroon is misschien in de richting van ‘ tussen jou en mij ‘ maar historisch gezien was het meest voorkomende patroon ” tussen jou en mij “.
• In een recente podcast (ik wou dat ik hem weer kon vinden!) Pullum flirt met het idee dat de ” jij en ik ” in iets als ” hij zag jou en ik ” zou kunnen worden behandeld als een naamwoordelijke zin.