Wat zijn de verschillen tussen toon, noot en toonhoogte?

Een toonhoogte is een bepaalde frequentie van geluid , voor voorbeeld 440 Hz. Wikipedia gaat uitgebreid in op hoe toonhoogte subjectief is en frequentie objectief; de frequentie die u denkt te horen (de toonhoogte) is mogelijk helemaal niet de werkelijke frequentie vanwege boventonen (zie hieronder) en andere factoren. U kunt dat artikel lezen voor meer details, maar voor onze doeleinden is de definitie van “een bepaalde frequentie” voldoende.

Een opmerking is een met de naam pitch . Door ons mensen natuurlijk willekeurig genoemd. Westerse muziek verwijst bijvoorbeeld over het algemeen naar de toonhoogte van 440 Hz als A, in het bijzonder A4. Een noot kan ook verwijzen naar een voorkomen van zon toonhoogte . Twee keer A4 spelen kan worden beschouwd als “één noot twee keer spelen” of “twee noten spelen”, afhankelijk van de context en hoe specifiek je wilt zijn. Biljetten die zelfs veelvouden zijn van andere biljetten, hebben dezelfde naam; 880 Hz (dubbel 440 Hz) wordt bijvoorbeeld ook A genoemd, specifiek A5.

Zoals Kos opmerkt in de commentaren, kan een noot ook temporele informatie . Bij hetzelfde tempo wordt een hele noot bijvoorbeeld twee keer zo lang vastgehouden als een halve noot, die op zijn beurt twee keer zo lang wordt vastgehouden als een kwartnoot, enz.

Als een geluid uit meerdere toonhoogtes bestaat is wanneer dingen een beetje rommelig worden. Als een geluid uit meerdere toonhoogtes bestaat, kan het meerdere noten tegelijk zijn of een enkele noot met boventonen (zie mijn antwoord hier voor meer informatie over boventonen en harmonischen). Je kunt het verschil niet louter aan het geluid bepalen, je moet naar de daadwerkelijke fysieke actie kijken. Als u twee snaren op de gitaar slaat, worden twee noten geproduceerd; een aanslag zal slechts één noot produceren, zelfs als die enkele noot bestaat uit een fundamentele frequentie plus boventonen.

Timbre heeft te maken met de andere kwaliteiten van het geluid. Alleen een elektronisch geproduceerd geluid kan maar één toonhoogte hebben; alle andere geluiden bestaan uit meerdere toonhoogtes. De mix van frequenties in een geluid resulteert in het timbre . Als u bijvoorbeeld A4 op een gitaar speelt, resulteert dit in een geluid dat is samengesteld uit de volgende frequenties: 440 Hz, 880 Hz, 1320 Hz, 1760 Hz, enz. De specifieke sterkte of amplitude van de frequenties resulteert in het timbre. Het ene geluid kan bijvoorbeeld heel weinig 880 Hz bevatten, terwijl het andere veel bevat, en dat verschil kunnen we oppikken. Zo kunnen we zien dat een A4 gespeeld op een piano en een A4 gespeeld op een gitaar anders klinken.

“Tone” wordt soms informeel gebruikt als synoniem voor “timbre”, maar vaker “tone” is synoniem met “note” . Het kan in feite “note” vervangen wanneer je “note” zou zeggen; bijv. “twee tonen spelen”. Sommigen beweren dat het vaker verwijst naar een enkele toonhoogte —. Een noot is bijvoorbeeld een toon plus boventonen en een toon bestaat niet uit boventonen — maar helaas is het gebruik niet consistent. “Tone” kan ook synoniem zijn met “step”: een halve toon is een halve toon en een hele toon is een hele stap. van C naar C # is bijvoorbeeld een halve stap of halve toon, terwijl van C naar D een hele stap zou zijn.

Ik gebruik de term toon niet graag vanwege de mogelijke verwarring over zijn betekenis. Het is beter om timbre, toonhoogte, noot of stap te gebruiken waar nodig en de toon helemaal weg te laten.

Reacties

• Bedankt! Wat doen die symbolen die in vijf parallelle lijnen in muziekpartituren liggen, vertegenwoordigen? Toonhoogte, noot of toon? Is het timbre hetzelfde als elk van de toonhoogte / noot / toon?
• @Matthew – Ik ben het er niet mee eens dat de sterkte of amplitude van een geluid heeft geen invloed op de toon. Theoretisch zouden ze weliswaar onafhankelijk moeten zijn, maar we ' leven niet in een theoretische wereld, en welk apparaat ook het geluid maakt, we gaan van het produceren van een geluid met een laag volume tot een geluid met een hoog volume zullen de toon van dat geluid op verschillende manieren beïnvloeden, afhankelijk van het apparaat dat het geluid produceert (stembanden, blaasinstrument, akoestisch snaarinstrument, elektrisch snaarinstrument, enz.). Wij mensen zijn eigenlijk zo gewend aan dit fenomeen dat het ontbreken ervan " verkeerd " klinkt.
• Ik denk dat note is meer dan een " met de naam pitch ", omdat het ook informatie bevat over de tijdelijke lengte … Doesn ' niet?
• @luserdroog Dat ' is wat ik bedoelde door te zeggen dat het ook " timbre ", en waarom ik het niet ' vind, omdat het vrijwel alles kan betekenen: P
• " Opmerking " kan ook verwijzen naar notatie, toch? Bijv. " Hey trombones; de derde noot in maat 15 moet benadrukt worden! ".

Opmerking : (from “notation”): is een bepaalde frequentie waarmee u schrijven of lezen.

Pitch : is een bepaalde frequentie die je zingt of speelt.

Tone : is een bepaalde frequentie die je hoort.

Timbre : is een bepaalde kwaliteit (of kleur) van de toon, afhankelijk van het instrument en hoe je de toon speelt / zingt.

In een muzikale context kan “Tone” het hi-cut filter zijn op een oude platenspeler of radio. Het kan een ander woord zijn voor “timbre”. Het kan de Britse naam zijn voor een interval van een hele stap (halve stap is een halve toon). Het kan gewoon een muzikaal geluid met enkele toonhoogte betekenen – een akkoord bestaat uit verschillende tonen die samen worden gespeeld.

“Opmerking” zou hetzelfde kunnen zijn als die laatste definitie van “Toon”. Of het zou een van die markeringen kunnen zijn die tussen de 5 regels van een notenbalk staan.

“Pitch” is in ieder geval vrij eenduidig. Het verwijst naar de frequentie van de noot, normaal gesproken door muzikanten beschreven met de letters A, B, C enz., Plus kruizen en mollen. Of door de verticale positie van die “opmerkingen” op de 5 regels.

Ik begrijp uw drang om “de termen op een rijtje te krijgen”. Maar ik denk niet dat het veel zal helpen. Het is beter om wat muziek te verkennen, vraag “Wat doet dit?”. “Wat wordt dit genoemd?” Is van ondergeschikt belang, en is vaak toch niet geknipt en gedroogd.