Co dokładnie odróżnia Vipassanę od medytacji Samatha?

Jakie są kluczowe aspekty Vipassany, których nie ma in Samatha?

samatha oznacza spokój – jest niezbędnym aspektem każdej zdrowej praktyki medytacyjnej.

vipassana oznacza wyraźne lub specjalne widzenie – jest to cecha charakterystyczna dla buddyjskiej praktyki medytacyjnej.

Medytacja w celu wyraźnego widzenia wymaga skupienia się na ostatecznej rzeczywistości; jedynym sposobem zrozumienia rzeczywistości jest jej obserwacja. Każda praktyka medytacyjna, która nie przyjmuje ostatecznej rzeczywistości jako przedmiotu, nazywana jest „medytacją samathy”, ponieważ prowadzi tylko do wyciszenia, a nie wglądu.

Oprócz różnicy w obiekcie medytacji, medytacja dla wglądu również oczywiście przyniesie inne rezultaty; będzie mniej spokojne, ponieważ jest się zmuszonym do doświadczania wszystkich nieodłącznych problemów z ostateczną rzeczywistością, a konkretnie tego, że jest ona nietrwała, niezadowalająca i niekontrolowana.

Jaka jest główna różnica w metodzie z perspektywy osoby medytującej?

Nie ma różnicy w koniecznie; jedyną różnicą jest obiekt. Jak mówi Visuddhimagga:

Ale ten, którego pojazdem jest czysty wgląd, lub ten sam, którego pojazd jest pogodą ducha, dostrzega cztery elementy w skrócie lub szczegółowo na jeden z różnych sposobów podanych w rozdziale dotyczącym definicji czterech elementów (XI.27nn.).

Vism XVIII.5 (Nyanamoli , trans)

Oznacza to, że metodologia jest taka sama, ale uwaga przenosi się na ostateczną rzeczywistość.

Określanie emocji i uczuć jest częścią samathy lub vipassany?

Ponieważ emocje i uczucia są częścią ostatecznej rzeczywistości, byłoby to uważane za medytację vipassana. Wiele osób twierdzi inaczej; Nie mogę pomóc, ale twierdzę, że się mylą. Różnica nie polega na technice, ale na celu.

Czy Vipassana pozwala emocjom na swobodniejszy wzrost, aby sprawdzić, czym są, podczas gdy Samatha stara się nie zwracać na to uwagi, powracając do proces oddychania?

samatha medytacja może prowadzić do unikania, ponieważ generalnie szuka stanów podwyższonych koncentracji, która jest niemożliwa, gdy celem jest ostateczna rzeczywistość. Chodzi o to, że można zrozumieć rzeczywistość tylko wtedy, gdy przyjmie się ją jako punkt odniesienia; jeśli nie jesteś w stanie pogodzić się z rzeczywistością, zamiast tego będziesz skłaniał się do jej unikania, ponieważ jest to niewygodne, woląc pojedynczą, stabilną, satysfakcjonującą, dającą się kontrolować iluzję od surowej rzeczywistości wszechświata. To jest potencjalna różnica między tymi dwoma rodzajami medytacji.

Nie chodzi o to, że medytacja samatha jest zła lub bezużyteczna, po prostu ograniczona i stanowi potencjalne zagrożenie, jak nauczał Budda:

„A co, o mnisi, jest gratyfikacją w przypadku uczuć? Tutaj, mnisi, całkiem z dala od zmysłowych przyjemności, z dala od niezdrowych stanów, mnich wkracza i przebywa w pierwszej jhanie, której towarzyszy zastosowana i podtrzymywana myśl, z zachwytem i przyjemnością zrodzoną z odosobnienia. W takiej sytuacji nie wybiera z powodu własnego ucisku, nieszczęścia innego, lub cierpienia obu. Wtedy czuje tylko to, że jest wolny od ucisku. Mówię, że największą gratyfikacją w przypadku uczuć jest uwolnienie się od przykrości.

[to samo z 2-4 jhanami]

„I co, mnisi , czy jest niebezpieczeństwo w przypadku uczuć? Uczucia są nietrwałe, cierpią i podlegają zmianom. To jest niebezpieczeństwo w przypadku uczuć.

– MN 13 (Bodhi, Trans)

Komentarze

• Dziękuję Bhante, przeczytałem twoją książkę i obejrzałem 5 twoich filmów o medytacji, zawsze zwracasz uwagę na fakt, że powinniśmy widzieć rzeczy takimi, jakimi są, oznacz je, jeśli zwracają naszą uwagę i wracają do wznoszenia / opadania klatki piersiowej, czy to byłaby Vipassana dla początkujących?
• Podejrzewam, że dwóch z nas powie ” etykietowanie ” mamy na myśli dwa różne odniesienia.
• Ta odpowiedź poprawiłaby się wraz z wyjaśnieniem, dlaczego skupianie się na uczuciach jest tylko vipassaną, a nie samathą. Wydaje się to być sprzeczne z anapanasati sutta o tyle, o ile mówi, że kto praktykuje anapanasati, koncentruje się na uczuciach samych w sobie, jak również na łączeniu percepcji nietrwałości z anapanasati. Wydaje się również, że MN 13 sugeruje, że bez jhāny nie można w pełni zrozumieć uczuć, ponieważ należałoby doświadczyć jhāny, aby w pełni zrozumieć satysfakcję uczuć, i musiałby zrozumieć satysfakcję uczuć, aby w pełni zrozumieć uczucia.
• (The Four Jhanas) DN2, etc … ” Dość odsunięty od zmysłowości, od niezręcznych cech umysłowych, wchodzi i pozostaje w pierwszej jhānie: uniesieniu i przyjemności zrodzonej z wycofanie, któremu towarzyszy ukierunkowana myśl i ocena. Przenika i przenika, nasyca i wypełnia to samo ciało uniesieniem i przyjemnością zrodzoną z wycofania … mimo to mnich przenika i przenika, nasyca i wypełnia to samo ciało zachwytem i przyjemnością, która rodzi się z wycofania. ” To jest owoc kontemplacyjnego życia, widoczny tu i teraz, doskonalszy niż poprzednie i bardziej wzniosły.
• Mówisz ” jako zmuszony do doświadczania wszystkich nieodłącznych problemów z ostateczną rzeczywistością, a konkretnie tego, że jest ona nietrwała, niezadowalająca i niekontrolowana. ” Czy naprawdę chciałeś powiedzieć to?

Proste wyjaśnienie jest takie, że celem Szamaty jest uspokojenie się, podczas gdy celem Vipassany jest do zobaczenia.

Więc w Samatha jest więcej wysiłku, więcej konfliktów. Szczególnie na początku walczysz ze sobą, zmagasz się z umysłem, trenujesz małpę, oswajasz słonia i tak dalej. Te krótkie przerwy, kiedy umysł jest wyczerpany walką i chwilowo się poddaje, więc następuje naturalna, niewymuszona pauza – to jest właściwa Samatha.

Podczas gdy Vipassana, która jest wykonywana po tym, jak umysł jest nieco oswojony i jest teraz giętki – jest bardziej subtelny, bardziej wyrafinowany. Nadal potrzeba trochę wysiłku, aby utrzymać włączone światła, ale sposób, w jaki to doświadczenie jest sformułowane, nie sugeruje już poczucia wewnętrznego konfliktu.

Komentarze

• Etykietowanie emocji i uczuć jest częścią samathy lub vipassany?
• (EDYCJA) Etykietowanie myśli i uczuć twardą przerwą i wymuszonym powrotem do oddychania jest częścią samathy. Delikatne zauważanie ich, gdy przychodzą i odchodzą, to vipassana.
• Ostatnie dzięki: czy Vipassana pozwala emocjom na swobodniejszy wzrost, aby sprawdzić, czym są, podczas gdy Samatha stara się nie zwracać na nie uwagi, powracając do procesu oddychania?
• Tak, w vipassanie chcesz zobaczyć, jak powstają myśli i emocje, nabierają kształtu i jak się rozpuszczają. Więc pozwalasz im się wydarzyć, ale nie do tego stopnia, by dać się ponieść emocjom.
• Czy możemy więc powiedzieć, że prosta różnica polega na oznaczaniu etykiet w porównaniu z oglądaniem pasywnym?

Popieram odpowiedź Andrieja, ale chciałbym ją rozszerzyć, ponieważ mechanizmy samathy i vipassany wydają się również różnić.

Dzięki samatha możesz używać pojęciowych obiektów medytacyjnych, takich jak kolory, ilość i długość oddechów, cechy Buddy itp. Obiekty te są zwykle stabilne i dlatego uspokajają umysł i rozwijają koncentrację. Formy medytacji, które mogą prowadzić do jhāny, są wszystkimi formami medytacji samathy. Jednak nie wszystkie przedmioty medytacji samathy mogą prowadzić do jhāny.

W przypadku vipassany można używać tylko obiektów medytacji, które pojawiają się w danej chwili. oddechu, wznoszenia i opadania emocji, myśli, bólów itp. Te obiekty ulegają zmianom, są nietrwałe i niekoniecznie uspokajają sol. Ta forma medytacji ukazuje bezpośrednio nietrwałość, cierpienie i brak jaźni. W ten sposób zyskuje wgląd.

Komentarze

• Dzięki, ale myśląc o metodzie medytacji, wydają się one bardzo znajome, prawda? Zatem co medytujący powinien zrobić, aby przejść z samathy do vipassany, to po prostu pozwolić ciału i umysłowi wytwarzać wszelkiego rodzaju emocje, aby je potwierdzić? Nie ma specjalnej metody dla Vipassany?
• Są, ale tak jak w przypadku większości rzeczy, nie ma zgody co do tego, czym one są. Yuttadhammo ' broszura: ” Jak medytować: przewodnik po pokoju dla początkujących ” wprowadza na przykład metoda dla Vipassany.
• Świetna książka, przeczytałem ją

Samatha jest dla spokoju, vipassana dla wglądu. Ale proszę nie mieć obsesji na punkcie rozdzielania tych dwóch. Jedno nie jest lepsze od drugiego. Właściwa uważność (dla wglądu) i Właściwa Koncentracja (dla pewności umysłu) oba mają te same przedmioty i oba podlegają czynnikowi ścieżki Samadhi. Zgodnie z symbolem Dhammawheel, oba prowadzą do właściwego poglądu i właściwej intencji. Dlatego nie powinniśmy patrzeć na żadne z nich.

Medytacja jhāny jest używana jako sposób na wyprowadzenie nas z niezdrowych stanów umysłu, abyśmy mogli wyraźnie widzieć rzeczy. Aby osiągnąć jhānę, musimy porzucić pięć przeszkód, które są „niezdrowymi cechami”, do których Buddha odnosi się, opisując osobę, która weszła w jhānę: „Jest przypadek, w którym mnich – zupełnie wycofany ze zmysłowości, wycofany od niezręcznych cech – wchodzi i pozostaje w pierwszej jhānie ”. W jednej sutcie (AN 5.51) Budda opisuje 5 przeszkód jako przeszkodę dla zarówno (spokojnej) świadomości i wglądu: „Tych pięć to przeszkody, przeszkody, które przytłaczają świadomość i osłabiają wnikliwość” W ten sposób możesz zobaczyć, że zarówno jhāna, jak i wgląd są ze sobą powiązane. Jhana odnosi się po prostu do zdrowego stanu umysłu, w którym możemy wyraźnie widzieć rzeczy, ponieważ jak wcześniej powiedziano, 5 przeszkód jest zarówno przeszkodą dla jhāny , jak i – gdy istnieją przeszkód, nie ma jhāny ani też odpowiedniego podłoża do rozwoju wglądu.

Jednak jedynym sposobem na wykorzenienie przeszkód jest ich zrozumienie, a jedynym sposobem na ich zrozumienie jest to, że ” na pierwszym miejscu. Dlatego konieczne jest, aby niektórzy najpierw rozwinęli wgląd. Ale gdy ktoś osłabia przeszkody, znika linia podziału między samatha i vipassana i „zostajemy z wglądem i spokojem w tym samym czasie .

Zatem jhāna odnosi się do skoncentrowanego umysłu, wolnego od grubych niezdrowych cech 5 przeszkód. Samatha odnosi się do techniki gromadzenia umysłu (jako sposobu na dotarcie do jhān), a Samatha odnosi się do techniki używającej świadomości (zebranej lub nie) do zrozumienia zjawisk. Aby zrobić to skutecznie (i poprawnie), twój umysł nie może mieć obecnych 5 przeszkód, dlatego praktyka samathy jest niezbędna. Nie możesz wybrać jednego z nich. Kiedy samatha i vipassana nazywane są „ścieżkami”, odnosi się to po prostu do skłonności praktykujących. Niektórzy skłaniają się ku samatha, inni w kierunku vipassany, ale praktykujący oba muszą używać obu „ścieżek”. I w końcu, jak wcześniej powiedziałem, obaj praktykujący zaczną używać obu, tak jakbyś używał swoich dwóch ramion.

Powiedziano tutaj, że samatha i vipassana nie są różnymi technikami, ale różnią się przedmiotami. Z całym szacunkiem dla Czcigodnego Yuttadhammo, powiem z własnej woli, że jest to (w większości) fałsz.Proszę, wybacz mi, jeśli zostanie udowodnione inaczej. Jak powiedziałem, samatha służy do zbierania umysłu, a vipassana do rozwijania wglądu. W samatha, czyli anapanasati, używamy oddechu jako obiektu. W vipassanie możemy używać tego samego przedmiotu w ten sam sposób. Ale, jak też powiedziałem, te dwie rzeczy ostatecznie łączą się . Również w jhānie jest forma (oddech), uczucie, percepcja, formacja wolicjonalna i świadomość. W jhānie naszym przedmiotem jest forma, w vipassanie może to być również forma. W tym miejscu vipassana jest różna: obiekty umysłu mogą być przedmiotem vipassany, ale jhāny nie możemy (jednak bezforemne stany są obiektami mentalnymi). Jednak bez odosobnienia od przeszkód używanie mentalnych dhamm jako przedmiotu może być bardzo trudne. W każdym razie, każdy obiekt, który wybierzemy do naszej medytacji, jest przedmiotem pięciu skupisk. Do czego odnosi się „ostateczna rzeczywistość”? Jeśli odnosi się do rzeczy w kategoriach elementów (co jest formą khanda), to oznaczałoby, że ostateczna rzeczywistość istnieje w khandhach. I jak powiedziałem, możemy użyć elementów, aby osiągnąć jhānę. Jeśli „ostateczna rzeczywistość” odnosi się do nirwany, to aby praktykować vipassanę, musimy być oświeconymi istotami, które zniszczyły ignorancję i złudzenia, co uniemożliwiłoby nam praktykowanie vipassany, dopóki nie jesteśmy oświeceni.

Mam nadzieję, że jest to pomocne dla każdego, kto ją czyta i nie powoduje krzywdy ani zamieszania.

Komentarze

• To prawda, że Samatha i Vipassana są uzupełniające się jakości, ale prawdą jest również, że są one wyraźnie różne od siebie. Chociaż podczas osiągania jednych trzeba połączyć ze sobą, nie jest prawdą, że trzeba je rozwijać jednocześnie. Można rozwijać jedną, a potem drugą. Jest to wyraźnie nauczane w AN.4.170, Yuganaddha sutta. Pełnią również różne funkcje. Według AN.2.30, Vijja-bhagiya sutta, Samatha niszczy pasję, a Vipassana niszczy ignorancję. Pasują do siebie, ale są rzeczywiście oddzielne.
• Ponadto termin ostateczna rzeczywistość odnosi się do obiektów bezpośredniego ex perience w przeciwieństwie do pojęć, które są tworzone przez abstrakcję. ' niekoniecznie mówi o nirwanie, ponieważ w klasycznej therawadzie istnieją cztery kategorie ostatecznej rzeczywistości. Są to Rupa, Citta, Cetasika i Nibbana. Pierwsze trzy na tej liście to zwykłe rzeczywistości, ale są one ostateczne w tym sensie, że są znane bezpośrednio przez umysł.
• Pamiętaj również, że w Sutcie zawsze używane są terminy Samatha i Vipassana opisywać cechy, a nie praktyki. Praktykom Samathy i Vipassany nie nadano ' żadnego konkretnego imienia w Sutcie. Później nazwano je Samatha i Vipassana Bhavana, co oznacza rozwój odpowiednio Samatha i Vipassana. Kiedy mówimy o medytacji Samatha, nie ' nie mamy na myśli ' rodzaju medytacji zwanej Samatha ' ale ' rodzaj medytacji, która rozwija Samathę '. Jako cechy konieczne jest posiadanie obu, ale jako metody nie jest to konieczne. Jest to wyraźnie pokazane w AN 4.169
• Rzeczywiście, są to odrębne cechy. Ale to nie ' nie oznacza, że wybieramy jedną z nich. ' to błąd, mówiąc, że ” Ja ' zamierzam rozwijać vipassanę przez rok a następnie samatha „. Używasz vipassany, kiedy brakuje ci zrozumienia, samatha, gdy twój umysł jest pod wpływem niezdrowych cech (jak powiedziałeś). Jeśli Ostateczna Rzeczywistość odnosi się do bezpośredniego doświadczenia, to medytacja samatha i medytacja vipassana wciąż mają te same przedmioty. Nie ' nie osiągasz jhan poprzez abstrakcję. Twoje wyjaśnienie w ostatnim komentarzu jest dla mnie zdezorientowane, ponieważ samatha wspomaga wgląd, a wgląd pomaga samatha. Więc oboje się rozwijają.
• tj. ” Kiedy praktykuję vipassanę, rozwija to zarówno vipassanę, jak i samathę „. Nie możesz powstrzymać vipassany przed rozwojem samathy. Jeśli to zrobisz, oznacza to, że ' nadal podlegasz wpływowi niezdrowych cech, a to oznacza, że ' jesteś ignorantem (więc ' zawodzisz w obu przypadkach). Być może jedyna różnica polega na głównym zamiarze praktykujących (” Chcę tylko rozwinąć wgląd „), ale jeśli tak jest, to on jest w praktyce źle poinformowany. (Wybacz mi, jeśli wydaje mi się, że ' jestem w stanie debaty)

Pokornie chciałbym wspomnieć o jednej rzeczy, której brakuje w tej dyskusji – jest to wykorzenienie nagromadzonych sanskar / sankharów.Różnica między samathą a vipassaną polega na tym, że kiedy praktykujemy medytację samatha, koncentrujemy się / balansujemy nasz umysł, a główny wysiłek nie polega na usuwaniu nagromadzonych sanskar (nawet jeśli zatrzymuje to tworzenie nowych sanskar). Ale kiedy wykonujemy Vipassanę, aktywnie eliminujemy sanskary, jak również zapobiegamy powstawaniu nowych. Tak więc oba są niezbędne do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wykorzenienie sanskar, aby być świadkiem ostatecznej prawdy lub prawdziwej natury wszystkiego.

Analogią byłoby, że Samatha jest jak ostrość topora, podczas gdy Vipassana jest jak cięcie drewno z tą siekierą, a drewno jest jak nagromadzone sanskary … oba mają znaczenie w cięciu całego drewna (tj. osiągnięciu Nirwany) … oba muszą być wykonywane na zmianę, w zależności od twardości / miękkości drewna i wymaganą ostrością do przecinania lasów …

W rzeczywistości sanskary gromadzą się w warstwach – głębokich, głębokich warstwach – więc proces ostrzenia i cięcia musi być powtarzany kilka razy, aby przez nie przejść warstwy sanskar / ignorancji / moha …

Nie krępuj się dodać wszystko, co mogłem przegapić ….

Origins of Insights napisane przez kogoś, kogo profesor Richard Gombrich określił kiedyś jako przewodnika autorytet Zachodu w dziedzinie abhidhammy, poprzez swoje rozległe badania całej tipitaki wskazał, że Buddha naucza wglądu dopiero po jhānie.

Zatem samatha jest wymagana przed vipassaną, a nie samatha czy vipassana. Nie będę się zagłębiać w różnice, ponieważ zostały one już wskazane w kilku postach.

Cytuję mały fragment artykułu:

W Kanonie rozwój wglądu po jhānach jest z pewnością normatywnym wzorcem, w którym w ogóle jest opisany pełny proces. Wykluczam z rozważań te przypadki, w których mówi się, że oko dhammy pojawia się na końcu dyskurs, pozornie spontaniczny. W większości takich przypadków nie ma żadnych wskazówek, a przynajmniej niewiele wskazuje na wcześniejsze tło, a zatem nie ma możliwości stwierdzenia, czy przewiduje się, że jhāna już się rozwinęła.

PÓŹNIEJSZA EDYCJA: ~~ I na koniec cytuję z artykułu:

Ostatnio zarówno Johannes Bronkhorst, jak i Tilman Vetter z różnych powodów przyjął pogląd, że jhāny mogą być pierwotnym rdzeniem buddyjskiej praktyki medytacyjnej. Warto zwrócić uwagę na kontrast z poglądami wielu innych doświadczeni interpretatorzy buddyzmu, dla których właśnie podejście wglądowe jest nowatorskim stworzeniem buddyzmu – rzeczą, którą Buddha dodał do tego, co było znane wcześniej. Oczywiście nie musi to oznaczać, że dodanie jednego lub dwóch szczebli na szczycie drabiny oznacza, że można zrezygnować z drabiny!

Samanta jest bardziej skupiona na zewnątrz lub konceptualnie, z pewnym poziomem aktywności lub zaangażowania w proces lub praktykę, mając na celu jedynie rozwój jhāny; podczas gdy Vipassana jest bardziej wewnętrznie i skupiona na rzeczywistości, bez aktywnego udziału w procesie lub praktyce, z myślą o uzyskaniu odpowiedniego rodzaju koncentracji i odpowiedniego rodzaju świadomości.

Np. jeśli wykonujesz medytację oddechu jako Samatha, najprawdopodobniej patrzysz na ciało powietrza wchodzącego i wychodzącego, a być może także na proces konceptualny. W vipassanie patrzysz na rzeczywisty proces, faktyczny dotyk powietrza i doznania związane z oddychaniem.

Również jakiekolwiek etykietowanie lub werbalizacja nie jest czystą Vipassaną, ponieważ wprowadzasz coś konceptualnego. Gdy twój umysł stanie się bardziej wnikliwy i zacznie rozumieć subtelniejsze prawdy, będzie to przeszkodą w postrzeganiu rzeczy takimi, jakimi są, ponieważ wprowadzasz coś konceptualnego lub aktywnego. Może to pomóc bardzo wcześnie początkującym graczom, ale jeśli zdecydujesz się na to, zrób to, ale warto z nich zrezygnować później.

Do ja, oddzielenie tych dwóch wydaje się trochę dziwne. Samatha zawiera już Vipassanę. Kiedy pojawia się przedmiot, analizujemy go, rozumiemy i ustalamy, aby usunąć przeszkodę. Emocje i uczucia należy również rozumieć w Samatha, ponieważ mogą one stanowić dużą przeszkodę w postępie.

Kiedy wspominam o „złości” na odosobnieniach Vipassany, nie słyszałem nic innego, jak tylko „odłożyć to na bok” po opisaniu gniewu. Trzecim podstawowym pragnieniem jest Vibhava Tanha, które jest w zasadzie pragnieniem pozbycia się rzeczy, których nie lubimy. Jeśli coś istnieje, to istnieje powód, dla którego istnieje – obejmuje to „złe” emocje, takie jak złość i nienawiść. To, co powinniśmy zrobić, to dowiedzieć się, jaką rolę odgrywają, odkąd istnieją. Moje podejście do gniewu jest takie, że jest to naturalny mechanizm samoobrony jako odpowiedź na wrogie (lub potencjalnie wrogie) środowisko lub obiekt. Gniew może uratować nam życie w niektórych sytuacjach.To zmienia gniew w konstruktywne narzędzie w pewnych sytuacjach. Wtedy wystarczy umieć go zastosować, gdy jest to potrzebne w odpowiedniej sytuacji. Tłumienie złości również prowadzi do cierpienia …

Dużo chodzi o zrozumienie i nauczenie się kontrolować dostępne emocje i zamienić je w konstruktywne narzędzia, zamiast „pozbywać się ich” …

Kiedy Samatha jest uruchamiana, automatycznie zakłada się analizę, akceptację, potwierdzenie itp., aby móc się rozwijać. Wydaje mi się, że Budda powiedział „Idź jhāna” – a nie „Idź vipassana” …

Vissuddhimagga zapewnia najwięcej dokładne wyjaśnienie różnicy między vipassaną a samathą (samathą):

• Vipassana jest praktykowana w stanie upacara-samadhi lub sąsiedztwa-samadhi lub sąsiedzkiej-jhany.
• Samadhi jest praktykowana w stanie pełnego samadhi lub jhāny.

Kluczową różnicą jest to, że jhana ma „jednopunktowość umysłu” lub cittekaggata, podczas gdy upacara-samadhi nie. Różnica jest głęboka i istotna dla celu każdej praktyki. Jednopunktowość umysłu ma bardzo specyficzne znaczenie w Vissuddhimagga. Choć może to zabrzmieć dziwnie, jednopunktowość umysłu polega na posiadaniu tylko jednego obiektu świadomości, takiego jak kasina. To sprawia, że pełne samadhi jest bardzo niezwykłym i bardzo rzadkim stanem umysłu. Jak wyjaśniono w Vissuddhimagga, fakt ten sprawia, że pełne samadhi nie jest w stanie wspierać wiedzy jakiegokolwiek rodzaju, ponieważ wiedza wymaga umieszczenia przedmiotu w kontekście (co jest na przykład tym, co robi koncepcja). Leczniczą wartością pełnego samadhi jest fakt, że jego błogość może uspokoić pobudzony umysł. Ale pełne samadhi nie może być źródłem psychologicznego wglądu, który jest tak istotny dla znaczącego postępu na ścieżce do Oświecenia. Bez psychologicznego wglądu (panna, vipassana) we własną niezdrową karmę (sankhara) nie można cofnąć, oduczyć się ani zostać wyzwolonym z tej karmy.

1. Pytanie 1: Jakie są Kluczowe aspekty Vipassany, których nie ma w Samatha?

   Odpowiedź nr 1: Vipassana (upacara-samadhi, medytacja uważności) może wytworzyć mądrość, podczas gdy pełne samadhi nie może.

2. Pytanie nr 2: Jaka jest główna różnica w metodzie z perspektywy osoby medytującej?

   Odpowiedź nr 2: Metodą Vipassany jest Satipatthana Sutta, która wymaga obiektywnego i czujnego stanu Praktyka samadhi generalnie obejmuje skupianie się na obiekcie świadomości sprzyjającym pełnemu samadhi, takim jak Earth Kasina. Dla przypomnienia, to, czy medytujący wejdzie w upacara-samadhi lub pełne samadhi, zależy od najgłębszych potrzeb jednostki. . Nie można wybierać między nimi.

3. Pytanie nr 3: Określanie emocji i uczuć jest częścią samathy lub vipassany?

   Odpowiedź # 3: Określanie emocji i uczuć jest częścią vipassany. Celem etykietowania jest utrzymanie obiektywnego stanu umysłu, a także skupienie się na przyczynowości. Jest to ważne w radzeniu sobie z niezdrową sankharą, ponieważ wgląd w powstającą niezdrową myśl, emocję lub uczucie jest kluczem do wyzwolenia z powodującej je sankhary.

4. Pytanie 4: Czy Vipassana pozwala emocjom na swobodniejszy wzrost, aby sprawdzić, czym są, podczas gdy Samatha próbuje uniknąć zwracania na nie uwagi, powracając do procesu oddechu?

   Odpowiedź nr 4: Tak. Ale „sprawdzenie” nie wystarczy. Kluczem do wyzwolenia z sankhary (formacji karmicznej) jest przypomnienie (sati) psychologicznej historii sankhary. W przeciwieństwie do funkcjonalnej (kiriya) sankhary lub zdrowej (kusala) sankhary, niezdrowa (akusala) sankhara jest na ogół spowodowana błędem w ocenie (działaniem umysłowym lub karmą) popełnionym w odpowiedzi na trudną sytuację, która nie została wówczas zrozumiana. Ta ocena nie może zostać zmieniona ani poprawiona, chyba że pierwotna sytuacja jest przypomniana wystarczająco szczegółowo, aby rozpoznać naturę błędu.

Zobacz: Początki medytacji Wglądu napisane przez jednego z najlepszych naukowców zajmujących się abhidhammą, skąd pochodzi medytacja vipassana. Link do Źródeł Insight

Komentarze

• Witamy w serwisie. Nazwisko autora, do którego się odnosisz, to Lance Cousins .
• To nie jest ' naprawdę odpowiedź na pytanie … przeczytaj post Robina ' , aby uzyskać pomocne wskazówki dla nowych członków.

Mówiąc wprost, z szacunkiem, każda medytacja jest albo koncentracją, albo kontemplacją. Shamatha jest skoncentrowana. Vipashyana jest kontemplacyjna.

Zapytał o „kluczowe aspekty”, nie odpowiadaj mu za dużo.

Jakie są kluczowe aspekty Vipassany, których nie ma w Samatha?

Zrozumienie 3 cech całych skupisk przylegających.

Jaka jest główna różnica w metodzie z perspektywy osoby medytującej?

Zrozumienie 3 charakterystyk całych skupisk lgnięcia.

Etykietowanie emocji i uczuć jest częścią samathy lub vipassany?

To jest suttamayañāṇa. Zatem kiedy określasz emocje i uczucia samatha, jest to samatha, jak w visuddhimagga kammaṭṭhānaggahananiddesa. Ale kiedy określasz emocje i uczucia dla vipassany, jest to vipassanā, takie jak visuddhimagga khandhaniddesa.

Czy Vipassana pozwala emocjom na swobodniejszy wzrost, aby sprawdzić, czym są, podczas gdy Samatha stara się nie zwracać na nie uwagi, powrócić do procesu oddychania?

Żadna medytacja nie pozwala na powstanie niezdrowych rzeczy. Ponieważ Budda nauczał samatha do praktykującego, aby usunąć niezdrowe z praktykujących tioner, zanim zacznie medytować vipassanā:

Powinniście rozwinąć koncentrację, mnisi. Skoncentrowany, mnisi, mnich rozumie to, co jest w rzeczywistości.

Przypis na s. 175 „Podstawy mistycyzmu tybetańskiego” Lamy Govindy (pdf), odnosi się do Wewnętrznego Związku Nieba, Ziemi i Człowieka, do I Ching i Upaniszad. Wydaje się, że ewangelia Tomasza, werset 106, Yin i Yang, hinduska i buddyjska Kundalini Shakthi, gwiazda Dawida również odnoszą się do tego samego związku. która według Mundaka Upaniszady ma potencjał, jeśli zostanie odpowiednio opracowana, „Porzuć wszelkie inne rozmowy, to jest most do nieśmiertelności”. Visuddhimagga (pdf) XXII.46 odnosi się do „połączenia sił” w kontekście spokoju i wglądu jako mocy. Książka Lamy Govindy ukazuje w symbolicznym języku wadżrajany unikalną metodę Wadżrajany polegającą na połączeniu, tj. Biegunowość zasady męskiej (makrokosmos) z zasadą kobiecą (mikrokosmos) w języku Wadżrajany (str. 99). Mówi się, że Budda wytworzył Energię, która wstrząsnęła Wszechświatem. Rozwijanie energii wystarczającej do uwolnienia się z niewoli jest zatem kluczowym czynnikiem w Oświeceniu. Jeśli samatha jest podstawą wykorzystania energii atomowej i vipassany do wykorzystania energii kosmicznej, a jogin opanuje sztukę połączenia tych dwóch (yuganaddha), gdzie żadna moc nie przewyższa drugiej, jak wyjaśniono w Visuddhimagga i Wadżrajanie, nietrudno jest zrozumieć, dlaczego konieczne jest połączenie / połączenie / zjednoczenie tych potężnych energii, aby osiągnąć doskonały stan buddy. bądź ostrożny, aby przejść odpowiednie wskazówki w tej dziedzinie studiów wadżrajany, aby osiągnąć ten złudny cel, który nęka wielu dobrych joginów od dziesięcioleci.