Co może uczynić gwiazdę fioletową?

Daj mu okołogwiazdową chmurę argonu

Jakaś planetarna mgławice, takie jak Krab, wydają się fioletowe z powodu zjonizowanego argonu.

_{Obraz chroniony prawami autorskimi NASA}

Uwaga:

Ludzkie oczy wyewoluowały, aby widzieć żółte i zielone promieniowanie, prawdopodobnie dlatego, że nasze Słońce emituje promieniowanie głównie o tych długościach fal.

Zielona gwiazda promieniuje bezpośrednio w centrum widma światła widzialnego, które oznacza, że emituje trochę światła we wszystkich możliwych kolorach. Gwiazda wydawałaby się zatem biała – kombinacja wszystkich kolorów. Ziemskie słońce emituje dużo zielonego światła, ale ludzie postrzegają je jako białe.

Ludzkie oko nie będzie łatwo dostrzegać fioletowych gwiazd, ponieważ nasze oczy są bardziej wrażliwe na światło niebieskie. Ponieważ gwiazda emitująca fioletowe światło wysyła również światło niebieskie – te dwa kolory znajdują się obok siebie w widmie światła widzialnego – ludzkie oko przede wszystkim odbiera światło niebieskie. Odniesienie tutaj

Komentarze

• Astrofizyka nie jest ' t naprawdę moje, ale czy nie ' czy chmura nie zostanie wessana do gwiazdy? Albo jak szybko gaz musiałby obracać się wokół gwiazdy, aby nie był zasysany przez grawitację?
• Argon jest gazem szlachetnym, ogólnie rzecz biorąc, ' nie jest zbyt reaktywny, a wraz z czymś w rodzaju Mgławicy Krab powstał z pozostałości gwiazd
• Wydaje mi się, że zależałoby to od tego, jak blisko gwiazdy znajdowałby się gaz, aby skutecznie sprawiał, że gwiazda wydawała się fioletowa / fioletowa

A co z gwiazdą fioletową, widzianą z niektórych punktów widzenia przez przesunięcie dopplerowskie?

Gdyby gwiazda z dominacją niebieskiego koloru (powiedzmy, że emisja szczytowa nominalnie 470 nm) zbliżała się do obserwatora wystarczająco szybko, światło – w tym dominujący niebieski pik – zmniejszyłoby się długość fali . Wystarczająca prędkość, a szczyt znajdowałby się w fioletowym paśmie widma. Tył koperty kalk. sugeruje, że gwiazda potrzebuje około 10% prędkości światła, aby zmienić ją w fiolet (nominalnie 420 nm). Chłodniejsza (o dłuższej długości fali) gwiazda potrzebowałaby większej prędkości zbliżania się. Widziana od tyłu gwiazda wydawałaby się przesunięta do czerwieni.

Aby wyglądać na fioletową, gwiazda nie musi podążać prosto na obserwatora. Ale co, jeśli zmierza prosto na ciebie?

Komentarze

• Ludzkie oko wygrywa z fioletowymi gwiazdami ', które nie są łatwo widoczne, ponieważ nasze oczy są bardziej wrażliwe na światło niebieskie. Ponieważ gwiazda emitująca fioletowe światło wysyła również światło niebieskie – te dwa kolory znajdują się obok siebie w widmie światła widzialnego – ludzkie oko głównie odbiera światło niebieskie.
• Twierdzę, że dla wystarczające przesunięcie dopplerowskie, można by pokonać ' oko o większej wrażliwości na światło niebieskie (w oparciu o fotochemię naszych komórek czopkowych w siatkówce), więc zamiast tego nazwijmy to 15% szybkością światła dziesięciu. Zauważam również, że istnieją znaczne różnice w zdolności rozróżniania kolorów. Niektórzy ludzie postrzegają indygo jako odrębny kolor, chociaż ja nie mogę.
• Zobacz odpowiedzi na pytanie siostrzane – to nie dotyczy wszystkich perspektyw, więc nie mogę zaakceptować tej odpowiedzi.

Kilka punktów, Jeśli mogę.

Ta wspaniała lawenda, którą widzisz na zdjęciach masywnych gwiazd i mgławic wokół nich, to wodór. Linia alfa Balmera (656,3 nm) jest czerwona. Na przykład zdjęcia Słońca z wodorem w stanie alfa są obrazami w prawdziwych kolorach. Ale linia delta Balmera (410,2 nm) jest fioletowa, podobnie jak Balmer-epsilon (chociaż ta jedna może znajdować się poza zasięgiem wizji wielu ludzi). Fizyka potrzebna do zrozumienia tego, co właśnie powiedziałem, jest w Wikipedii, więc nie kłopocz się wyjaśnianiem. Na świecie w galaktyce wybuchowej możesz być wystarczająco blisko czegoś takiego jak Mgławica Tarantula lub 30 Doradus, aby zobaczyć ten świecący wodór gołym okiem.

Wiele rodzajów gwiazd to w rzeczywistości kolorowe ultrafioletowe. Tylko niewielka część emitowanego przez nie światła jest wystarczająco czerwonawa, abyśmy mogli zobaczyć. Na przykład centralne gwiazdy mgławic planetarnych są zwykle gorętsze niż 50000 K, co widzimy jako niebiesko-białe. Gdybyś mógł przesunąć widmo takiej gwiazdy, aż jej szczytowa emisja osiągnęłaby blisko 400 nm, jak wodór Balmer epsilon, zobaczyłbyś te gwiazdy jako wyraźnie niebieskie, prawdopodobnie z wrzuconą do nich odrobiną fioletu. (Zakładając ludzkie oczy. Nasz własny świat ma stworzenia, które dobrze widzą w ultrafiolecie.)

Dzięki.

Układ słoneczny, w którym obfitość asteroid arkanitowych w pobliżu środka układu pozwoliłaby na wprowadzenie siarczku potasu do zewnętrznej powłoki Słońca i wyrzucenie go jako wybuch fioletowej plazmy.