Co wydarzyło się pod koniec Birdman?

Andrew Martin podaje 3 doskonałe interpretacje zakończenia w swojej odpowiedzi na pytanie dotyczące telekinezy w filmie. Jego najbardziej satysfakcjonujące wyjaśnienie zakończenia (zarówno dla niego, jak i dla mnie) jest takie:

W ostatniej chwili sztuki zabija się pistolet (zamiast tylko zranić się). Ma to sens, ponieważ wszystko po tym jest idealne – dostaje entuzjastyczną recenzję swojego występu, owację na stojąco i rozgrzewającą chwilę z Samem. Innymi słowy, to wszystkie halucynacje, łącznie z końcem filmu – on naprawdę nie żyje (a przynajmniej na łożu śmierci).

I nie mogę przypisać tej odpowiedzi, ale chciałem, aby ludzie, którzy znajdą to pytanie, je zobaczyli.

Komentarze

• To ma najwięcej sensu
• To prawda, jednak inne źródła wyrażają to wyraźniej. (Zobacz moją odpowiedź poniżej.)

Birdman lub (Niespodziewana cnota ignorancji) jest z natury metaforyczny i raczej surrealistyczny film.

W całym filmie widzimy, jak Riggan (Micheal Keaton) zmaga się z głosem Birdmana, superbohatera, którego grał w latach 90., w głowie. Głos Birdmana jest reprezentacją komercyjnej jaźni Riggana – część jego osoby, która chce rzucić scenę, zapomnieć o pragnieniu krytycznego, a nie finansowego sukcesu i stworzyć więcej filmów Birdman.

Dodatkowo widzimy Riggana używającego różnych form telekinezy, a nawet lotu na różnych etapach filmu – jednak wszystko to okazuje się być złudzeniem stworzonym przez Riggana, kiedy pozwala Birdmanowi (lub jego pragnieniu finansowemu sukces) przezwyciężyć pragnienie krytycznego sukcesu. Przykładem tego może być sytuacja, gdy leci przez Nowy Jork, lądując w pobliżu swojego teatru i spacerując po nim – tylko po to, aby za nim podążał zły taksówkarz żądający zapłaty, wskazując, że Riggan w ogóle nie latał, a zamiast tego wziął taksówkę, zapominając o płacić, ponieważ jest pogrążony w złudzeniu.

To znaczy, że jest to film, który próbuje pokazać, że Riggan ma dwie części – stronę, która uważa, że sukces finansowy jest ważny, reprezentowana przez Birdmana i że Wierzy w to, że potrafi się krytycznie wykazać. Co ważne, żadna ze stron Riggana nie jest „poprawna” ani zdrowa – jego własna córka (Emma Stone) komentuje w pewnym momencie jego obsesję na własny rachunek i pragnienie akceptacji, łącząc to z oddzieleniem się od rodziny. Obie strony Riggana po prostu karmią się jego pragnieniem akceptacji, jedną reklamą i jedną krytyczną, i jako takie są tylko symptomami jego obsesji na własny temat.

W związku z tym zakończenie filmu zmusza go do wyjścia poza jego szpitalnej sali po uzyskaniu krytycznego uznania d na jego wyniki, sukces finansowy oparty na dobrych recenzjach oraz miłość i wsparcie rodziny, która wcześniej była dla niego niedostępna.Jedyną osobą, która widzi go przez okno, jest jego córka, która najpierw spogląda na podłogę (spodziewając się zobaczyć ciało), a zamiast tego nic nie widzi – następnie patrzy w górę i uśmiecha się, prawdopodobnie widząc, jak tam unosi się. To ona spodziewa się zobaczyć najgorsze ze swojego ojca, kiedy na niego spojrzy, a zamiast tego zobaczy wszystko, co ma do zaoferowania teraz, gdy jego obsesja na temat samego siebie i tego, jak postrzegają go inni, została uspokojona przez różne sukcesy, które otrzymał, dając z siebie wszystko do jego występu, całkiem dosłownie krwawiącego na scenie.

Oczywiście to tylko jedna analiza złożonego i bardzo interpretacyjnego filmu.

Ale w żaden sposób nie spodziewałbym się, że Riggan rzeczywiście będzie miał supermoce – mocno wierzę, że jego moce były metaforyczne.

Riggan umiera w filmie dwukrotnie. Za pierwszym razem strzela sobie w głowę na scenie. Naprawdę umiera, o czym świadczą skoki i sceny z jego życia, kończące się meduzami na plaży z ostatniej próby samobójczej. Idzie do swego rodzaju czyśćca, gdzie spełnia się wszystkie jego życzenia – kocha go była żona, córka znów zachowuje się jak małe dziecko, Jake jest zachwycony, spektakl się udał, ludzie czuwają za nim, krytyk NYT napisał śmiesznie świecącą recenzję, jego nos został magicznie uzdrowiony, ale rywale Mikea Shinera i Laury (których Riggan w ogóle nie obchodzi) nie są obecni. Jego kolejnym życzeniem jest spełnienie się z Birdmanem, a jednocześnie zachowanie sławy i pieniędzy, które dały mu filmy.

Ale to szczęśliwe zakończenie ma pęknięcia:

Jednak stał się Birdmanem na kilka sposobów: jego bandaże są jak maska, a nawet kiedy zdejmuje je ze swoich siniaków i nowych nos przypomina birdman. Jego głos, gdy się budzi, brzmi jak Birdman. Ale nie połączył się ze swoim alter ego, jak to ujawnia się, gdy idzie do łazienki i widzi Birdmana w toalecie. Widok Birdmana ujawnia, że ego Riggana wciąż istnieje i nie jest jeszcze naprawdę wolny. Riggan doszedł do wniosku, że jedynym sposobem na prawdziwą wolność jest nie przejmowanie się sławą (czy to jako artysta, czy gwiazda filmowa), ani samym sobą. Birdman mówi „żegnaj, pierdol się”, gdy (ego) zdaje sobie sprawę, że jego opanowanie Riggana dobiegło końca. Wtedy Riggan wychodzi na półkę i wreszcie puszcza. Zauważ, że to „samobójstwo” odbywa się na osobności, bez żadnych świadków. W ten sposób Riggan uwalnia się od swojego ego i ostatecznie jest w stanie wznieść się do swojego życia pozagrobowego, co widzi jego córka. On się wznosi, ale tym razem nie jest to ucieczka ego i złudzeń. To jest druga śmierć, ale tak naprawdę jest to jego uwolnienie z czyśćca, kiedy zobaczył, że jego ego jest całkowicie nasycone.

Komentarze

• +1 On a strona z wieloma dobrymi odpowiedziami na trudne pytanie, ta odpowiedź jest najdokładniejszą odpowiedzią IMHO.

Oto „co scenarzyści filmu mówią o zakończeniu.

Dinelaris powiedział” Rozważano kilka różnych podejść, w tym wykończenia, które wydawały się satyryczne lub dramatyczne, zanim scenarzyści zdecydowali, co stanowiło ostateczny scenariusz.

„Nie będziemy siedzieć i wyjaśniać zakończenia. Wydaje mi się, że jeśli potrafisz uciszyć głos miernoty, to co jest możliwe? [To] jest dla mnie wystarczająco dobre „, powiedział Dinelaris.” Ale pomyśleliśmy, że jeśli odpowiemy na koniec, wydawałoby się to bardzo, bardzo małe. Czy jest sławny, bo się zastrzelił? To jest małe. Czy nadal jest nieszczęśliwy? To jest małe. Wszystko wydawało się małe. „

Ostatecznie autorzy zdecydowali się na zakończenie, które wydawało się zgodne z główne pytania dotyczące filmu oraz elementy realizmu magicznego ustalone przez reżysera Alejandro Gonzáleza Iñárritu.

„ Wraca do Alejandro, ponieważ zaczyna film o … tej postaci Riggan Thomsona unoszącej się w bieliźnie trzy stopy nad ziemią. To niewytłumaczalne. W tej chwili jest to niewytłumaczalne. Ostatnia chwila jest niewytłumaczalna. Muszą być, ponieważ w pewnym sensie Alejandro próbuje tylko wyrazić to poczucie zagubienia w swoim życiu ,” powiedział Dinelaris.

A jeśli potrzebujesz więcej dowodów na to, że nie ma jednej odpowiedzi na temat tego, co to znaczy, nie szukaj dalej niż Giacobone. „Ja” wciąż próbuję to rozgryźć – powiedział.

EDYCJA: Po kilkukrotnym przeczytaniu ostatniego akapitu, zwłaszcza tej linii,

Muszą być, ponieważ w pewnym sensie Alejandro próbuje tylko wyrazić to zdezorientowanie dotyczące tego, kim jest życie.

Mogę wymyślić wyjaśnienie dotyczące zakończenia filmu. 3 razy pokazano nam latający Riggan (lub przynajmniej w powietrzu).

Początek : Nie był sławny, rodzina nie funkcjonuje, córka jest na rehabilitacji, jedna z głównego bohatera gra przeciętnego aktora w swojej sztuce.

Średnio zaawansowany : Po szorstka i intensywna rozmowa z krytykiem, rozpala się, że może odzyskać sławę dzięki udanej grze, z drugiej strony jego alter ego zmusza go do zrobienia kontynuacji filmów birmańskich, w tym momencie możesz zobaczyć kobieta wyglądająca przez okno, gdy lewitował i mówi:

KOBIETA: Hej! Czy to prawda, czy kręcisz film?

Ale wkrótce potem, gdy dotarł do teatru , zorientowaliśmy się, że nic z tego nie jest prawdziwe, to wszystko jest w jego głowie, on tylko sobie wyobraża.

Zakończenie : Znów jest sławny, będzie grał tę sztukę także w innych krajach, jego rodzina i fani troszczą się o niego, wszystko jest w harmonii. Jest szczęśliwy.

Łącząc tekst scenarzysty i pośrednią scenę latania, mogę powiedzieć, że jego córka jest zaskoczona, jest szczęśliwa i widząc, jak jego ojciec leci w końcu to Stan umysłu Riggana . To nie wydarzyło się naprawdę tak, jak kobieta patrzyła na niego w pośredniej scenie podczas lotu, to jego poczucie zmieszania co do tego, kim jest w swoim życiu.

Myślę, że zszedł na dół, ale nie przez okno, ale przez schody (tak jak w ostatniej scenie, w której pokazano, że skoczył z dachu, ale w rzeczywistości wziął taksówkę do teatru) i przemawiał do prasy (która została wyrzucona przez policję we wcześniejszej scenie). Więc podczas gdy jego córka patrzyła w dół myśląc, że jego ojciec skoczył (przypuszczając najgorsze), ale zamiast tego znalazła go bardzo szczęśliwego na schodach, była zdziwiona szczęśliwie.

Komentarze

• Cóż, wyglądała na szczęśliwą, patrząc w górę, a nie ” na dole ” … Poza tym słychać było krzyki ludzi i policji …

Riggin umiera na początku filmu. Wydarzenia filmu wydarzyło się w jednej chwili, gdy Riggin umierał na plaży w wyniku próby samobójczej, która ostatecznie zakończyła się sukcesem. Dlatego widzimy meduzę na początku i na końcu filmu. Cały film miał miejsce na plaży. Dlatego na końcu poleciał (do nieba można przypuszczać). Dlaczego jego córka się uśmiechnęła. W ten sposób chciał ją zapamiętać. Riggin miał halucynacje ostatnią szansę na zrobienie rzeczy dobrze, bycie prawowitym mężem, ojcem i aktorem, a nie sprzedawaniem.

Moim zdaniem skoczył i zginął. Ok, w pierwszej scenie, w której leci i kończy przed teatrem, mówi coś na temat „tu, gdzie należymy, ponad nimi wszystkimi”. Potem dochodzi do przerwy, jego była żona dowiaduje się, że raz próbował popełnić samobójstwo. Co tak naprawdę jej mówi, że tym razem naprawdę przez to przejdzie. Jednak znowu mu się nie udaje i przeżywa. Wchodzi jego córka i natychmiast tweetuje jego zdjęcie w bandażach, mówiąc mu, że „wygląda okropnie”, ale informując go, że jest hitem w mediach społecznościowych. Kiedy jest sam, zdejmuje maskę, zamiast ją zakładać; Pomyśl o tym. Zdejmuje maskę i, jak na ironię, jego opuchlizna i rany dały wynik bardzo podobny do maski ptaka-ptaka (uważam, że jest to zamierzone). To symbolizuje rzeczywistość, że nigdy nie będzie mógł uwolnić się od cienia tej roli, nieważne. co on robi. Potem widzi stado ptaków i zdaje sobie sprawę, że został mu tylko jeden wybór. Podskakuje, ale zamiast tandetnego montażu, na którym unosi się nad kwadratem razy, mamy ujęcie jego córki, która akceptuje i świętuje jego „wyzwolenie” (samobójstwo), co jest równie śmieszne. Myślę, że gdyby była jeszcze jedna scena w tym filmie, byłby to upływ czasu jego pogrzebu, sposób, w jaki scena pierwszego lotu osiągnęła punkt kulminacyjny wraz z upływem czasu premiery.

Aby zrozumieć zakończenie, ważne jest, aby zrozumieć kluczowe tematy filmu.

Ego – Birdman reprezentuje ego Riggana. Możesz o tym poczytać samodzielnie u reżysera. W jednej scenie Riggan zaczyna porównywać Birdmana do Icarusa, który zmarł z pychy.

Natura sztuki / krytyka literacka – w wywiadzie prasowym wspomniany francuski filozof Roland Barthes. To nie przypadek. Nie znam się na nim, ale w zasadzie pisał o ograniczeniach języka w krytykowaniu literatury i ograniczeniach etykiet. Riggan również o tym mówi, gdy staje twarzą w twarz krytyka w barze.Notatka na lustrze w garderobie mówi również: „Rzecz jest rzeczą, a nie tym, co się mówi o tym cienkim”. Krótko mówiąc, słowa ograniczają opis dzieła sztuki. Więc cokolwiek powiemy o scenie finałowej, nie jest sceną finałową, która po prostu jest.

Pragnienie miłości – kluczowe są słowa przedstawione podczas czołówek napisów Carver. Czego chciał w życiu? „Nazywać siebie ukochaną, czuć się kochanym na ziemi”.

Te tematy zostały przytoczone przez twórców filmu.

Ostatnia scena nie jest przeznaczona do rozumienia dosłownie . Przeczytaj pracę Barthesa.

Nikt nie może powiedzieć, czy umarł, czy nie, kiedy umarł itp. Nawet pisarze nie wiedzą. To, co o tym mówimy, nie zmienia filmu, który po prostu jest. I nie ma znaczenia, czy umarł, czy też kiedy umarł, jeśli umarł.

Ostatnia scena ma na celu przekazanie kluczowych tematów. Pamiętasz pierwszy wiersz? Pod koniec życia pragniemy być kochani.

Zadaj sobie pytanie, jak by wyglądało, gdyby Riggan był ukochany? Mogliby być ludzie zapalający świece na ulicy modlący się za niego, czołowy krytyk Nowego Jorku chwaliłby go, jego córka byłaby blisko niego i dumna z niego, patrząc, jak „leci”. Ta scena ukazuje spełnienie jego ostatecznego celu w życiu. Być kochanym.

Ego Riggana jest również zadowolone na końcu. Birdman jest symbolicznie „spuszczany” w toalecie, a Riggan zasadniczo staje się Birdmanem. Ma ptasi nos, umie latać i wszyscy go kochają. Pokazuje nam, że jedyną rzeczą, która naprawdę może zaspokoić ego, jest miłość.

Fakt, że nie jest jasne, co się wydarzyło na końcu, jest doskonały. Sztuka wymyka się słowom, których próbujemy użyć, aby ją opisać. To kluczowy temat w filmie, a ostatnia scena głęboko to podkreśla.

Komentarze

• Czy możesz zacytować niektóre źródła ' odnosisz się i prawdopodobnie zapewnij jakieś odpowiednie cytaty z autorów na poparcie tego?
• Jasne. Źródłem są filmy. Obserwuj uważnie. Dla cytatów pisarza. Wejdź na Youtube i wyszukaj wywiady z Birdmanem. Wspominają o tym w każdym wywiadzie, który ' widziałem
• Absolutnie nie ma potrzeby być niegrzecznym. ' mówisz, że scenarzyści filmu zacytowali uwagi, które ' podajesz w swojej odpowiedzi. To prawie wymaga od ciebie albo dostarczenia dowodu twojego roszczenia, albo ich ważność jest całkowicie podejrzana. Nie komentowałem złośliwie, komentowałem jako stały współpracownik tej strony, który chciałby zobaczyć prawidłowe cytowanie roszczeń dla siebie i innych oraz ocenić wiarygodność. Nie wspominając o tym, że jest to standardowa zasada.
• @Someguy doceniamy twoją odpowiedź, ale dobrze jest podać źródło roszczeń, ponieważ ” każdy wywiad nie jest dobrym sposobem na powiedzenie czegokolwiek, lepiej zintegrować link do przynajmniej jednego wywiadu, który się z Tobą zgadza.
• Edytuj swój post, tak aby zawierał odpowiednie linki dołączone do tekst jako hiperłącza.

Nie sądzę, żeby Riggan w ogóle umarł. Zakończenie wydaje się oznaczać w końcu puścił swoje ego, zostawiając Birdmana w toalecie. „Wyszedł na półkę” &, zostawiając za sobą ciężary związane z utrzymaniem pozycji w brutalnym showbiznesie. Bez ego ma teraz z powrotem swoją rodzinę & jego córka uśmiecha się, wiedząc, że w końcu ją wybrał zamiast zgubić się w dole, po raz kolejny, w ponurym teatrze w Nowym Jorku .

Myślę, że prawdopodobnie on zmarł po wyskoczeniu z okna, ale jak powiedzieli scenarzyści w cytowanych powyżej pytaniach i odpowiedziach Huffington Post, zakończenie zostało napisane w taki sposób, aby nie umniejszać głównych kwestii filmu. To, czy naprawdę umarł, czy też było to symboliczne złudzenie w jego głowie, nie ma znaczenia.

Głównym tematem, który nieustannie zauważyłem w całym filmie, była niezdolność aktora do oddzielenia scenicznej wersji siebie od jego prawdziwego życia.Wychowuje go postać Edwarda Nortona podczas gry w prawdę lub wyzwanie, kiedy mówi, że może to zrobić na scenie, ale nie poza nią. Z drugiej strony ciągłe przenoszenie ze sceny na zaplecze bez przerw w dialogu. Walczy o sławę i rozgłos i nie może uciec przed swoim działającym ja, stąd ciągła interakcja i walka ze swoim alter-ego Birdman. Jego prawdziwa jaźń jest okropnym mężem i niezbyt wielkim ojcem, ale postrzega siebie jako nadludzkiego na- scena i przenosi się na zewnątrz, gdy unosi rzeczy po pokoju, przywracane do rzeczywistości przez swojego reżysera. Jego prawdziwej własnej wartości i akceptacji karmi tylko sukces jego kariery. Chce być dobry w prawdziwym życiu i uwolnić się od Birdmana, ale musi być Birdmanem, aby czuć się dobrze w prawdziwym życiu. Kiedy córka odrzuca go, mówiąc, że nie ma znaczenia, a następnie odrzuca go krytyk, popycha siebie drogę do jego postaci Birdmana, dając im „krew i akcję” na scenie, strzelając do siebie. Rezultatem jest powszechne uznanie prasy i krytyków, a ostatecznie jego córki.

Zakończenie, jak sądzę, symbolizuje akceptację obu części siebie przez jego córkę, która równie dobrze mogłaby symbolizować każdego bliskiego. . Spogląda w dół i widzi, kim on jest, zwłoki rozrzucone na chodniku. Następnie podnosi wzrok i widzi jego postać Birdmana, nadczłowieka, którego wszyscy uwielbiają.

Symbiotyczny związek między publiczną wersją siebie a prawdziwą wersją siebie jest stałym tematem wśród większości celebrytów, a Michael Jackson jest jednym z najbardziej znanych przykładów, jakie przychodzą mi do głowy. W prawdziwym życiu był osobą torturowaną i mającą urojenia, ale cały świat kochał go i jego sztukę. Wydaje się, że film Birdman zajmuje się wewnętrzną psychologią tego toksycznego związku, jakim jest stanie się fikcyjną wersją tego, kim jesteś, aby uzyskać akceptację tego, kim jesteś.

Zasadniczo odpowiedziała BrettFromLA – ale poniższe sformułowanie jest znacznie bardziej satysfakcjonujące:

Riggan umiera z powodu rany postrzałowej, którą sam sobie zadał, ale zanim odejdzie, aktor doświadcza halucynacji ze szczęśliwym zakończeniem – snu śmierci, w którym zdobył uwielbienie fanów, pogodził się z żoną , został uznany przez krytyków za sukces i zyskał szacunek swojej córki. Teoria zatacza pełne koło wątki tematyczne, w których po udowodnieniu, że jest godny szacunku i miłości, Riggan wreszcie jest w stanie uciszyć obelżywe głos. Riggan nie był hollywoodzkim hackiem, był oddanym wykonawcą – tak oddanym, że był dosłownie gotów umrzeć za swoje rzemiosło (tworząc tym samym „superrealizm”).

Źródło