Z tego, co rozumiem, etyka subiektywna odnosi się do sytuacji, gdy osobisty gust, stan emocjonalny i sytuacja kontekstowa danej osoby mogą spowodować, że jedna osoba osiągnie inny konkluzja moralna w sytuacji nad czyjąś inną, podczas gdy etyka obiektywna odnosi się do opartego na faktach, mierzalnego, opartego na rozumowaniu sposobu określenia jednego, właściwego rozwiązania dowolnego problemu moralnego.
A jeśli subiektywność jest właściwie tylko obiektywność w przebraniu?
Oto analogia: w matematyce istnieją obiekty, których zachowanie może być całkowicie określone przez skończoną liczbę warunków. Prosta na płaszczyźnie współrzędnych może być całkowicie określona przez dwa jej punkty. Zachowanie liczb naturalnych można całkowicie określić za pomocą 4-5 aksjomatów i jednego schematu aksjomatów (zasada indukcji). Dynamika prostego liniowego równania różniczkowego może być całkowicie określona przez jego warunki brzegowe.
W obiektywnym rozumowaniu dotyczącym etyki „staramy się znaleźć spójne, sztywne ramy moralne, które opisują, co należy zrobić w danej sytuacji, i” próbujemy to zrobić przy użyciu pewnej skończonej liczby reguł, które dobrze do siebie pasują .
Myślę, że rzeczywistość tej sytuacji jest taka, że istnieje jedna obiektywna struktura moralna, która rządzi moralnością, aw tych obiektywnych ramach moralnych istnieje pewien aparat to nie jest nam znane, co może wpływać na takie rzeczy, jak osobisty gust, stan emocjonalny, i życie jednostki w obserwowalne, empiryczne, mierzalne rzeczy, a biorąc pod uwagę wszystkie te dane + kilka innych reguł, te ramy zapewnią, że istnieje dokładnie jedna odpowiedź, która jest w pewnym sensie poprawna .
Zasadniczo istnieje ta olbrzymia tabela, która zawiera wszystkie istotne fakty dotyczące danej osoby i kilka ogólnych zasad dotyczących etyki, a korzystając z tego skończonego zbioru informacji, przedstawia prawidłową odpowiedź moralną na to sytuacja. Wszelkie pragmatyczne subiektywne lub obiektywne ramy, które tu przedstawimy, są po prostu przybliżeniem tego ideału opisanego wcześniej, podobnie do tego, jak nadzorowany algorytm uczenia maszynowego opisuje procedurę znajdowania funkcji przybliżającej jakąś idealną, „poprawną” funkcję dla zadania .
Jeśli pojawi się jakiekolwiek nieporozumienie co do znaczenia subiektywnej / obiektywnej etyki w sensie filozoficznym lub jeśli są niejasne lub wątpliwe części mojej dyskusji, możesz je wskazać i omówić, ale myśli ?
Komentarze
- Odpowiedź na twoje pytanie brzmi TAK. Spójrz na obiektywną część filozofii I ETYKI, a nie na psychologię, która jest etyką normatywną. Oczywiście niektóre z udzielonych odpowiedzi były subiektywne i zwykle zbyt emocjonalne jak na uzasadniony kontekst filozoficzny.
- @Logikal, ” psychologia, czyli etyka normatywna „, co? Psychologia jest opisowa. Ale pytający pyta nie tylko o emocjonalne wypowiedzi. Zawsze jest coś, co zakładamy za prawdę, powiedzmy, modus ponens. To samo z etyką.
- @ rus9834, cytowałeś z kontekstu. Nie zacytowałeś całego zdania i wydaje się, że sugerujesz, że powiedziałem, iż psychologia to etyka normatywna. Nie to wyraziłem. Po drugie, zarówno ty, jak i OP zakładacie, że zawsze istnieje błędne założenie. Ludzie mogą mieć wiedzę bez żadnych założeń. Mylisz terminologię logiki matematycznej z odpowiednimi koncepcjami wnioskowania dedukcyjnego. Logika matematyczna wymaga założeń, w których nie ' nie znajdziesz żadnych w systemie logiki Arystotelesa, ponieważ nie są one symboliczne.
Odpowiedź
Cała etyka zaczyna się od subiektywnych podstawowych zasad
Podobnie jak w przypadku nauk przyrodniczych, przyczyny moralności i etyki można prześledzić wstecz tylko o skończoną liczbę razy, zanim będziesz musiał powiedzieć ” Nie wiem, jaka jest tego przyczyna „.
Na przykład :
Szkło jest rozbite na podłodze
Jaka jest przyczyna pęknięcia szkła na podłogę?
spadł.
Jaka jest przyczyna upadku szkła?
Zostało przyspieszone z podniesionej pozycji w kierunku podłogi.
Jaka jest przyczyna przyspieszenia w kierunku podłogi?
Grawitacja
Jaka jest przyczyna grawitacji?
Uhm … nie wiem.
Podobnie …
Nie zabijaj
Dlaczego nie mam zabijać?
Ponieważ niepotrzebne odbieranie życia drugiemu człowiekowi jest złe.
Dlaczego niepotrzebne jest odbieranie życia innemu człowieka?
Ponieważ uważamy życie ludzkie za bardzo cenne.
Dlaczego uważamy życie ludzkie za bardzo cenne?
Uhm … nie wiem, po prostu to robimy.
Dopóki szukasz przyczyn / uzasadnień, w końcu osiągasz punkt, w którym musisz powiedzieć ” Nie wiem ” / ” Właśnie zdecydowaliśmy, że jest to pierwsza zasada „.
Więc kiedy mówisz …
A co, jeśli subiektywność jest w rzeczywistości tylko obiektywnością przebranie?
… Mówię, że jest odwrotnie: cała obiektywna etyka i moralność mają swoje korzenie w co najmniej jednej subiektywnej ocenie, .
Na marginesie
Jest to część uroków religii. My, ludzie, mamy wrodzony instynkt bycia ” dobrymi „. Ale co jest dobre ” „? My, ludzie, jesteśmy wadliwi, łatwi do oszukania i nakłonienia do robienia złych rzeczy. I zdajemy sobie z tego sprawę.
Z tego powodu my, ludzie, czujemy się bardzo niepewnie i martwimy się, jeśli ktoś powie nam ” Decyzja dotycząca tego, czy jesteś dobry, czy zło zależy od twojego własnego osądu lub osądu innych ludzi „.
Ale co sprawia, że mój osąd nazywam ” dobrze „? A jeśli się mylę? A jeśli inni się mylą? To nas bardzo martwi.
Właśnie to sprawia, że tak bardzo pocieszamy, gdy ktoś mówi ” To jest divine will , czyli zawsze dobrze „.
Komentarze
- Twoje wyjaśnienie, dlaczego nie powinniśmy mordować, nie jest najlepsze. Ty sam nie chciałbyś żyć w społeczeństwie, w którym twoje życie może zostać nagle odebrane (odebrane bez twojej własnej zgody). Tak więc, jeśli chcesz żyć w społeczeństwie, w którym nie można nagle odebrać życia, powinieneś także być częścią społeczeństwa, w którym jest to niewłaściwe. Dlatego nie powinieneś mordować. Z drugiej strony inni ludzie nie są tacy jak ty, a niektórzy nawet nie są temu bliscy. Zatem reguła może nie być uniwersalna.
- @ rus9384 To nie ma znaczenia. Służy to do udowodnienia, że wcześniej czy później będziesz musiał powiedzieć ” Właśnie tak zdecydowaliśmy „.
Odpowiedź
Domyślnie traktujesz fakty moralne jako fakty materialne. Ale obejmują sądy, a sądy te dotyczą całych naszych istot – na przykład, jakiego rodzaju świata chcemy lub myślimy, że możemy stworzyć. Tak więc żadne dwie istoty nie mogą mieć naprawdę identycznych ram moralnych, nie będąc tą samą istotą. Bez względu na to, jak bardzo będą ze sobą skorelowane, będą się różnić.
Eliezer Yudkowsky opisuje stwierdzenia dotyczące powinności, ponieważ są to stwierdzenia bardzo złożone. I akceptuję to. Ale pojawiają się one w szczególności w postrzegających umysłach, których funkcjonująca całość musi być zawarta w stwierdzeniu is.
Myślenie, że obiektywna moralność musi skutkować jednym obiektywnym systemem definiowania tego, co jest poprawne, jest błędne, co można oczywiście zobaczyć na podstawie Niezupełności Godla.
Umysły mogą stać się bardziej zjednoczone , bardziej podobne, poprzez dyskusje i dążenia, które doprowadzają ich do ujednolicenia. Podobnie systemy moralne mogą być bardziej podzielane z tym, ale ten proces jest fundamentalnie ograniczony, chyba że istnieje „ostateczny umysł” lub fundamentalne miejsce, które może określić „poprawność”.
Odpowiedź
Czy istnieje coś takiego jak obiektywna etyka?
Etyka zmienia się w zależności od lojalności i hierarchia wartości, etyka jest tworzona z różnymi kompromisami.
Nie będziesz zabijać. Ale możesz wykonywać egzekucje, iść na wojnę, bronić swojej własności ze śmiercionośną siłą. Albo każde życie każdego organizmu musi być szanowane i wynagradzane bo jeśli zostanie usunięty. Lub jeśli jest to twój wróg, możesz oszukać ich, aby zostali zabici, ponieważ nie zasługują na szacunek.
Na pozór etyka może wydawać się taka sama, nie zabijesz, z wyjątkiem wyjątków lub tego, czego ona dotyczy, może być bardzo różna. Więc prawda jest taka, że nie zgadzamy się do tego stopnia, że grupy społeczne będą o nie walczyć.
Komentarze
- jeśli tak jest swojego wroga, możesz ich oszukać, aby zostali zabici, ponieważ nie zasługują na szacunek Czy nie jest to z pewnością część spójnego systemu etycznego? Tylko poprzez kompromisy z takim, które skutkowałoby więzieniem.
Odpowiedź
Jest bardzo prawdopodobne, że źle zrozumiałem Chcę udzielić odpowiedzi, która zawiera wiele odniesień, które są powiązane z twoim pytaniem, a przynajmniej tak mi się wydaje.
Tak więc, z tego, co rozumiem, etyka subiektywna odnosi się do sytuacji, gdy własny gust, stan emocjonalny i sytuacja kontekstowa mogą spowodować, że jedna osoba osiągnie inny wniosek moralny w sytuacji niż czyjeś innego, podczas gdy obiektywna etyka odnosi się do opartego na faktach, mierzalnego, opartego na rozumowaniu sposobu określenia jednego, właściwego rozwiązania dowolnego problemu moralnego.
Nie ma na to ustalonej terminologii. Jednak generalnie możemy rozróżnić nasze przekonania etyczne i prawdy etyczne, do których dążą nasze przekonania. W zależności od naszych metaetycznych poglądów może istnieć„ obiektywny ”( lub przynajmniej uniwersalne) prawdy etyczne, względne lub subiektywistyczne prawdy etyczne lub po prostu brak prawd etycznych. Relatywizm lub subiektywizm oznacza tutaj, że wartość prawdy twierdzeń etycznych jest zależna od czegoś.
W ramach niektórych rodzajów moralności Relatywizm, nasze opinie na temat pewnych rzeczy mogą wpływać na prawdy etyczne, które są względne do nas. Wtedy coś w rodzaju stanu emocjonalnego mogłoby zmienić same prawdy moralne. Ale jeśli to ma znaczenie, to nie może być jednego właściwego rozwiązania, ponieważ będzie ono zależne od czegoś. Na przykład nasze właściwe rozwiązanie może zależeć od naszej kultury. Lub może zależeć od pewnych podstawowych wartości, które posiadamy, a które nie są. t uniwersalny.
Obecnie poglądem ze znikomą większością jest realizm moralny, który utrzymuje, że istnieją uniwersalne prawdy etyczne (w pewnym sensie). (Oczywiście nie oznacza to, że jest poprawne. Chodzi tylko o przedstawienie stanu pola).
Stan emocjonalny może również odgrywać rolę na poziomie etyka normatywna . Kontekst sytuacji może mieć znaczenie w niektórych poglądach etyki normatywnej, nawet jeśli zdarza się, że moralność jest uniwersalna. Albo jeśli zasada, której używamy, obejmuje lub jeśli podpisujemy się pod partykularyzmem moralnym i uważamy, że prawdy moralne „nie mogą być wyrażone w zasadach.
Zasadniczo jest to olbrzymia tabela, która zawiera wszystkie istotne fakty dotyczące danej osoby oraz kilka ogólnych zasad dotyczących etyki i korzystania z niej skończony zbiór informacji, daje prawidłową moralną odpowiedź na tę sytuację. Wszelkie pragmatyczne subiektywne lub obiektywne ramy, które tu wymyślimy, są po prostu przybliżeniem tego idealnego opisanego wcześniej, podobnie do tego, jak nadzorowany algorytm uczenia maszynowego opisuje procedurę znajdowania funkcja przybliżająca jakąś idealną, „poprawną” funkcję dla zadania.
Jeśli dobrze zrozumiem, co masz na myśli, to nie zadziała. Zderzają się dwa zmysły „właściwej reakcji”. Przejdę przez dwie opcje: jedną na tle realizmu moralnego, drugą na tle nieokreślonego relatywizmu moralnego (może być po prostu metodyczna).
Jeśli chcemy ustalić JEDNĄ poprawną odpowiedź, to Realizm moralny musi być prawdziwy. Ale wtedy fakty dotyczące jednostki mogą mieć znaczenie tylko o tyle, o ile zapewniają kontekst. Ale nie konstruujemy właściwej odpowiedzi poprzez równoważenie przekonań moralnych, zamiast tego istnieje po prostu jedno słuszne przekonanie. W zależności od tego, która normatywna teoria etyczna jest prawidłowe, błędne przekonania mogą mieć znaczenie jako kontekst . Dwa przykłady:
- Jeśli rodzaj utylitaryzmu jest poprawny, to fakty dotyczące danej osoby powie nam, jak ta osoba zareagowałaby na na przykład osoba X myśli, że kłamstwo jest złe, okłamujemy X i oni dowiadują się, że może to zmienić wynik w porównaniu z osobą Y, która uważa, że czasami kłamstwo jest w porządku, kłamiemy, a Y dowiaduje się. utylitaryzm aktu, to może zmienić najlepszy akt w zależności od Indywidualne jest to zrobione na wszystkie strony.
- Jeśli, powiedzmy, deontologia kantowska jest poprawna, to fakty dotyczące jednostki nie mają żadnego znaczenia, ponieważ czyny są usuwane z kontekstu w trybie imperatywu kategorycznego.
Jeśli chcemy ustanowić poprawną odpowiedź moralną na podstawie dwóch różnych przekonań moralnych bez odrzucania jednego jako błędnego z argumentem , to nie może być jednej poprawnej odpowiedzi. Ponieważ gdyby można było stworzyć algorytm, istniałyby parametry, które faworyzują jeden widok nad drugim. Dzieje się tak po prostu dlatego, że osoba tworząca parametry miałaby jakiś pogląd moralny, który wpływałby na parametry. Lub mogą one być po prostu arbitralne. Nie ma standardu oceniania „prawidłowych” parametrów. I cóż, stworzenie algorytmu w pierwszej kolejności nie może być zrobione. W dyskursie moralnym raczej odsiewalibyśmy sprzeczne przekonania, które sobie zaprzeczają, albo próbowalibyśmy przekonać kogoś do naszego poglądu lub zmienić nasz pogląd.
Ale podstawa twojego pomysłu może nas doprowadzić do podobnego zagadnienia, które może Cię zainteresować. Jest to kwestia „decyzji w warunkach niepewności moralnej”. Idea jest taka: jeśli nie możemy decydować za pomocą argumentów za jednym przekonaniem moralnym, to jak mamy postępować?
Nie możemy bezpośrednio przełożyć tego problemu na decydowanie o wspólnych działaniach, gdy istnieje wiele sprzecznych przekonań wielu osób. Wtedy staje się to bardziej problemem, który prowadzi nas do filozofii politycznej: jak powinniśmy być zorganizowani politycznie z różnymi poglądami na temat moralności w pluralistycznym społeczeństwie?
Odpowiedź
Jeśli Twoja propozycja jest dobra, to znaczy jeśli „Tabela wzorcowa” danych moralnych może sprawić, że każda decyzja będzie dobra lub zła dla wszystkich aktorów moralnych, a następnie sprosta wszystkim najlepszym wyzwaniom przeciwko obiektywnej lub subiektywnej moralności. Przychodzą na myśl dwa: dylemat eutyfro i problemy z wózkiem.
OK, to twoje zadanie domowe na wieczór. Umieść swoje odpowiedzi na pulpicie przed jutrzejszymi zajęciami.