W języku angielskim klauzula pytająca jest oznaczona przez inwersja podmiotowo-pomocnicza (SAI) , proces, w którym następuje zamiana podmiotu i czasownika pomocniczego. Tutaj czasownik posiłkowy to są , a tematem jest ty :
-
Zdanie deklaratywne (podmiot i pomocnik w pozycji podstawowej ):
Mówisz o coś .
-
Klauzula pytająca (odwrócony temat i pomocniczy):
Czy mówisz o czymś ?
Typowe pytanie ma postać klauzuli pytającej. Gdy zawiera frazę pytającą (zawierającą lub składające się z wh -słowa, takiego jak co ), która nie znajduje się na pozycji podmiotu, to zazwyczaj jest to fronted , co oznacza, że został przeniesiony na początek klauzuli:
1. Mówisz o czymś .
2. Mówisz o co ?
3. coi mówisz o ____ i
4. Czymi jesteś mówiąc o ____ i ?
W 2, co jest przedmiotem pliku przyimek o ; kiedy przesuniemy go na początek klauzuli, pozostawi lukę , której nie można wypełnić. W 3 i 4 słowo wh jest rozumiane tak, jakby było przedmiotem przyimka około , nawet jeśli w rzeczywistości nie zajmuje tego miejsca. oznaczyliśmy zarówno lukę, jak i słowo wh indeksem i , aby wskazać, że odnoszą się one do tej samej rzeczy.)
W 3 mamy klauzulę względną wh . Można go użyć jako części większego zdania, ale samo w sobie nie jest to całe zdanie, więc nie pisałem go wielką literą ani nie wstawiałem na końcu znaku interpunkcyjnego. W 4, ponieważ podmiot i pomocnik zamieniły się miejscami, mamy klauzulę pytającą – pełne zdanie i pytanie.
W przeciwieństwie do klauzuli pytającej, wh -relative klauzula nie może mieć tematu i pomocniczej inwersji:
5. (Nie mam) pojęcia [ czymi jesteś mówiąc o ____ i ] wh -relative .
6. * (Nie mam) pojęcia [ czymi jesteś mowa o ____ i ] wh -relative .
Z tego powodu przykład 5 jest gramatyczny, a przykład 6 nie. (Słowa mam umieściłem w nawiasach, ponieważ zostały pominięte w twoim oryginalnym zdaniu, ale gramatycznie nie ma to znaczenia.)