Czy wszystkie sole NO3- są rozpuszczalne w wodzie? Jeśli tak, dlaczego?

Wszystkie przykłady soli $ \ ce {NO3 -} $ są rozpuszczalne w wodzie (wszystko, o czym wiem). Czy zawsze tak jest, czy jest jakaś sól, która nie rozpuszcza się w wodzie?

Jeśli tak, jaki jest tego powód?

Odpowiedź

Nie, poprawny sposób na umieszczenie go to $$ \ mathrm {Prawie ~ wszystko ~ z ~ \ mathbf {nieorganiczne} ~ azotany ~ sole ~ są ~ rozpuszczalne ~ w ~ wodzie.} $$

Rodziny organicznych soli azotanowych to zazwyczaj azotany azoli i imidazoli. Niektóre jasne przykłady to ( R ) & ( S )-azotany mikonazolu, azotan izokonazolu i azotan ekonazolu. Azotan ekonazolu (Inne nazwy: Spectazole , EN) jest najpowszechniejszą organiczną solą azotanową i uważa się, że jest bardzo słabo rozpuszczalna w wodzie, mniej niż 0,1 $ \ mathrm {\ frac {g} {100 ~ g}} $ ( 1 , 2 , 3 )

W nieorganicznych solach azotanowych, przy odrobinie cierpliwości, Zauważyłem, że azotan baru , azotan rtęci (I) i azotan kobaltu (III) są najmniej rozpuszczalnymi solami azotanowymi z monoatomowym kationem. Są na krawędzi nierozpuszczalności, ale nadal nie nazwałbym ich nierozpuszczalnymi, ponieważ

  1. Ich rozpuszczalność nie jest tak niska w STP; gdzieś w okolicy $ \ frac {5 ~ \ mathrm {g}} {100 ~ \ mathrm {g}} $ . ( $ \ ce {Hg2 (NO3) 2.2H2O} $ rozkłada się w wodzie, więc RSC mówi )
  2. Ich rozpuszczalność znacznie wzrasta wraz z temperaturą.

Powód, jak mówisz?

Cóż, pomyślmy dlaczego jeden związek jest rozpuszczalny w wodzie, a drugi nie. Kiedy tworzy się związek jonowy, uwalniana jest energia. Nazywa się to Entalpia kratowa przy stałym ciśnieniu. Proces tworzenia sieci krystalicznej z oddzielnych jonów jest zwykle silnie egzotermiczny. Dlatego też, gdy związek jonowy rozpuszcza się w wodzie i kiedy ta sieć „rozpada się”, reakcja byłaby wysoce endotermiczna.

Zatem, aby rozpuścić się w wodzie, jony muszą „pokonać” energię sieci. W jaki sposób? Oczywiście wynikająca z tego sieć przyciągania między cząsteczkami wody a jonami musi być silniejsza. To przyciąganie jest rodzajem tworzenia bardzo, bardzo słabego wiązania (a jego słabość jest powodem, dla którego nie jest ono sklasyfikowane jako takie), a zatem jest egzotermiczne. To uwalnianie energii, gdy następuje rozpuszczenie, nazywa się entalpia hydratacji , pod warunkiem, że jony są w stanie gazowym.

Zatem azotan jest naprawdę duży anion, z pojedynczym ładunkiem. Mniejsze stężenie ujemnego ładunku skutkuje stosunkowo mniejszymi entalpiami sieci krystalicznej. Ponadto możliwość tworzenia wiązań wodorowych z wodą zwiększa rozpuszczalność poprzez zwiększenie entalpii hydratacji.

To „Dlatego prawie wszystkie azotany są rozpuszczalne.

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *