Czym była fotografia 70 mm?

Zdjęcia średnioformatowe 70 mm wykonano przy użyciu kliszy, która przeważnie przechodziła pionowo przez aparaty średnioformatowe. Była nieco (0,35 cala lub 9 mm) szersza niż folia 120, 220 i 620, przy czym wszystkie wykorzystywały ten sam materiał o szerokości 2,4 cala (60,96 mm). Filmy 616 i 116 były prawdopodobnie najpopularniejszymi numerowanymi formatami Kodaka, które wykorzystywały taśmę 70 mm. Na kliszy 616 o szerokości siedemdziesięciu milimetrów uzyskano negatywy o wymiarach 63,5 mm × 108 mm (2,5 cala × 4,25 cala). Film 116 miał ten sam rozmiar negatywu, ale kołnierze na szpuli filmu 116 były cieńsze, aby umożliwić użycie w bardziej kompaktowych aparatach.

70 mm Graflex KE-4 „Combat Graphic”, o którym mowa w pytaniu, był jednym z rzadsze aparaty średnioformatowe 70 mm, które przesuwały film przez aparat poziomo, np. „powiększony” dalmierz 35 mm.

Aparaty Hasselblad używane przez astronautów Apollo na powierzchni Księżyca wykorzystywały film 70 mm przebiegający pionowo przez aparat.

Były zasilane odłączanymi magazynami filmowymi, które można było zmieniać w połowie rolka.

Oto zdjęcie zrobione takim Hasselblad 500 EL:

Podczas najwcześniejszych lądowań na Księżycu używano obiektywu 60 mm, który wyświetlał obraz na kliszy o szerokości 70 mm, na której wyświetlany był kwadrat 56 x 56 mm. O przekątnej 79 mm milimetrów, format filmu 70 mm ma współczynnik „przycięcia” około 0,54X. Innymi słowy, obiektyw 60 mm użyty w Apollo Hasselblad 500 EL dla EVA na powierzchni Księżyca zapewniał podobny kąt widzenia do obiektywu 33 mm Jeśli jednak przycinamy negatyw filmu 35 mm do kwadratu, przekątna skurczy się do około 34 mm, co daje lampie 500 EL używanej na Księżycu przekątną równą 2,33 razy większą niż nasz negatyw 24×24 mm. Obiektyw 60 mm w 70 mm Hasselblad 500 EL ma mniej więcej takie samo pole widzenia, jakie daje obiektyw 26 mm na kwadratowym kadrze negatywu 35 mm.

Średnioformat 70 mm to nie to samo co film 70 mm , Kamery u sed do kręcenia filmów 70 mm wykorzystywał negatyw, który w rzeczywistości miał szerokość tylko 65 mm. W przypadku filmów ostateczny wydruk został wykonany na folii o szerokości 70 mm, ale dodatkowe 5 mm zostało zarezerwowane na informacje ze ścieżki dźwiękowej.

Film 70 mm był kiedyś opcją dla niektórych średnioformatowych aparatów ze zdejmowanymi pleckami – przychodzą Hasselblad, Mamiya i Bronica mój umysł. Zobacz ten link do instrukcji Bronica ETRSi

Czasami można znaleźć plecaki oferowane na dobrze znanym serwisie aukcyjnym, zwykle po wygórowanych cenach ze względu na ich rzadkość.

Nawet u szczytu kariery format ten był mało przydatny – głównie w grupach szkolnych i fotografii lotniczej – ponieważ jedyną zaletą w porównaniu ze zwykłym filmem 120 mm była duża liczba zdjęć. Ujemny rozmiar był taki sam.

Obecnie ma wartość tylko ciekawostki.

Komentarze

• Dzięki! Jestem bardzo ciekawy, dlaczego nie zastąpił on 120 rolkowej folii, skoro perf i kartridż wydają się lepszą technologią dla rynków masowych …?
• @MicroMachine Prawdopodobnie b / c 35mm zdominował rynek konsumencki.
• Ciągle strzelam 120 razy! Nie jestem pewien, dlaczego ' nie znajduje się we wkładzie – wydaje się, że byłoby to wygodniejsze dla użytkowników
• Wkład był bardzo niewygodny! Był ogromny, a pojemność zbyt duża do użytku profesjonalnego – 90 zdjęć zamiast 15 dla formatu 645. Pamiętaj, że profesjonalista musiał skończyć rolkę na czas, poddać ją obróbce i oddać zdjęcia. Średni format nie był przeznaczony do szybkich akcji, to była dziedzina formatu 135.

Kiedyś wykonuj Portrety w latach 70. aparatem Beattie Coleman 70 mm Podwójna perforacja jak BIG 35 mm Film nakręcił nim około 4000 sesji rocznie.Był to standardowy problem w studiach, szkołach, itp. Po kilku dniach zdjęciowych włożyłem magazyn do torby do przewijania i odciąłem naświetloną kliszę, włożono taśmę do puszki i wysłano do laboratorium piękne obrazy 6×9. 100-stopowe rolki negatywów plików VPS Kodak Negative, które można wyretuszować, działały świetnie dla ram czasowych.