Dlaczego Budda porzucił ascetyzm

Może MN 26 jest bardziej adekwatne: pod koniec Piątki zadają takie pytania, jak:

Kiedy to było powiedział, grupa pięciu mnichów odpowiedziała mi: „Dzięki tej praktyce, temu postępowaniu, wykonywaniu wyrzeczeń nie osiągnąłeś żadnych wyższych stanów ludzkich, żadnego rozróżnienia w wiedzy & godnej wizji szlachetnego. Jak więc teraz – żyjąc w luksusie, zbaczając z wysiłku, cofając się w obfitość – osiągnąłeś jakieś wyższe ludzkie stany, jakiekolwiek różnice w wiedzy & wizja godna szlachetny? „

… a potem koniec sutty jest nauczał różnych jhan.

Może być gdzieś, gdzie jest to określone jako pozytywne, tj. „dobre odżywianie było konieczne, aby podążać za jhānami i Środkową Drogą” – myślę, że ja ” czytałem coś takiego, ale nie pamiętam, czy to jest bezpośredni cytat, czy pośrednia parafraza.

Jedyne wersje, jakie znalazłem w tej chwili, są wyrażone jako podwójnie negatywne, a nie jako pozytywny, tj. że „najwyższa surowość jest nie drogą”; na przykład z tego tłumaczenia (niekanonicznego) Wprowadzenie do Jâtaki ,

A przyszły Budda, myśląc: „Zniosę surowość do maksimum”, próbował różnych planów, takich jak życie na jednym ziarnie sezamu lub jednym ziarnku ryżu dziennie, a nawet całkowicie przestał jeść, a ponadto odrzucił bogów, kiedy przybyli i próbowali wlać pożywienie przez pory jego skóry. Przez ten brak pożywienia. jego ciało zostało wychudzone do ostatniego stopnia i straciło swój złoty kolor i stało się czarne, a jego trzydzieści dwie cechy fizyczne jako wielkiej istoty zostały zaciemnione. Teraz, pewnego dnia, kiedy był pogrążony w transie stłumionego oddechu, został zaatakowany przez gwałtowne bóle i upadł bez zmysłów na ziemię, na jednym końcu swojego miejsca, w którym spacerował.

…

Teraz sześć lat, które Wielka Istota spędził w ten sposób na wyrzeczeniach, było jak czas spędzony na próbach związania powietrza w węzły. Dochodząc do decyzji, „ Te wyrzeczenia nie są drogą do oświecenia ,” poszedł żebranie przez wsie i miasteczka targowe o zwykłe materialne pożywienie i żyło z niego. I znów pojawiły się jego trzydzieści dwie cechy fizyczne jako wielkiej istoty, a kolor jego ciała stał się podobny do złota.

Wtedy grupa pięciu kapłanów pomyślała: „Minęło już sześć lat, od których ten człowiek spełniał wyrzeczenia, nie będąc w stanie osiągnąć wszechwiedzy. I o ile mniej można oczekiwać od niego, że zrobi to w przyszłości, teraz, gdy ponownie wziął się do zwykłego materialnego pożywienia, błaganego z miasta do miasta! Stał się luksusowy i porzucił Walka. Szukanie korzyści z tego miejsca byłoby dla nas tak rozsądne, jak gdyby człowiek wyobrażał sobie, że mógłby umyć głowę w kropli rosy. Nie będziemy mieć z nim nic wspólnego. ” Po czym zabrali swoje miski i szaty, opuścili Wielką Istotę i oddalili się o osiemnaście mil, weszli do Isipatany.

Są sutty, które opisz lub zarekomenduj stosunek do jedzenia (spodziewam się, że jest też w winajach), na przykład z Bhikkhuni Sutta ,

” To ciało, siostro, powstaje poprzez pożywienie.A jednak to właśnie polegając na jedzeniu, należy porzucić jedzenie. ”Tak powiedziano. A w odniesieniu do tego, co zostało powiedziane? Jest przypadek, siostro, gdzie mnich, rozważając to w zamyśleniu, bierze jedzenie – nie żartobliwie , ani do odurzania, ani do przybierania na wadze, ani do upiększania – ale po prostu dla przetrwania & kontynuacji tego ciała, zakończenia jego utrapień, dla wsparcia świętego życia, [myśląc] „W ten sposób zniszczę stare uczucia [głodu] i nie stworzę nowych uczuć [z przejadania się]. Będę się utrzymywał, będę nienaganny, & będę żył w komforcie. „Potem ostatecznie porzuci jedzenie, opierając się na pożywieniu.” To ciało, siostro, powstaje poprzez jedzenie. A jednak jedzenie należy porzucić polegając na żywności ”. Tak zostało powiedziane iw związku z tym zostało powiedziane.

Komentarze

• @avatarKorra Myślę, że to ' jest typowe dla nie nauczania doktryny, że nie jest ' t sprzyjający oświeceniu (np. Simsapa Sutta itp.).
• Twój ostatni cytat na temat stosunku do jedzenia jest nadal jednym z najbardziej pomocnych, jakie ' przeczytałem. Byłoby miło znaleźć więcej podobnych.
• @ avatarKorra Myślę, że Brahmana Sutta jest trochę do niego podobna, nie dotyczy konkretnie jedzenia, ale pragnienia ( czanda ).
• Myślę też, że (ludzie tak mówią) celem lub przedmiotem (obiektem) medytacji (zalecanym przez Buddę) jest ” puszczanie „. Jedzenie jest pod tym względem wyjątkowe / nietypowe (jak odzież, przynajmniej mi ubranie zwinne), ' jest uważane za konieczność … co może utrudnić (jako obiekt chciwości), ponieważ (w przeciwieństwie do innych obiektów chciwości, które można porzucić) z tym żyć.
• Chociaż może to nie być oczywiste, moja motywacja do PO wiązała się z porzuceniem jedzenia jako formą głodu. Dlatego powyższy cytat był dla mnie tak pomocny. Wydaje się, że niektórym dolegliwościom związanym z nadmiernym spożyciem żywności można by zapobiec, gdyby więcej osób zbliżało się do jedzenia w ten sposób.

tutaj „to dokładny link do odpowiedniej części MN 36

https://suttacentral.net/en/mn36/36-42

Odkrycie środkowej drogi przejawia się nie tylko w podjęciu decyzji o ponownym jedzeniu i zaprzestaniu dręczenia ciała, ponieważ wyrzeczenia utrudniają wejście w jhānę, ale przede wszystkim, moim zdaniem, w faktycznym uświadomieniu sobie, że przyjemność z jhan jest dozwolona i pożądane, ponieważ nie jest zmysłowe, dopiero wtedy pojawiło się zrozumienie niekompatybilności surowej ascezy z jhanami

stawia to Dhammę w połowie drogi między praktykami ascetów, którzy unikają wszelkiego rodzaju przyjemności, będąc zdania, że przyjemność w przyszłych żywotach, a nawet wyzwolenie, jest zabezpieczone cierpieniem w tym życiu ( jak dżiny ) i oddaniem się niskim cielesnym zmysłom lity

Poniższe ustalenia najbardziej bezpośrednio odpowiadają na moje pierwotne pytanie.

Wyjaśnienie, dlaczego Porzucony przez Buddę ascetyzm na rzecz Drogi Środka jest przedstawiony przez Bhikku Bodhi w Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżce –

Druga skrajność to praktyka samoumartwiania się, próba osiągnięcia wyzwolenia poprzez cierpienie ciała. Takie podejście może wynikać z prawdziwego dążenia do wyzwolenia, ale działa w ramach błędnego założenia, które sprawia, że wydatkowana energia staje się bezprzedmiotowa. Błąd polega na tym, że przyczyną niewoli jest ciało, podczas gdy prawdziwe źródło kłopotów leży w umyśle – umyśle obsesyjnym chciwością, niechęcią i złudzeniami. Aby uwolnić umysł od tych splamień, utrapienie ciała jest nie tylko bezużyteczne, ale także samobójcze, ponieważ jest to osłabienie niezbędnego narzędzia.

…

Z dala od Te dwa skrajne podejścia to Szlachetna Ośmioraka Ścieżka, zwana Środkową Drogą, nie w tym sensie, że wywołuje kompromis między skrajnościami, ale w tym sensie, że przekracza je obie, unikając błędów, z którymi każda się wiąże. Ścieżka unika skrajności pobłażania zmysłom, uznając daremność pożądania i kładąc nacisk na wyrzeczenie.

…

Ale praktyka wyrzeczenia nie pociąga za sobą dręczenia Ciało. Polega na treningu umysłowym, a do tego ciało musi być sprawne, solidne podparcie dla wewnętrznej pracy. W ten sposób ciało powinno być dobrze pielęgnowane, utrzymywane w dobrym zdrowiu, podczas gdy władze umysłowe trenowane są do generowania wyzwalającej mądrości. To jest środkowa droga, Szlachetna Ośmioraka Ścieżka, która „daje początek wizji, daje początek wiedzy i prowadzi do pokoju, do bezpośredniej wiedzy, do oświecenia, do Nibbāny.”

W MN 53 Sekha Sutta The Disciple in Higher Training Budda kładzie nacisk na umiar w jedzeniu, a co najmniej kilka innych sutt w MN, gdzie Budda powtarza to samo.

„I jaki jest szlachetny uczeń umiarkowany w jedzeniu? Tutaj, rozważając mądrze, szlachetny uczeń przyjmuje jedzenie … tylko dla wytrzymałości i trwałości tego ciała , aby zakończyć dyskomfort i za pomoc w świętym życiu , biorąc pod uwagę: W ten sposób zakończę stare uczucia bez wzbudzania nowych uczuć i będę zdrowy i niewinny i będę żyć w komforcie. tak szlachetny uczeń jest umiarkowany w jedzeniu.

MN 53 Sekha Sutta Uczeń w szkoleniu wyższym

Ven. Ayya Khema powtórzyła ten ostatni cytat w kilku swoich przemówieniach na temat dhammy (na przykład ).

Również dzięki ChrisW za jego odpowiedź .

Komentarze

• ascetyzm można uznać za formę poszukiwania . mając na uwadze, że Budda nauczał poddawać się temu, co jest .

Czy nie Bodhisattwa opanował jhāny z nauczycielami, zanim przypomniał sobie o stanach jhāny jako dziecko podczas praktykowania skrajnej ascezy? Czego mi tu brakuje?

Środkowa Droga nie je zbyt dobrze i nie je bardzo mało. Środkowa droga znajduje się pośrodku tych dwóch skrajności, więc Budda był łagodną ascetą lub środkową ascetą.

W MN 36:33 (i 247) Budda mówi: „Rozważałem:” Nie jest łatwo osiągnąć tę przyjemność z ciałem tak nadmiernie wychudzonym. Przypuśćmy, że zjadłem trochę pokarmu stałego – trochę gotowanego ryżu i owsianki. „” (Nanamoli i Bodhi, Middle Length Discourses of the Buddha, s. 340). Szczególnie interesujące jest to, że Buddha wyraźnie utożsamia praktykę ścieżki z doświadczeniem pełnowartościowej przyjemności, w przeciwieństwie do bólu jego poprzednia asceza.