Dlaczego liczba mnoga “ jest podstawą ” “ podstaw ” a nie “ baseis ”?

-sis, -ses jest prawidłowe; -sis, -seis prawie nie istnieje

Słowa w starożytnej grece, które kończą się na – σις w liczbie pojedynczej, – σεις w liczbie mnogiej zwykle odpowiadają słowom w języku angielskim kończącym się na -sis (wymawiane / sɪs / " siss ") w liczbie pojedynczej i -ses (wymawiane / siːz / " seez ") w liczbie mnogiej . Widzimy również ten wzorzec liczby mnogiej z kryzysem, kryzysami (z greckiego κρισις, κρισεις ).

Większość nieregularnych łacińskich lub greckich liczb mnogich jest opcjonalna wyrazy kończące się przyrostkiem -sis , takie jak podstawa regularna liczba mnoga (np. " basises ") wydają się być dość nielubiane (prawdopodobnie z powodu niezręczności posiadania podobnych sybilantów w bliskiej kolejności) do tego stopnia, że prawdopodobnie można je nazwać " niepoprawnym " dla wielu słów.

" Baseis " nie jest powszechnie używany

W rzeczywistości " baseis " byłby wyjątkowy jako liczba mnoga od " base. " Wydaje mi się to bardzo dziwne; nigdy wcześniej tego nie widziałem, a mój moduł sprawdzania pisowni uważa, że powinno to być " bazy ". " Podstawy " jest zdecydowanie standardowe i powiedziałbym, że " basises jest niestandardowy, ale nie wiem, czym jest " baseis ". Myślę, że tak został dołączony tylko ze względu na kompletność, a ponieważ Wikisłownik może być nieco eklektyczny. W rzeczywistości wiele cytatów dla " baseis " w Wikisłowniku wydają się pochodzić od obcokrajowców, a inne wydają się być prawdopodobnie prostymi błędami w pisowni " podstawy " lub " podstawy. " Nie mogę też znaleźć innych słowników, wymień go: nie ma go w internetowych wydaniach Merriam Webster , American Heritage Dictionary , Dictionary.com , thefreedictionary.pl lub Oxford English Dictionary . W języku angielskim pisownia " baseis " nie jest w żaden sposób poprawna niż " podstawy . " Zdecydowanie odradzam jej używanie.

Jedyne liczby mnogie z -eis , które wydają się mieć wspólny koniec w -poleis

Artykuł w Wikipedii " Angielskie słowa pochodzenia greckiego " mówi

Formularz e jest standardem dla przyrostka liczby mnogiej -εις / -es, zgodnie z deklinacją łacińską, z wyjątkiem poleis, necropoleis, i acropoleis (chociaż akropolie są zdecydowanie najpowszechniejszą angielską liczbą mnogą).

Oxford English Dictionary potwierdza, że używany jest " poleis ", " necropoleis " (wśród wielu innych form liczby mnogiej) i " acropoleis " został użyty.

Wikisłownik najwyraźniej wymienia także " metropoleis " w liczbie mnogiej metropolia (wspomniana w Peter Odpowiedź Shora na to pytanie o liczbę mnogą od metropolia ). Jednak w użyciu " metropoleis " wydaje się być ograniczone do prac naukowych o starożytnej Grecji, a termin ten jest często zapisywany kursywą powiedz, że jest to raczej transliteracja greckiego słowa μητροπόλεις (liczba mnoga μητρόπολις ) niż prawdziwa liczba mnoga angielskiego słowa metropolis.

-ses to latynizacja greckiego -σεις

Według Wikisłownika, grecki przyrostek -σις pochodzi od proto-indoeuropejskiego sufiksu zrekonstruowanego jako -tis , liczba mnoga -teyes. Wygląda na to, że po grecku rozwinąłby się w następujący sposób: " y " zostało porzucone między samogłoskami, dając -⁠tis , -⁠Tees ; w języku attyckim greckie słowo t zostało przypisane do s przed i (ta spółgłoska najwyraźniej rozprzestrzeniła się do liczby mnogiej przez analogia) i ee był zakontraktowany do " fałszywej dwugłoski " ei , dając -⁠sis -⁠seis . Z Wikipedii: Romanizacja języka greckiego

Tradycyjne angielskie tłumaczenia nazw greckich pochodzi z języka rzymskiego systemy ustanowione w starożytności. […] ⟨ει⟩ i ⟨ου⟩ zostały uproszczone do ⟨i⟩ (rzadziej – odpowiadające wcześniejszej wymowie – ⟨e⟩) i ⟨u⟩.

Oprócz tego zakończenia w liczbie mnogiej, innym przykładem korespondencji e-ει jest angielskie słowo panacea , pochodzące od greckiego od πανακεια do łaciny.

Jednym z powodów, dla których ⟨e⟩ (raczej ⟨i⟩) niż mogło być użyte dla ⟨ει⟩ w łacińskiej liczbie mnogiej takich słów, jest analogia: łacina miała już wiele rodzimych słów kończących się na -is w liczbie pojedynczej i -es w liczbie mnogiej, na przykład oś – osie .

Patrząc na różne systemy latynizacji ułożone obok siebie , widać, że większość greckich korzeni, słów i nazw używanych w języku angielskim jest pisanych i wymawianych zgodnie z " Klasyczny " (oparty na alfabecie łacińskim). Piszemy " oenophile " / " œnophile " a nie " oinophile, " " ether " / " aether " / " æther " a nie " aither, " i tak dalej.

Jest kilka wyjątki, głównie słowa tworzone w czasach współczesnych, które używają jednego z bardziej literowych systemów transliteracji dla starożytnej greki lub (rzadziej) systemu transkrypcji opartego na wymowie nowogreckiej, z równoważnikami takimi jak η = i, Φ = f.

Dodatkowo, niektóre słowa istnieją w obu pisowniach. Czasami może to spowodować zmianę wymowy (" apodyktyczny " / æpoʊˈdɪktɪk / vs. " apodeictic " / æpoʊˈdaɪktɪk /) i prawdopodobnie także w znaczeniu (" cinematic " kontra " kinematic, " " demon " a " daimon ").

Istotna może być również następująca odpowiedź: Jak odrzucić rzeczowniki zapożyczone z języków z kilkoma kategoriami odrzucających rzeczowników (lub w ogóle ich nie mieć )?