Dlaczego Patronus Severusa Snapea jest taki sam jak Lily Potter? Czy Snape i Lily są w jakiś sposób spokrewnieni? Czy Snape i Harry są spokrewnieni?
Komentarze
- To ' to swego rodzaju ważny punkt fabularny, co wyjaśnia największy (jedyny?) zwrot akcji w książkach. Skończyłeś nawet książki? ' jest tam wyjaśnione prostym językiem.
- powiązane: scifi.stackexchange.com/questions/15551 / …
- @TJL Nie zgadzam się. To pytanie, choć jest poruszane w poście, do którego prowadzi link, jest wystarczająco duże, by mieć własne odpowiedzi.
- @Gallifreyan Zgadzam się i widzisz, że moja odpowiedź poniżej nie ' t pokrywają się z dowolną z podanych odpowiedzi w celu dupe. I ' ve VTRO.
Odpowiedź
Nie są związane, to głęboka miłość Snapea do Lily powoduje, że jego Patronus jest łani.
Patronus, zapewnił Spangle, reprezentuje to, co jest ukryte , nieznane, ale konieczne w osobowości.
„Jest bowiem oczywiste”, pisze w swoim arcydziele „Zaklęcia obrony i odstraszania”… że człowiek, który ma do czynienia z nieludzkim złem, takim jak dementor, musi czerpać z zasobów, których być może nigdy nie potrzebował, a Patronus to przebudzona sekretna jaźń, która pozostaje uśpiona, dopóki nie będzie potrzebna, ale która musi teraz zostać ujawniona …
…
Forma Patronusa może się zmieniać w trakcie życia wiedźmy lub czarodzieja. Znane są przypadki forma Patronusa zmienia się z powodu żałoby, zakochania lub głębokiej zmiany w charakterze osoby. W ten sposób Patronus Nimfadory Tonks zmienia się z królika w wilka (nie wilkołaka), kiedy zakochuje się w Remusie Lupinie. Niektóre czarownice i czarodzieje mogą w ogóle nie być w stanie stworzyć Patronusa, dopóki nie przeszły pewnego rodzaju szoku psychicznego.
Nie sądzę, żeby oficjalnie wiadomo było, czy Patronus Snapea zmienił się w jakimkolwiek momencie, jednak jego najszczęśliwsze wspomnienia nawet z dzieciństwa to Lily Evans. Ponieważ Patronus wymaga szczęśliwych myśli, to naturalne, że Severus z nich korzysta.
„Ale to wzruszające, Severusie” powiedział poważnie Dumbledore. „Czy w końcu dorosłeś do opieki nad chłopcem?”
„O go ?” krzyknął Snape. „ Expecto Patronum !”
Srebrna łania pękła z czubka różdżki: wylądowała na podłodze w biurze, przeskoczyła przez biuro i wyskoczyła przez okno. Dumbledore patrzył, jak odlatuje, a kiedy jego srebrzysty blask przygasł, odwrócił się z powrotem do Snapea, a jego oczy były pełne łez.
„Po całym tym czasie?”
„Zawsze” – powiedział Snape.
Harry Potter i Insygnia Śmierci