Jaka jest Druga Księga Homilii wspomniana w anglikańskich 39 artykułach wiary?

Chociaż sama Księga Homilii wyszła z druku w 2003 r., Jej egzemplarze można znaleźć tutaj .

Podstawowa idea Księgi homilii była prosta. Potrzebowaliście wykwalifikowanych kaznodziejów, aby głosić, ale często brak szkolenia powodował, że liczba wykwalifikowanych kandydatów była niższa od wymaganej. W szczególności ten link zawiera doskonałe podsumowanie, zarówno historii, jak i charakteru książek. Z tego źródła czytamy:

W Kościele anglikańskim w XVI wieku kazania nie mogły być wygłaszane przez wszystkich urzędujących (proboszcza / wikariusza parafii ). Potrzebna była licencja, na którą zwykle uzyskuje się tytuł magistra (zwykle z Oxfordu lub Cambridge). W Księdze Modlitw powszechnych żadne kazanie nie jest zaplanowane ani wymagane w rubrykach modlitw porannych i wieczornych ani z litanią, ale jest wymagane w Zakonie do Komunii Świętej.

Kiedy kazanie było nie być głoszonym podczas Komunii Świętej, zgodnie z Księgą Modlitw powszechnych z 1552 r., " Po Crede, jeśli nie ma kazania, należy podążać za jedną z już przedstawionych homeli, lub w dalszej części zostanie określone przez commune auchthoritie. " Rubryka pozostaje zasadniczo niezmieniona do dnia dzisiejszego w BCP Kościoła Anglii. Był on powszechnie przestrzegany za panowania króla Edwarda VI & królowej Elżbiety I (1559-1604). W rzeczywistości w kościołach parafialnych w Anglii kazania Szekspira były słyszane rzadziej niż homilie, które były silnie bronione przed atakami purytańskimi za panowania Elżbiety. (Purytanie sprzeciwiali się ministrowi czytającemu kazanie napisane przez inną osobę.)

Następnie autor scharakteryzował charakter tych książek, mówiąc:

Tematy pierwszej księgi homilii to: grzech, zbawienie, usprawiedliwienie, wiara, dobre uczynki i chrześcijańskie życie w wierności i posłuszeństwie. Tematy drugiej księgi homilii obejmują: Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zielone Świątki, Święta Bożego Narodzenia, Małżeństwo, Wspólna Modlitwa, Sakramenty, Bałwochwalstwo i pobożne życie.

Często homilię dzielono na dwie lub trzy części i czytano w kolejne niedziele.

Zaskakujące jest to, że Homilie nie wzbogaciły języka przysłowiowymi zwrotami, jak ma to miejsce w Biblii i Modlitewniku. Może to częściowo wynikać z tego, że większość homilii jest w każdym razie solidnie biblijna, a po drugie może dlatego, że teraz, gdy są tak mało znane, nie rozpoznajemy każdego wyrażenia, które wprowadzili do obiegu.

W szczególności poruszane są następujące tematy:

1. Wierne wezwanie do czytania Pisma Świętego
2. Nędza całej ludzkości
3. O zbawieniu tylko przez Chrystusa
4. O prawdziwej i żywej wierze
5. O dobrych uczynkach
6. O chrześcijańskiej miłości i miłosierdziu
7. Przeciw przekleństwom i krzywoprzysięstwu
8. Odstąpienie od Boga
9. Napomnienie przeciwko lękowi przed śmiercią
10. Wezwanie do posłuszeństwa
11. Przeciw nierządowi i cudzołóstwu
12. Przeciw konfliktom i niezgodom

Książki 2 adresy:

1. O właściwym użytkowaniu Kościoła
2. W obliczu niebezpieczeństwa bałwochwalstwa:
3. Naprawianie i utrzymywanie w czystości kościoła
4. dobrych uczynków. I przede wszystkim postu
5. Przeciw obżarstwu i pijaństwu
6. Przeciw nadmiernemu ubiorowi
7. Homilia modlitwy
8. O miejscu i czasie modlitwy
9. O wspólnej modlitwie i sakramentach we wspólnym języku
10. Informacje o nich obrażające w niektórych miejscach Pisma Świętego
11. O jałmużnie
12. Narodzenia (tjBoże Narodzenie)
13. O pasji do Wielkiego Piątku
14. O zmartwychwstaniu na Wielkanoc
15. O godnym przyjęciu Sakramentu
16. Homilia dotycząca zejścia Ducha Świętego na Zielone Świątki
17. Homilia na tydzień Rogacji
18. O stanie małżeństwa
19. Przeciw bezczynności
20. O pokucie i prawdziwym pojednaniu z Bogiem
21. Homilia przeciwko nieposłuszeństwu i rozmyślnemu buntowi

Zgodnie z Wkipedia , Druga Księga Homilii to zbiór dwudziestu jeden kazań napisanych głównie przez Biskupa Johna Jewela i opublikowanego w 1571 r.

Thomas Cranmer i inni angielscy reformatorzy dostrzegli potrzebę nauczania teologii chrześcijańskiej przez lokalne kongregacje i ćwiczyć. Przed reformacją angielską liturgię sprawowano w całości po łacinie, której zwykli ludzie słuchali biernie […]. Ponieważ proboszczom, wikariuszom i wikariuszom często brakowało wykształcenia i doświadczenia potrzebnego do pisania kazań i często nie znali doktryny reformowanej, uczeni i biskupi spisywali dla nich zbiór kazań, które miały być odczytywane w każdą niedzielę i święta.

Krótko mówiąc, były to wykłady doktryny anglikańskiej przeznaczone dla kongregacji generalnej. Nie są już odczytywane, głównie dlatego, że duchowieństwo anglikańskie nie „nie ma już wykształcenia i doświadczenia potrzebnego do pisania kazań” i „często nie jest zaznajomione z doktryną [anglikańską]”.