Elektroniczna konfiguracja kobaltu to $ \ ce {[Ar] 3d ^ 1 4s ^ 2} $ elektrony o wyższej energii zostaną wyrwane, a elektroniczna konfiguracja argonu jest wtedy bardzo stabilna ze skandem będziesz miał z łatwością $ \ ce {Sc ^ {3 +}} $.
W przypadku Cobalta jest to trochę trudniejsze, tak jak piszesz konfigurację, nie możesz znaleźć poprawnej odpowiedzi. Dla wszystkich elementów najpierw wykonujesz konfigurację za pomocą reguły Klechkowskiego, a następnie umieścisz wszystkie orbitale według głównej liczby kwantowej rosnącej.
Więc konfiguracja kobaltu to $ \ ce {[Ar] 3d ^ 7 4s ^ 2} $, to jeśli wyrwiesz dwa elektrony z orbity $ \ ce {4s} $, masz stabilną konfigurację dla $ \ ce {Co (II)} $ jon. Nie możesz ich wyrwać z orbitalu $ \ ce {3d} $ (nawet jeśli $ \ ce {[Ar] 3d ^ 5 4s ^ 2} $ wygląda stabilnie, ponieważ orbital $ \ ce {3d} $ jest w połowie pełny, a następnie spin jest maksymalna), ponieważ jego energia jest mniejsza niż energia orbitalu $ \ ce {4s} $.
Kobalt można znaleźć przy różnych stanach utlenienia od $ \ ce {+ I} $ do $ \ ce {+ IV} $, ale zależy to od tego, co masz w roztworze lub w gazie, jeśli mieć gaz.
NB: Pamiętaj, że konfiguracja elementów jest podana dla fazy gazowej, to na przykład bardziej stabilna konfiguracja żelazka miedzianego jest dla $ \ ce {Cu ^ +} $ a nie dla $ \ ce {Cu ^ 2 +} $, $ \ ce {Cu ^ 2 +} $ jest stabilna w wodzie, więc odpowiedź może zależeć od problemu, który masz.
Wyjaśnienie dotyczące miedzi:
Stabilność w środowisku wodnym zależy od energii hydratacji jonów podczas wiązania się z cząsteczkami wody (proces egzotermiczny). Jon $ \ ce {Cu ^ {2 +}} $ ma większą gęstość ładunku niż jon $ \ ce {Cu ^ +} $, więc tworzy znacznie silniejsze wiązania, uwalniając więcej energii.
Dodatkowa energia potrzebna do drugiej jonizacji miedzi jest więcej niż kompensowana przez hydratację, tak że jon $ \ ce {Cu ^ +} $ traci elektron, aby stać się $ \ ce {Cu ^ {2 +}} $, które mogą następnie uwolnić tę energię hydratacji.
Mam nadzieję, że może Ci pomóc!