Jakie są przykłady analitycznej wiedzy a posteriori?

Kripke ma kilka przykładów w swojej książce Nazewnictwo i konieczność . Twierdzenie Hesperus to Phosphorus (gwiazda wieczorna to gwiazda poranna, obie są tym, co nazywamy Wenus) jest jednym z nich. Kripke uważa, że jest to analityczne a posteriori, ponieważ kiedyś był czas, w którym ludzie myśleli o Hesperusie i Fosforze jako o dwóch różnych gwiazdach, a później odkryli, że oni „faktycznie jesteśmy tą samą planetą. W ten sposób koniecznie wskazują na ten sam obiekt, ale zostało to odkryte na podstawie dowodów empirycznych.

Możesz przeczytać ten fragment tutaj: http://books.google.com/books?id=04CSCh06t0MC&lpg=PP1&pg=PA102#v=onepage&q=hesperus&f=false

Komentarze

• Dodam, że wszystkie znane mi przykłady często wykorzystują te same sytuacje semantyki temporalnej -w-składni (tj. definicje). Kiedy znaczenia zmieniają się wraz z doświadczeniem, można przeprowadzić analizę a posteriori, gdy definicja pozwala, aby rozumowanie dowodowe było oczywiste. Niektórzy argumentowali, że definicje don ' t zmienić znaczenie w istniejących instrukcjach (zamiast tego definiujesz coś nowego), ale tego rodzaju argumenty nie mogą być doprowadzone do prymitywów bez założenia nieomylności klasyfikacja.
• Kripke twierdzi, że ” hesperus to fosfor ” to przypadek a posteriori konieczność , a nie analycity . Logiczni empiryści połączyli konieczność i analityczność, ale nie Kripke.

Analityczna a posteriori są ogólnie uważane za coś w rodzaju paradoksu. Po pierwsze, przypomnijmy sobie, że prawda zdania analitycznego jest całkowicie funkcją jego znaczenia – „wszystkie wdowy były kiedyś zamężne” to prosty przykład; pasują tu również pewne twierdzenia dotyczące obiektów matematycznych („pięciokąt ma pięć boków”).

Zatem zdanie analityczne jest „nieodłączne” w sposób, w jaki nie jest to przypadek zdania syntetycznego. Rozważmy Kanta „własny przykład zdania syntetycznego:„ wszystkie ciała są ciężkie ”. Powodem, dla którego nie jest to analityczne jest to, że predykat („ciężki”) nie jest zawarty w podmiocie („ciele”), jak miałoby to miejsce w przypadku twierdzenia, na przykład, że kwadrat jest czteroboczny. Istnieje nieodłączna „łatwość” z twierdzeniami analitycznymi, ponieważ wszystko, co trzeba zrobić, aby wiedzieć, że to „wyciągnięcie” orzeczenia z podmiotu.

Teraz a priori / a posteriori Rozróżnienie em> dotyczy tego, czy wiemy coś z doświadczenia. Może się to wydawać podobne, ale różni się od pytania analityczno-syntetycznego (które ponownie dotyczy tego, czy podmiot zawiera orzeczenie, czy nie); zauważ, że wiele twierdzeń a priori jest również syntetycznych. Być może najbardziej wyraźnym przykładem twierdzeń a priori są wyrażenia matematyczne (2+3=5).

Na koniec rozważmy problematyczną hybrydę, spytał później. Twierdzenie, że „analityczne a posteriori ” zawierałoby orzeczenie wewnątrz podmiotu (ponieważ „trójkąt” zawiera „trzy boki”), ale byłoby uzasadnione jedynie na podstawie doświadczenia. Kant uważał, że ta kategoria jest paradoksalna, ponieważ uważa, że nigdy nie trzeba uciekać się do doświadczenia, aby uzasadnić twierdzenia analityczne.

Jednak niektórzy współcześni krytycy, tacy jak Stephen Palmquist, argumentowali, że w rzeczywistości filozofia wymaga tych aposteriornych twierdzeń analitycznych, aby funkcjonowały w swoim charakterystycznym trybie „hipotetycznym”:

Po pierwsze, niemożność analitycznej wiedzy a posteriori jest ogólnie uważana za „całkiem oczywistą” [P5: 182-3]: w istocie jest to bezsensowna sprzeczność w terminach ci, którzy zrównują „analityczny” i „a priori” [zob. Ap. IV]. Chociaż Kant argumentuje przeciwko tym, którzy utożsamiają analityczność i aprioryczność [np. W Sg 1: 1-10], dołącza do nich, odrzucając tę klasę wiedzy, podając tylko krótkie wyjaśnienie: „absurdem byłoby znalezienie analitycznego sądu na temat doświadczenia. Ponieważ formułując orzeczenie nie mogę wyjść poza moją koncepcję, nie ma potrzeby odwoływać się do świadectwa doświadczenia na jego poparcie ”[Sg 1,11; por. Sg2: 268 i Sg4: 12]. Jest jednak kilku teoretyków, którzy uważają, że analiza a posteriori zapewnia najlepszy opis pewnych typów wiedzy.[20] Pomimo braku zainteresowania Kanta tą klasą wiedzy, w IV.3 będę argumentował, że niektóre aspekty jego filozofii można najlepiej zrozumieć, reinterpretując je w kategoriach analitycznej a posteriori. Jednak w tym miejscu wystarczy powiedzieć, że powinniśmy oczekiwać, że taka wiedza, jeśli to możliwe, będzie miała swoje uzasadnienie w jakimś stopniu w doświadczeniu (a posteriori), a jednocześnie postępować poprzez wyciąganie wniosków wyłącznie na podstawie (analitycznej) aplikacji praw logiki do pojęć lub propozycji.

Możesz przeczytać całość Palmquista zarezerwuj tutaj . (Ta sekcja pojawia się w rozdziale czwartym).

Chociaż to pytanie dotyczy wyjaśnienia i zilustrowania pojęcia analitycznej wiedzy a posteriori , Saul Kripke sugeruje swoją wersję tego, co powinno być konieczną wiedzą a posteriori , i podaje przykłady. Zwróć uwagę na różnicę między sugestią Kripkego a tym, o co pytano w pierwotnym pytaniu, ponieważ Konieczność i Analityczność to nie to samo.

Z artykułu w Wikipedii „A priori and a posteriori” :

… Od tego czasu apioryczność, analityczność i konieczność zostały wyraźnie oddzielone od siebie … Kripke argumentował, że są konieczne prawdy a posteriori, takie jak twierdzenie, że woda to H2O (jeśli jest prawdą). Według Kripke, stwierdzenie to jest z konieczności prawdziwe (ponieważ woda i H2O to to samo, są identyczne w każdym możliwym świecie, a prawdy o tożsamości są logicznie konieczne) i a posteriori (ponieważ jest to znane tylko z badań empirycznych) .Podążając za rozważaniami Kripkego i innych ( takich jak Hilary Putnam), filozofowie mają tendencję do wyraźniejszego odróżniania pojęcia aprioryczności od pojęcia konieczności i analityczności.

Teraz następny akapit (z tego samego artykułu i kolejny do poprzedniego) może zasugerować, dlaczego może to być istotne dla naszego pytania dotyczącego analitycznego a posteriori :

Definicje Kripkego tych terminów różnią się jednak w subtelny sposób od definicji Kanta. Biorąc pod uwagę te różnice, kontrowersyjna analiza Kripkego dotycząca nazewnictwa jako przygodnego i a priori najlepiej pasowałaby do ramy epistemologicznej Kanta, nazywając ją „analitycznym a posteriori”.

A to jest przypis do ostatniego akapitu:

Stephen Palmquist, „A Priori Knowledge in Perspective: (II) Naming, Necessity and the Analytic A Posteriori ”, The Review of Metaphysics 41: 2 (grudzień 1987), str. 255-282. Zobacz także „Wiedza A Priori w perspektywie: (I) Matematyka, metoda i czysta intuicja”, The Review of Metaphysics 41: 1 (wrzesień 1987), str. 3-22. W tej parze artykułów Palmquist pokazuje, że kontekst często decyduje o tym, jak należy sklasyfikować dane zdanie. Zdanie, które jest syntetyczne a posteriori w jednym kontekście, może być analityczne a priori w innym.

Uznałbym komunikację idiomatyczną, na przykład używanie przyimków, za dobry przykład. Obraz wisi „na” ścianie tylko ze względu na znaczenie, które tkwi w przyimku „on”, ale znaczenie to ma ważność tylko dzięki doświadczeniu z samym idiomem, stąd jest a posteriori.

Dalej tylko dzięki doświadczeniu z idiomem skojarzyłbym obrazek na ścianie z kubkiem, który jest „na” moim biurku lub sportowcem, który jest „na” swojej grze. Wydaje się jednak, że fakt ten ma niewiele wspólnego z faktem, że w każdym przypadku „on” nadal ma pewnego rodzaju analityczne dopasowanie do sytuacji.

Myślę, że można by argumentować, że stwierdzenie „Wszystkie ciała są rozszerzone” jest zarówno analityczne, jak i znane tylko a posteriori . Jeśli zdefiniujemy „ciało” jako coś, co rozciąga się na czasową / przestrzenną rzeczywistość, to z definicji wszystkie ciała są rozciągane. Jednak teraz możemy zapytać, skąd to wiemy? Po prostu przy okazji zdefiniowaliśmy słowa „ciało” i „rozszerzenie”. Ale to tak naprawdę nie odpowiada na pytanie. Skąd wiemy, jakie są ciała? Jak poznajemy rozszerzenie? To trudne. Wyobraź sobie kogoś, kto nie ma zdolności używania swoich zmysłów. Czy myślisz, że ta osoba byłaby w stanie uchwycić pojęcie ciała? Albo rozszerzenia? Wydaje mi się to wątpliwe. Jak można zrozumieć, czym jest ciało bez doświadczania świata? Jak można mieć wyraźne wyobrażenie o jakimś obiekcie, gdyby nie rozumieli rzeczywistości czasowej / przestrzennej „Bardzo wątpię, że byłoby to możliwe. Aby zrozumieć ciała i rozszerzenie, trzeba by najpierw mieć jasny obraz czasu i przestrzeni. Może się to zdarzyć tylko poprzez doświadczenie.

Chociaż z jakichś powodów w dużej mierze zapomnianych, istnieje obszerna i dogłębna krytyka Kanta w Realizmie fizycznym przez Thomas Case. Na stronie 353 mówi: „Taki jest zarys realistycznej teorii oczywistych sądów analitycznych a posteriori…” Ludzie powinni sięgnąć do tej książki, jeśli mają problemy ze zrozumieniem tematu.

Taki jest zarys realistycznej teorii oczywistych sądów analitycznych a posteriori , w której chodzi przede wszystkim o to, że sądy takie nie zawsze dotyczą nazw i pojęć, ale także przedmiotów sensu i po drugie, że odkrywamy przedmioty poprzez ogólne rozumowanie z sensu, poprzez doskonałą abstrakcję pojmujemy prosty rodzaj przedmiotu i analizujemy go w podmiot i orzeczenie według zasad tożsamości i różnicy lub sprzeczności a posteriori ; po trzecie, że sądy analityczne są oczywiste dla tego, kto wyabstrahował przedmioty, uniwersalne bez wyjątku i zamienne; i po czwarte, że sądy analityczne o przedmiotach rozumu w abstrakcji są czasami zasadami nauki ”. (353-354)

Muszę zgadzać się z Poincare w przekonaniu, że nic nowego nie wynika logika Anayltic a-priori jest mitem, ponieważ przesłanka człowieka tkwi bezpośrednio w problemie, a gdy tylko zostanie zrealizowana, wniosek zostanie oparty na wiedzy posteri. Tak więc wniosek osoby opiera się na wiedzy posteri. Być może syntetyczny proces intuicji jest czymś najbliższym a-priori, ale jest to tylko domyślnie niezależne od wcześniejszej wiedzy.