Zaufanie (czasownik) jest zdefiniowane jako: wierz w wiarygodność, prawdę lub zdolność: Nigdy nie powinienem jej ufać. Kiedy w pełni wierzysz w słowa lub czyny danej osoby, generalnie pokładasz w niej swoją wiarę.
Wierzyć (czasownik) jest zdefiniowany jako: zaakceptuj, że (coś) jest prawdą, zwłaszcza bez dowodu: nadzorca uwierzył w historię Lancastera.
Jest to możliwe wierzyć komuś, ale nie ufać mu, dopóki nie zdobędą w pełni Twojego zaufania, dlatego zaufanie jest bardziej aktem polegania na akceptacji czegoś, co jest prawdą.
Wiara jest używana do okazania „akceptacji drugiego” słowa. Zaufanie służy do wykazania polegania na ogólnym charakterze drugiej osoby.
Oba stwierdzenia: Nie wierzę mu i Nie ufam mu są poprawne, w zależności od stopnia wiary, jaką obdarzasz go .
Komentarze
Prosto terminów, ufasz komuś , co oznacza, że polegasz na nim i chcesz wierzyć w jego umiejętności, postawę itp. Natomiast wierzysz komuś / czemuś , co oznacza, że ta konkretna rzecz jest prawdziwe.