Mnemoniki dla nazw nut i pozycji w kluczu

EGBDF jest dla linii na kluczu wiolinowym.

A więc linia na samym dole to E, a linia na samej górze to F. Spacje między liniami to FAC E. W rezultacie otrzymujesz klucz wiolinowy EFGABCDEF

Pamiętaj tylko o EGBDF – Every Good Boy Does Fine jest przeznaczony dla linii klucza wiolinowego. TWARZ dotyczy przestrzeni między liniami. F to przestrzeń na dole pięciolinii, a E to przestrzeń na górze.

GBDFA jest dla linii na kluczu basowym.

Podobnie jak klucz wiolinowy, G będzie linią na samym dole, a A będzie linią na samym szczycie. ACEG – Wszystkie krowy jedzą trawę, nauczyłem się tego jako goryl ACE. To dotyczy odstępów między wierszami. Więc kończysz z GABCDEFGA. A to spacja na dole, G to spacja na górze.

W nawiązaniu do powyższej odpowiedzi nie „Nie zapomnij o brakującym„ środkowym C ”, które unosi się między dwiema pięciolinami. Wysokie tony mają E jako najniższą nutę, a bas ma A jako najwyższą, więc jest miejsce dla C na własnej małej linii, ilekroć jest to potrzebne. Powyżej, tuż poniżej dolnej linii, znajduje się miejsce, w którym mieszka D, a na górze pięciolinii basowej, pod C, znajduje się B.

Jest to skomplikowane przez fakt, że czasami notatki poniżej C są zapisywane na górze i będą wymagały własnej linii księgi. Tak więc, na przykład, A poniżej środkowego C zostanie znalezione w drugiej małej linii w dół.

Ten post pomoże starszym początkującym – lub tym, którzy zmagają się z muzyką. Nauczyłem się powiedzeń lata temu. Miałem lata na klasyce i dobrze grasz ze słuchu. Dla tych, którzy walczyłem od lat, tak jak ja, to może im pomóc. Zawsze byłem biedny, nie te czytelnik. Kiedy zaczynasz, małe powiedzonka ci pomogą i nadal ich używam, ale odszedłem od nich … Stałem się znacznie lepszym czytelnikiem muzyki, kiedy zmusiłem się do nauczenia się nut takimi, jakie były. Wzory mi pomogły. Rzeczy, które zauważyłem: środkowe C jest wspólne. D bezpośrednio nad i pod kluczem podstawowym jest w równej odległości. Dwie linie poniżej klucza podstawowego to C. Dwie linie powyżej klucza wiolinowego to również C. Istnieje kilka innych, które mogą być pomocne.

Trzy linie lub spacje tworzą jedną piątą. (Podam tutaj wiele informacji nie po to, aby być erudytą, czego nie jestem, ale aby w pełni wyjaśnić terminy). Piąty z C to G, więc dobrym przykładem jest środkowe C (które jest linią) do drugiej linii G. Działa konsekwentnie. Oczywiście działa to jako czwarte zejście w dół. Zauważ, że automatycznie uwzględnia to większe interwały molowe. Spójrz na linie w kluczu wiolinowym EGB; B to piąta część E. Zdaję sobie sprawę dla wielu może to być stary kapelusz, ale chcę być dokładny. Wybierz dowolne trzy linie lub spacje, utworzą główną triadę, np. CEG, lub spróbujmy spacji ACE; będzie to triada a-moll. Piękną rzeczą w tym jest to, że piąty się nie zmieni.

Trzeci ulegnie zmianie i nie będzie spójnym sposobem zapamiętywania twoich notatek. Jest to przydatne na wiele sposobów. Dolne linie klucza to GBDFA. Widzę linię D i chwilowo zapominam jej nazwę. Teraz zapamiętaj ten dolny klucz. Patrzę w myślach na trzy linie w górę i widzę A. Teraz wiem, że dana nuta to D. Dla porównania, okrąg piątych to BEADGCF i jest zasadniczo wyprowadzany przez powiedzenie, czym jest czwarta część B? Och E. Co to jest czwarty z E? (Dla jasności przejdę dogłębnie) pamiętaj, aby w tym przypadku iść w górę w tonacji E … więc E, F #, G # A, więc A jest czwartym z E. Więc powiedzmy, że jestem w klucz basowy. Nie pamiętam, jaka jest przestrzeń tuż nad kluczem basowym (to jest B), więc cofam się o trzy spacje (pamiętajcie, że to działa dla linii lub spacji) idę w dół o trzy spacje B, G, E .. teraz to byłby jeden sposób, ale wiara jest znacznie szybsza.

Trzy spacje poniżej to E.Nie musisz zapisywać nut, które są czasochłonne i powodują, że musisz zrobić trzy z czterech rzeczy, które będą utrudniać czytanie nut. Wystarczy spojrzeć na przestrzeń nad kluczem i wiedzieć, że to jest B, a potem pomyśl, że łatwe, B to piąta część E.

Robię to na telefonie z klapką Mam nadzieję, że wszystko jest jasne. Przeszedłem od czytania muzyki bardzo słabo do po prostu kiepsko. Pracuję nad najtrudniejszymi częściami Fur Elise, Alla Turca, Solfegietto itp. I różne rzeczy, które robiłem lata temu. Myślę, że Menuette in G autorstwa Bacha to doskonała pozycja do nauki. Odkryłem też, że wolna gra to dobry sposób na naukę i zapamiętywanie utworów.

Nie sądzę, abyś musiał zapamiętywać wszystkie notatki. Gdy już na pewno zapamiętasz kilka przełomowych nut , że tak powiem, możesz od razu uporządkować luki alfabetycznie, z odrobiną praktyki na swoim instrumencie.

Oto przykład mnemonika, który mi pomógł:

Więc pozwól mi wyjaśnij:

• Możesz zobaczyć, że nuta C powtarza się w trzecim białym rzędzie w obu kierunkach (klucz wiolinowy i basowy) od środkowego C.
• Następnie, w drugim na linii pięciolinii obu widełek pojawia się nuta, która nadaje mu jego nazwę. Tak, klucz wiolinowy jest również znany jako klucz G, podczas gdy klucz basowy jest również znany jako klucz F. Łatwo to zidentyfikować graficznie, biorąc pod uwagę symbol klucza.
• Następnie pojawia się pierwsza notatka używająca wiersza księgi, w obu przypadkach. Lubię je zapamiętywać jako GA (język dziecka) i FE (kot).

Mam nadzieję, że to może być pomocne.

Kiedy uczyłem prywatnie, uczyłem wszystkich uczniów czytania muzyki w ten sam sposób, bez względu na instrument, ponieważ działał. Użyłem kart flash; Po prostu je zrobiłem, zamiast kazać je kupować studentom. Może pięć notatek tygodniowo. Na przodzie było zdjęcie notatki, a na odwrocie imię i nazwisko. Musieli zobaczyć zdjęcie, nazwać nazwę i to była część 1. Przeszliśmy przez talię, aż szybko zebrali wszystkie pięć (nie po to, aby zapamiętać to, a nie nazwy nut …) Część 2 była inna . Musieli zobaczyć nutę i zagrać ją na swoim instrumencie. Tak więc uczenie się nazw i tego, gdzie grać, były oddzielnymi procesami. Dobrzy czytelnicy muzyki nie widzą tej notatki, myślą „och, to jest D, więc muszę to tutaj zagrać”; widzą obrazek i grają w niego. Nadal mogą podać nazwę (co jest konieczne, gdy występuje sygnatura klucza … wszystkie F są #, więc musisz wiedzieć, jakie są wszystkie F, itp.), Ale moim zdaniem oba procesy powinny być oddzielny. konieczność nadania jej nazwy, zanim zaczniesz grać, spowalnia czas do połowy tego, co by było, gdybyś nie musiał jej nazywać. Tak, potrzebujesz nazw, ale nie rób tego zbyt długo. Naucz się obu osobno, a będziesz dobrym czytnikiem wzroku. Rytmu można się nauczyć podobnie, ale najpierw lubię uczyć „rytmu ze słuchu”, a potem pokazać im, jak to wygląda, aby nawiązać połączenie mentalne. Mogą więc grać cztery nuty w takcie, zanim dowiedzą się, jak to wygląda w muzyce. W takim razie to stary kapelusz, ponieważ oni już wiedzą, jak to zrobić, a oto tak to wygląda.