Skąd się wzięło słowo “ yourn ”?

Yourn , ourn , hisn , hern , theirn wszystkie wywodzą się z anglosaskiej dialektycznej gramatyki środkowoangielskiej (Cambs, Hunts, Beds) i zawierają zaimek słaby, który nadal występuje w moim i thine . Moja rodzina pochodzi z Cambs i najwyraźniej zachowała swoją mowę w dialekcie nawet wtedy, gdy rewolucja przemysłowa zmusiła ich do przeniesienia się do Londynu w latach trzydziestych XIX wieku. Mój dziadek powiedział yourn itd., A mój ojciec to powiedział (i ja to robię!), Podczas gdy rodzina mojej babci i rodzina mojej matki pochodziły z różnych części Suffolk (dialekt wschodnioangielski), gdzie nie „Nie mów tego.

W ogóle nie są to skurcze twojego ani twojego własnego . Cytat Samuela Pegge jest poprawny – starożytna gramatyka pozostała dłużej w środkowej Anglii niż gdzie indziej, dlatego przetrwał. Amerykanie i Australijczycy odziedziczyli go przez kolonizację.

OED twierdzi, że jest wzorowany na moim , więc sądzę, że pochodzi z następującej analogii:

mój jest mój tak jak twój jest twój

Bardziej popularne słowo twoje pochodzi z następujących konstrukcji:

jej to jej tak, jak twoje jest twoje .

nasze jest nasze jak Twój jest Twój .

Komentarze

• To wydaje się być dobrą analogią. Dlaczego ' mój ' trafił do ' mine ' ale inne zaimki idą w inny sposób?
• @Chaim Mój nie „poszedł do” mój ; jest na odwrót. Oryginalna forma była moja (no cóż, mīn w staroangielskim), ale tak jak w przypadku an , wersja ostateczna / n / została utracona przed spółgłoskami. Później, w moje i twoje , zaginęło również przed samogłoskami, tak jak zaginęło w an w niektórych współczesnych dialektach języka angielskiego jako cóż.
• @JanusBahsJacquet A czasami " n " przeskakuje z jednego słowa do drugiego. Niektóre słowa zaczynają się teraz od samogłoski, ale pierwotnie zaczynały się od " n ". " an < słowo > " został źle odczytany jako " an < słowo > " i ten ostatni utknął; czasami działo się odwrotnie. blog.oxforddictionaries.com/2014/11/13/metanalysis
• @Barmar Tak, przebrakowywanie jest dość częstym zjawiskiem, ale nie jest naprawdę wiąże się z redukcją złożonych sylab w nieakcentowanych słowach funkcyjnych. W innych okolicznościach reebracketing jest również odpowiedzialny za rzeczy takie jak lądowisko dla helikopterów i pracoholizm , które są zupełnie inne.

John Bartlett, Słownik amerykanizmów (1848) podaje następujący wpis dotyczący yourn :

YOURN. To jest skrócenie twojego własnego lub zmiana zakończenia zaimka twój , zgodnie z moje i które jest często używane przez niepiśmiennych i wulgarnych. Jest również używany w Londynie i na zachodzie Anglii. „The cockney”, mówi pan Pegge, „uważa takie słowa, jak nasz własny i twój własny za zaimki dzierżawcze, które są nieco zbyt rozbudowane; dlatego uważa, że właściwe jest skrócenie i skompresować je do słów nasz i twój , do codziennego użytku ”. – Anegdotes of the English Lang [uage] [1814], s. 193.

Mógłby dodać hisn , jak w słynnym distich:

On jako prigs głos nie „t hisn

Ven he” s cotch „d” ll go to pris „n.

Samuel Pegge mówi w Anegdoty języka angielskiego :

Ourn i yourn to również rzeczywiste zaimki saksońskie; dla saksońskiego ure (nasz) w przypadku mianownika ma za swój biernik urne ; a zaimek saksoński eower (twój) daje biernik eowerne ; i nic nie jest konieczne, aby zagwarantować ich użycie, oprócz mutacji Case. Czy urne będzie Dissyllable, a eowerne Trisyllable, nie ma znaczenia; ponieważ usuwając ostatnią e (litera bez znaczenia w tej sytuacji), te saksońskie słowa muszą ostatecznie kończyć się literą n , okoliczność, która wkrótce byłaby b zastanawiali się nad wymową raidu.

Komentarze

• Ciekawe, że mówią, że to od własne . Zawsze kojarzyłem go mentalnie z Twoim jednym .

Żyjąc w Nottingham w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku używaliśmy twoich, ich i naszych jako dzierżawców. Powiedzieliśmy też: yoursen, mesen hissen dla siebie, dla siebie i dla siebie. Mimo to mój pompatyczny nauczyciel angielskiego z liceum upierał się, że nie ma dialektu Nottingham, tylko lenistwo! Osobiście czuję się dumny, mogąc odgrywać rolę w zachowaniu tych anglosaskich form w niepisanej powszechnej mowie przez setki lat. Niestety teraz wydaje się, że wymierają dzięki ciągłemu kontaktowi z mediami ze środkowego Atlantyku.