Jaka jest korzyść z tytułu profesora zwyczajnego, jeśli masz już stanowisko profesora nadzwyczajnego?

Po co pisać artykuły, skoro już masz staż? Czy „profesor nadzwyczajny na etacie nie może pisać artykułów i nadal mieć pracę?

Ogólna odpowiedź jest prosta: większość ludzi, którzy zrezygnowaliby z prowadzenia badań po w rzeczywistości rezygnuje się z pracy przed zatrudnieniem. Ci, którzy zostają zatrudnieni, generalnie interesują się badaniami i zamierzają je kontynuować przez długi czas.

Bardziej szczegółowo:

Dotarcie do współpracownika pozycja profesora na uczelni badawczej to długa podróż. Na tym etapie możesz przestać pisać prace i wieść wygodne życie, gdybyś chciał żyć z dezaprobatą swojego katedry (co nie jest łatwe: jest wiele sposobów mogą uczynić twoje życie nieprzyjemnym, nawet jeśli nie mogą cię zwolnić). Jeśli jednak to wszystko, czego chciałeś, mógłbyś to osiągnąć przy znacznie mniejszym wysiłku. Zanim osiągniesz etat, przepuściłeś wiele okazji do zmiany kariery i wielokrotnie przechodziłeś przez filtry przeznaczone do mierzyć swój talent i ambicje. Ten proces selekcji oznacza, że profesorowie zatrudnieni na stałe na uczelniach badawczych na ogół naprawdę chcą prowadzić badania. Czasami ludzie zmieniają zdanie lub wypalają się, a niektórzy mogli nigdy nie chcieć kontynuować swoich programów badawczych. całość jest to grupa wybrana ze względu na entuzjazm badawczy i ambicje, więc nie jest zaskoczeniem, że średnio podtrzymują chęć prowadzenia badań.

Jedną kluczową różnicą jest to, że profesorowie zwyczajni zarabiają więcej.

Komentarze

• Ale jeśli nie ' nie zależy mi na pieniądzach (tj. chcę mieć łatwe życie i nie ' nie chcę robić trudno zostać profesorem zwyczajnym), to może zostać profesorem nadzwyczajnym na całe życie?
• Nie ' nie chcę sugerować, że to jedyna różnica, tylko że ' jest ważny. W każdym razie, jeśli Twoje pytanie brzmi ” Czy są ludzie, którzy nigdy nie otrzymaliby awansu na profesora zwyczajnego „, odpowiedź brzmi tak.

„Po co pisać prace, skoro już masz staż?”

Ponieważ jest fajnie?

Podczas gdy niektórzy naukowcy tworzą satysfakcjonującą karierę dzięki nauczaniu i administracji, dla większości naukowców badania naukowe są tym, co zapewnia znaczną część ich satysfakcji z pracy. Jeśli badania nie są czymś, co aktywnie chcesz robić, środowisko akademickie może nie być dobrą ścieżką kariery, zwłaszcza jeśli nie jesteś starszym pracownikiem naukowym.

Komentarze

• To zabawne, bo może być 10% profesorów zwyczajnych. Dla innych jest to wypełnianie wszelkiego rodzaju zobowiązań: wobec współautorów, agencji finansujących itp.
• Jeśli nie ' nie znajdziesz artykułów do pisania (lub szukanie bardziej ogólnie) zabawa po zakończeniu kadencji, ' zgubiłeś się.
• @Suresh, niestety wielu uzdolnionych naukowo studentów kieruje się w stronę badań mających na celu spełnienie warunków społecznych ( lub rodziców) '.Mogą dostać kadencję, ale potem zdają sobie sprawę, że to nie jest ich droga. Mam wielu kolegów, którzy kiedyś byli znakomitymi studentami, ale nie czują radości w pisaniu prac.

Jeszcze inna powodem ubiegania się o awans na profesora zwyczajnego są wpływy polityczne . Zwłaszcza na większych / starszych wydziałach i uniwersytetach stanowiska administracyjne (przewodniczący wydziału, dziekan itp.) I członkostwo we wpływowych komisjach mogą być ograniczone do profesorów zwyczajnych. (Na przykład na moim wydziale tylko profesorowie pełnoprawni mogą zasiadać w komitetach ds. Awansów i kadencji; podobne ograniczenia dotyczą komitetów na poziomie uczelni).

To jest druga strona usługa oczekiwanie, o którym wspomina Ben Norris.

Komentarze

• Dobra odpowiedź! Na mojej uczelni profesor nadzwyczajny jest wystarczający, aby dołączyć do dowolnej komisji. Przynajmniej w moim przypadku pytanie pozostaje otwarte.

Można powiedzieć, że profesor zwyczajny ma bardziej widoczna pozycja na swoim wydziale, ale jest to w jakiś sposób bardziej kłopotliwe (np. możesz być katedrą) niż rozrywka.

Powiedziałbym, że tak naprawdę chodzi o to, że uzyskanie tytułu profesora zwyczajnego jest uznaniem twoje cechy.

Komentarze

• Kloeckner: Ale to jest forma walidacji zewnętrznej. Czy nie ' t to, co myślisz o sobie, nie jest ważniejsze niż to, co myślą o tobie inni ludzie?
• Więcej, ale nie tylko. Jeśli ' jesteś badaczem, ' troszczysz się o to, co inni myślą o tobie przez cały czas (pisanie prac, pisanie grantów, etc etc)
• @guesjnree Nie ' nie dbasz o dobytek, nie ' nie przejmujesz się wynagrodzeniem, nie ' nie zależy ci na rozpoznawalności ze strony rówieśników; wygląda na to, że chcesz być nie profesorem, ale mnichem
• Czy nie ' to, co myślisz o sobie, jest ważniejsze niż to, co inni ludzie myślisz o sobie? – Ha ha ha ha! Nigdy nie zapominaj: Profesorowie są istotami ludzkimi. Podobnie jak inne istoty ludzkie, potrzebujemy zewnętrznej weryfikacji.

W Holandii musisz być profesorem zwyczajnym, zanim będziesz mógł być głównym opiekunem (promotorem) doktoranta. W przeciwnym razie możesz być tylko współprzewodniczącym (współpromocentem), a tym samym stracić cały kredyt.

Komentarze

• Oraz kredyt – oczywiście – ma na myśli pieniądze.
• W Austrii prof. może być doradcą doktoranta. W każdym razie (wszyscy) nie pracujemy dla pieniędzy, ponieważ pracujemy, aby stać się sławnym. 😉

Jestem profesorem nadzwyczajnym na etacie w dziedzinie nauk ścisłych w dużej instytucji badawczej (część tej gromady słynącej z bluszczu na ścianach). Jestem profesorem nadzwyczajnym przez ~ 5 lat.

Niedawno moje krzesło zapytało o harmonogram awansu. Powiedział, że krzesło upadło na podłogę (prawie), kiedy odpowiedziałem: „Mogę się przejmować awansem do profesor zwyczajny „. Poważnie – kogo to obchodzi? Są dwie motywacje, które przychodzą mi do głowy, by chcieć awansu. (1) pieniądze i / lub (2) ego. Na moim obecnym stanowisku zarabiam więcej niż wystarczająco, dziękuję bardzo, a każdy, kto uważa, że inny tytuł naukowy znaczy dla kogokolwiek cokolwiek (poza własnym wewnętrznym ego), ma urojenia.

Jestem profesorem nadzwyczajnym. Piszę 3-4 dobre, solidne prace rocznie (jak dotąd mam około 60-70, 2 książki i kilka rozdziałów), uczę, edytuję kilka czasopism, dostaję granty, kiedy mam na to ochotę i nadzoruj uczniów, jeśli są dobrzy i mam na to ochotę. Z pewną częstotliwością zmieniam kierunek badań, podążając za tym, co mnie interesuje. Chodzę na spotkania, jeśli mam na to ochotę, a nie w ramach kariery. To oczywiście jest z dwóch powodów. Robię to, co chcę, mniej więcej.

System uniwersytecki opiera się na ludziach dążących do awansu z dwóch powodów. Po pierwsze, liczniki fasoli i typy polityczne w administracji uniwersytetu rozumieją że poza akademikami, takimi jak agencje rządowe, grupy absolwentów i inni ludzie, którzy mogą mieć pieniądze na przekazanie szkole, tytuł niesie za sobą poważne skutki. Wiele uniwersytetów robi wielką frajdę na liczbie „profesorów zwyczajnych”. Po drugie. a co ważniejsze, chcą, aby pokusa awansu utrzymywała Cię w aktywności – nie w czymś tak trywialnym jak „praca intelektualna”, ale. ..otrzymywanie dotacji. Czysty i prosty. Bez dużych grantów uniwersytety upadłyby i spłonęły – jak więc zmotywować wszystkich do kontynuowania grania w grę grantową? Wystrzegaj się „przywilejów” bycia profesorem zwyczajnym.

Problem w tym, że system nie bierze pod uwagę ludzi, którym mniej zależy na pieniądzach czy tytule.Ludzie, którzy publikują dobrze, ale nie napływają dużo pieniędzy. Ludzie tacy jak ja. Robię teraz to, co chcę. Nie znoszę zadań administracyjnych i jeśli wykonanie ich jest koniecznym krokiem na drodze do „pełnego” tytułu, zdaję.

Komentarze

• Dobrze powiedziane … to bardzo dobrze odzwierciedla moje myślenie! Ponadto profesorowie pełnoprawni mają wyższy zestaw oczekiwań; spodziewają się, że będą władać swoją grawitacją, aby uzyskać więcej korzyści dla uniwersytetu. To z kolei wywiera na mnie większą presję i odwraca uwagę od robienia tego, co kocham … więc tak, ja ' też zdam!

Różnica polega często również na tym, że profesorowie zwyczajni mają własną grupę lub wydział. Profesorowie nadzwyczajni często mają zaledwie kilku doktorów i doktorów habilitowanych. Tak więc uzyskanie pełnej profesury jest sposobem na stworzenie własnej grupy ludzi i skierowanie ich na badania, które Twoim zdaniem powinny zostać przeprowadzone. W tym sensie można to porównać do awansu w szeregach zwykłej firmy, zaczynając jako kierownik jednostki biznesowej, a następnie dyrektor generalny.

Komentarze

• Nie jest to prawdą w Stanach Zjednoczonych: nawet najmniejsi asystenci mogą mieć ” grupę „.
• Tak, każdy może skonfigurować grupę. Ja ' jestem dyrektorem generalnym pokoju xyz

Zgadzając się z odpowiedzią udzieloną przez Noaha Snydera i kierując się uwagami OP do niej:

Oprócz wzrostu wynagrodzenia profesorowie zwyczajni często mają inne oczekiwania co do usługa – do wydziału, instytucji, specjalisty itp. Zazwyczaj tego rodzaju działania są podejmowane w celu uzyskania awansu i / lub zatrudnienia. Jako profesor zwyczajny, jest kilka opcji awansu i tak mniej oczekiwań, że robisz rzeczy, aby zdobyć awans.

Oczywiście zwolnienie się po zostaniu profesorem zwyczajnym oszuka cię z lepiej płatnej nazwanej profesury lub nazwane krzesło.

Komentarze

• Jako profesor zwyczajny mam … mniej oczekiwań – Um, nie. To po prostu fałsz.
• Nie w każdym dziale mojej instytucji.

nieważne – dam ci tylko jedną. Odpowiedź brzmi, że na wielu wydziałach nie trzeba zostać profesorem zwyczajnym. Ma to jednak różne zalety: 1) wynagrodzenie. Jeśli pozostaniesz na stanowisku profesora nadzwyczajnego, pensja na ogół nie wzrośnie, natomiast jeśli będziesz pełny, otrzymasz znaczny wzrost wynagrodzenia i prawdopodobnie będziesz kwalifikować się do przyszłych podwyżek merytorycznych. Jeśli pozostaniesz współpracownikiem, tak się nie stanie, więc wynagrodzenie faktycznie spadnie w stosunku do inflacji; 2) służba: profesorowie nadzwyczajni mają trudniejsze życie, niż się zwykle wyobraża. W rzeczywistości otrzymują najgorsze, najbardziej uciążliwe zadania służbowe, ponieważ adiunktowie są zwykle przed nimi chronieni, a profesorowie mogą z nich zrezygnować i uzyskać ciekawszą pracę usługową. Dotyczy to zwłaszcza uniwersytetów badawczych. Prowadzenie programu dla absolwentów jest prawie zawsze zajęciem profesora nadzwyczajnego i to mnóstwo pracy. Profesorowie zwyczajni mają więcej swobody, więcej zarobków; 3) Status i prestiż, prowadzące do innych możliwości: Istnieje piętno związane z pozostaniem zbyt długo jako współpracownik. Może się to wydawać małostkowe, ale koledzy są trochę jak rodzeństwo – jesteś z nimi na całe życie i widzisz, jak niektórzy szybko powstają, a inni zostają w tyle. Często rodzi się uraza i zazdrość, a my wszyscy jesteśmy tylko Na mniej drobnym poziomie istnieją pewne prestiżowe, dobrze płatne stypendia i inne stanowiska, które są łatwiejsze do zdobycia, jeśli jesteś zajęty (np. redagując prestiżowe czasopismo, będąc prezesem organizacji naukowej swojej dyscypliny lub prowadząc komisja i ustalenie, kogo Twój dział zamierza zatrudnić). Wreszcie, w niektórych instytucjach, jeśli nie będziesz dalej awansować, nie zostaniesz zwolniony, ale możesz zostać zdegradowany z zajmowanego stanowiska do bardziej dydaktycznej pracy. Będziesz uczyć więcej klas licencjackich (i ogólnie więcej klas) i możesz nie być w stanie doradzać studentom, a może nawet prowadzić zajęć dla absolwentów. Znowu to różni się w zależności od instytucji. Presja jest większa na prestiżowych uniwersytetach badawczych niż na uniwersytetach sztuk wyzwolonych.

Ciekawa dyskusja. Jestem profesorem zwyczajnym na uniwersytecie badawczym. Moja ranga pozwala mi uczestniczyć w każdym komitecie. Umożliwia mi również pełnienie funkcji przewodniczącego wydziału (mam) i przewodniczenie innym komisjom.

Nadal piszę prace naukowe i otrzymuję granty i kontrakty na badania. Dlaczego? Po pierwsze, spędziłem wiele lat na budowaniu reputacji w mojej branży i nie chcę jej porzucić.Po drugie, chcę być pozytywnym wzorem do naśladowania dla moich studentów na studiach licencjackich i magisterskich na drodze do życia zawodowego. Po trzecie, mam motywację finansową, aby to zrobić (moja uczelnia przyznaje mi procent napływających środków na badania). Po czwarte: badania, które prowadzę, są ważne teoretycznie i dla osób wykonujących ważne zadania w „prawdziwym świecie”. Dlatego czuję, że (mam nadzieję) zmieniam świat. Po piąte, co ważne, moi absolwenci potrzebują pieniędzy, a mój wydział nie otrzymuje wystarczająco dużo od wyższej administracji. Dlatego dotacje / kontrakty opłacają się. Po szóste, w szkole średniej nauczyłem się być zdeterminowanym wykładowcą typu A z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, a stare nawyki ciężko umierają. : ^)

Zauważyłem, że jedna z odpowiedzi wspominała o wzroście wynagrodzenia. Jasne, byłoby miło. Będąc w trakcie ubiegania się o stanowisko w biznesie, mogę powiedzieć, że badania są wymagane nawet po przyznaniu zatrudnienia. Powszechne jest błędne przekonanie, że nie możesz zostać zwolniony po otrzymaniu zatrudnienia. To staje się trudniejsze. Tak długo, jak uniwersytet potrzebuje twoich umiejętności ORAZ robisz to, co powinieneś robić (nauczanie, usługi ORAZ badania), wtedy praktycznie nie możesz zostać zwolniony. Ale aby zadowolić komponent badawczy, musisz pozostać tym, co określa się jako kwalifikacje akademickie. Oznacza to, że nadal prowadzisz badania nawet po okresie zatrudnienia. W rzeczywistości musisz to robić, nawet po uzyskaniu tytułu profesora zwyczajnego. Niezastosowanie się do tego skutkuje negatywnymi ocenami szefów działów, co prowadzi do niższych, jeśli nie zastoju, wynagrodzeń. Prowadzi to do realizacji planów działań naprawczych, a nieprzestrzeganie tych planów może doprowadzić do zwolnienia z uczelni, NAWET JEŚLI MASZ TENURĘ.

Komentarze

• Czy znasz przykłady osób, których wynagrodzenie zostało obniżone? ' zawsze słyszałem o tym jako o teoretycznej możliwości, ale nie wiedziałem, że faktycznie została wprowadzona w życie. (' nie jestem nawet pewien, czy znam przypadki, w których wynagrodzenia są naprawdę w stagnacji, chociaż ' słyszałem o ludziach, którzy nie otrzymują zasług podwyżki).
• Nawet ignorując inflację, każdy z nas w mojej szkole państwowej miał de facto obniżone wynagrodzenie po katastrofie w 2008 roku, kiedy wzrosły koszty opieki zdrowotnej, a pensja została zamrożona na lata . Czy to się liczy?
• @Corvus Wydaje się dość powszechne, że koszty utrzymania rosną szybciej niż wzrost wynagrodzeń, szczególnie gdy budżety są napięte. Moje ubezpieczenie zdrowotne rosło szybciej niż moje podwyżki. Jednak obniżenie pensji brutto kadry ' z obecnym kontraktem prawdopodobnie wymaga wyjątkowych okoliczności. (Przypadki, w których mogę to sobie wyobrazić: łączenie uniwersytetów lub reorganizacja niektórych wydziałów.)