Jako osoba, dla której nie jest to język ojczysty, często słyszę słowo „been” wymawiane jako /bɪn/ zamiast /biːn/, jak oczekuję od podwójnego „ee”.
Transkrypcja fonetyczna w słowniku MacMillana to /biːn/ dla wpisu brytyjskiego , ale w wpisie amerykańskim jest /bɪn/. Niemniej jednak, kiedy usłyszałem to słowo wymawiane w brytyjskim angielskim w zdaniach takich jak „I could” ve were… „lub„ I „ve been…”, brzmi ono dla mnie jako /bɪn/.
- Czy to jest właściwy sposób wymawiania tego?
- Zawsze tak jest, czy też są przypadki lub wyjątki?
- Czy dzieje się tak samo w przypadku innych czasowników, takich jak „widziałem” ?, np. „Widziałem rzeczy”.
Komentarze
- Myślę, że ' stwierdzisz, że jest to wysoce dialektyczne, nawet w głównym dialekcie języka angielskiego (np. angielski brytyjski); gdzie w Wielkiej Brytanii się urodziłeś i podniesione określi sposób wymawiania słowa. Tutaj, na prerii w Kanadzie, wymowa " bin " jest bardzo powszechna ( tak to mówię) i na pewno nie wymawiamy " widziane " w ten sposób.
- Nie tylko to, ale poszczególne osoby różnią się pod względem napięcia samogłoski, a także h tak długo to ' trwa, często powodując różne wymowy w różnych warunkach (pora dnia, poziom stresu, zmęczenie, irytacja itp.). Więc cokolwiek jest napisane w słowniku, potraktuj to jako przewodnik ' s A ; każdy różni się od tego w praktyce.
Odpowiedź
/ bɪn / wymowa słowa „been” jest całkiem stary. Według Oxford English Dictionary
Standardowa forma pochodzi od tego ostatniego i, w pozycji nieakcentowanej, rozwija słabą wymowę ze skróconą samogłoską we wczesnym nowożytnym języku angielskim (kontynuowane jako / bɪn / i, w mniej zredukowanej formie, jako angielski amerykański / bɛn /).
Wskazuje również, że pisownia taka jak „binne” i „bin” była używana już w XVI wieku.
Mimo że „ ee ”jest standardową pisownią we współczesnym angielskim, nie sądzę, aby wymowa z / ɪ / była szczególnie piętnowana przez większość użytkowników, chociaż jestem amerykańskim językiem angielskim, więc może to mieć konotacje, których nie jestem świadomy w Brytyjski angielski.
Dla mnie nie ma wyjątków: „było” jest zawsze wymawiane / bɪn /, nawet jeśli jest silnie akcentowane w celu podkreślenia.
Nie wymawiam „t” widziany jako „as / sɪn /” i nie przychodzi mi do głowy żadne inne słowo, w którym wymawiam „een” jako / ɪn /. Jednak JeffUK zwrócił uwagę w komentarzu, że w niektórych brytyjskich dialektach angielskich jest wymawiane w ten sposób, szczególnie w akcentach wschodnioangielskiego i norfolskiego. (30 sekund tego filmu w YouTube )
Imiesłów czasu przeszłego „do”, „done”, pokazuje historyczne skrócenie innej samogłoski : o ile wiem, w standardowym brytyjskim i amerykańskim angielskim jedyną wymową, jaka istnieje dla tego słowa, jest / dʌn /, lub prawdopodobnie w słabych kontekstach / dən /.
Imiesłów czasu przeszłego słowa „go” , „nie ma”, również pokazuje skracanie, chociaż w amerykańskim angielskim jakość jest zmienna i może być / ɔ / lub / ɑ /.
Silny czas przeszły (we współczesnym angielskim używany również jako czas przeszły imiesłów) od „shine”, „shone”, wymawia się ze skróconym / ɒ / w brytyjskim angielskim, ale często wymawia się z długim / oʊ / w amerykańskim angielskim.
/bən/, co w praktyce oznacza po prostu/bn/.